I'm Sorry Ft. B-Brave

40. Niet huilen

- Bibi

"Ik ga even plassen" zeg ik tegen de andere en ik sta op. Ik loop naar de wc en kijk in de spiegel. "Jezus wat zie jij er slecht uit" zeg ik tegen me zelf. Vind je het heel gek als niet hebt geslapen denk ik als antwoord tegen mezelf. Ik loop de wc in. Als ik klaar ben gooi ik wat water in m'n gezicht. Ik loop terug naar de kamer van Dioni. Ik kijk door het raampje en zie iedereen om Dioni zijn bed staan. Ik hoop zo dat alles gewoon goed komt. Hij kan echt niet stoppen met B-brave. "Bibi?" Hoor ik een bekende stem achter me zeggen. Ik draai me om en zie Dioni zijn ouders staan. Ik begin spontaan te huilen en knuffel ze. "Wat ben ik blij dat jullie er zijn" zeg ik huilend. Dioni zijn moeder begint ook te huilen en laat me niet meer los. "Wij ook, hoe is het nou met hem?" Vraagt zijn vader. "Ze hebben de kunstmatige coma gestopt dus het is wachten totdat hij wakker wordt. Dan zullen we zien of hij in een rolstoel moet." Vertel ik. "Pff" antwoord zijn moeder en zijn vader knikt. "En hoe gaat het met jou?" Vraagt hij aan me. "Redelijk. Ben heel de nacht hier gebleven maar heb daardoor niet echt geslapen" antwoord ik. "Let wel op je zelf he" zegt zijn moeder. "Ik doe m'n best. Zullen we naar binnen gaan?" Antwoord ik. Zijn ouders knikken en ik doe de deur open. "Hey boys" zegt Dioni zijn vader tegen Kaj en Samuel. Ze geven hem een knuffel en zijn moeder ook. Melissa en Luna stellen zichzelf voor. "Kom we laten ze even met z'n drieën" zeg ik tegen de rest. We lopen weg en gaan in de hal zitten. "Wel fijn dat zijn ouders er zijn nu" zegt Melissa. Ik knik naar haar. "Ik ga ff naar buiten, iemand interesse om mee te gaan?" Vraag ik aan de andere. "Ik ga mee" antwoord Samuel. Ik knik naar hem en we lopen weg. "Ff een frisse neus" zeg ik als we naar buiten lopen. We gaan op een bankje zitten en kijken voor ons uit. "Wat denk je wat er gaat gebeuren?" Vraagt Samuel aan me. "Ik hoop dat als  hij wakker wordt zo hopa uit z'n bed kan stappen" antwoord ik lachend. "Ben alleen beetje bang dat dat niet gaat gebeuren" zeg ik vervolgens. "Same" antwoord Samuel. "Misschien moet hij wel revalideren en dan komt het misschien wel weer goed" zegt Samuel. "Dat zou heel goed kunnen" antwoord ik. "Ik wil niet stoppen met B-brave Bibi, dat willen we allemaal niet" zegt hij. "Ik snap het Samuel.. Ik wil ook niet dat jullie stoppen" antwoord ik. "Jullie zijn te goed en te leuk om zoiets op te geven. Dat hebben jullie niet verdient" zeg ik vervolgens. "Thanks" antwoord Samuel en hij krijgt een lachje op zijn gezicht. "Waarom dat lachje Samuel?" Vraag ik nieuwsschierig. "Je doet me denken aan iemand. Ze was altijd positief over alles" zegt hij. "Aha" antwoord ik en ik kijk voor me uit. "Zullen we weer naar boven gaan?" Vraag ik na een tijdje stilte. "Ja is goed anders wordt hij straks wakker en dan zijn we er niet" antwoord Samuel en we staan op. We halen beneden nog even iets lekkers en gaan dan terug naar de andere. Iedereen zit nu om Dioni zijn bed heen. "Kijk, we hebben wat lekkers" zeg ik als we de kamer in komen lopen. Ik geef iedereen een koek en dan ga ik zitten op een stoel. "Hey lieverd" zeg ik tegen Dioni en ik pak zijn hand. "Nu zijn we er allemaal, dus het is tijd om wakker te worden" zeg ik tegen hem. "Dat werkt dus scheinbaar niet" zegt Dioni zijn vader lachend. "Nou jongen, Bibi heeft wel gelijk" zegt zijn moeder. We kijken naar Dioni en zien zijn oogleden een beetje bewegen. Iedereen kijkt hoopvol naar Dioni. Als hij zijn ogen open doet voel ik een traan over me wang gaan. Ik veeg hem snel weg. "Hey" zeg ik tegen hem. Dioni kijkt zoekend om hem heen. Het lijkt wel of ik een beetje paniek zie. Hij kijkt iedereen stuk voor stuk even aan. Als hij naar zijn moeder kijkt rolt er een traan over zijn wang. "Mam?" Vraagt hij moeizaam. "Ja schat ik ben er" antwoord ze en ze gaat met haar hand over zijn hoofd. "Hoe gaat het met je?" Vraagt ze vervolgens. Dioni geeft geen antwoord en doet zijn ogen weer dicht. Ik zit nog steeds te huilen. Ik voel 2 armen om me heen en kijk naar de persoon die dat doet. Het is Melissa. De dokter komt binnen met een verpleegster. "Hij is wakker?" Vraagt hij aan ons. "Ja maar nu niet meer" antwoord Kaj. De dokter stelt zich voor aan Dioni zijn ouders. Ze doen wat controles bij Dioni en lopen dan weer richting de deur. "Geef hem tijd om wakker te worden" zegt hij nog en hij verlaat de kamer. Dioni doet zijn ogen weer open en kijkt helderder dan daarnet. "Pap?" zegt hij nu moeizaam. "Dag jongen" antwoord zijn vader. "Hoe voel je je?" Vraagt hij. "Moe" antwoord hij. Hij beweegt een beetje en dat maakt me blij. Ik zie namelijk het dekbed van het gedeelte waar zijn benen zitten bewegen. "Bibi" zegt hij als ik naar beneden kijk. "Niet huilen" zegt hij. "Doe m'n best" antwoord ik met een lachje op m'n gezicht. Ik kan gewoon niet stoppen. Ik geef een kus op zijn hand en hij krijgt een lachje op zijn gezicht. Wat een schatje is het toch denk ik bij mezelf. Hij praat, hij weet nog wie we zijn en zijn dekbed bewoog. Beter kan niet op het moment. "Van wie is die ballon?" Vraagt hij na een tijdje gekeken te hebben. "Die heb je van Luna en Melissa gehad" zeg ik tegen hem. "Kom hier" zegt hij tegen ze. Ze lopen om te beurt naar hem toe en geven hem een soort van knuffel.  "Lief" zegt hij er nog achteraan. "Hey man" zegt Kaj en hij loopt maar hem toe. Ze geven elkaar een soort van knuffel en Samuel doet het zelfde. Ik merk dat hij steeds wakkerder wordt en meer gaat praten. De dokter komt weer binnen en gaat praten met Dioni. "Zouden jullie even de kamer willen verlaten?" Vraagt hij. We knikken en lopen allemaal weg. "Gaan ze het nu testen?" Vraagt Dioni zijn vader aan zijn moeder. "Denk het" antwoord ze. "Ik kan hier niet tegen hoor" zegt Samuel die weer opstaat van zijn stoel. Na ongeveer een kwartier gewacht te hebben gaat de deur open. "Kom binnen" zegt de dokter.

-----

Bij 5 stemmen nieuw hoofdstuk xx

-----