Sina'nın ardından bende eşyalarımı topladım. Hava kararmak üzereydi. Angelina ile vedalaştım ve sabah moda evinde buluşmak üzere halamla oradan ayrıldık. Siyah bir araba bizi almaya gelmişti. Arabaya baktığımda boyutu halamın varlıklı bir aileye gelin gittiğini gösteriyordu. Lakin bunlar gerçek ailenin boşluğunu doldurmaya yetmiyordu. Büyük bir malikanenin önünde durduk."yeni evine hoş geldin nisan" diyerek halam da beni cesaretlendirmeye çalışmıştı. Korkuyordum çünkü nasıl karşılanacağımı bilmiyordum. İçeri girdiğimizde sarışın,uzun boylu bir hizmetçi bizi karşıladı. Halamın kaşesini alırken bana da yan yan bakarak süzüyotdu. Halam henen fark edip:"caroline bu kız benim abimin kızı ve bundan sonra evde bayan olarak benden sonra ikinci yetki kişidir,ona göre sende,diğer çalışanlarda bu bilgiye göre hareket edin" kızın bakışı saniyesinde bana karşı değişti ve ceketimi aldı. "Peki efendim,hoşgeldiniz nisan hanım" "hoşbulduk" diyerek salona doğru ilerledik oldukça büyüktü. Kumral saçlarında ara ara beyazlar olan ela gözlü bir adam bizim yanımıza geldi. Halamın yanağın öptü ve "hoşgeldin,hayatım (sonra bana kısa bir bakış atıp alçak bir sesle)bahsettiğin misafirimiz mi?" Halamda ona sevgiyle bakıyordu,birbirlerine olan saygıları ve sevgileri bir ömürlüktü. "Evet hayatım(elimi tutarak)inanabiliyor musun? Artık ailemiz bir kişi daha katıldı kabul ettiğin için çok teşekkür ederim" eşi halamın yanağına dokundu ve "erdem'in kızı bizim de kızımız sayılır,zamanında bize en çok destek veren kişi oydu" sonra bana dönerek halam:"nisan eşim david rodrigues" david amca elini uzattı bende boşta bırakmadım ve "bende nisan tanıştığıma memnun oldum"(içim rahatlamıştı korktuğum gibi çıkmamıştı iyi bir insandı eşi,içte, karşıladı beni.) "Oğullarımla tanışmanı istiyorum. Kızım ingiltere'de gelince seninle tanışmayı çok istediğini söyledi" diyerek halamla ve eşiyle biraz ilerlediğimizde karşımda biri benden birkaç yaş büyük diğeri küçük olan iki kişi duruyordu. Büyüğü babasının kopyasıydı ve biscolata'nın somut haliydi. Kalbim hızlanmaya başlamıştı,sanki bir filmin içindeydik başrol bizdik ve bizden başka kimse yok gibiydi. O da bana bakıyordu. Ve babasının yalandan öksürmesiyle birbirimizden zorla da olsa bakışlarımızı çekebilmeyi başardık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIŞ GÜNEŞİ Masalım #Wattys2017
Teen FictionMevsimi hep sonbahardı fakat artık nisandı üstelik eylülden sonra her adım gerçeğe her adım bahara yaklaştıracaktı onu....umutsuzluk içinde umudun hikayesi... keyifli okumalar☺️