20.BÖLÜM

1.5K 118 90
                                        

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Herkese iyi günler diliyorum. Bölümü erken bekleyenleriniz oldu farkındayım ama neredeyse bir haftada bir kaç bölüm atınca bir kaç gün sonra yazacaktım ama yine size kıyamadım. Bölümü dün bekleyenler için kusura bakmayın diyorum. Elimden geldiğince size kaliteli bölümler yazmaya çalışıyorum.

Bölümde sizi rahatsız edecek kısımlara +18 diye ekledim ama belirtiyorum ki gerçekten öyle kötü bir şey yazmadım. Yine de okumak istemeyenler için önlemimi alayım dedim. O zaman sizi bölüme aktarıyorum. 💕

Bölüm hakkınızda ki düşüncelerinizi lütfen okuyanlar belirtirse çok memnun kalırım, keyifli okumalar diliyorum 💕

🍂🍂🍂🍂🍂🍂

Ruhunda meydana gelen yıkım, dünyasında ki rüzgarın şiddetini en duru haliyle önüne sermişti ve korkusu, ruhunun derinliklerinden esen rüzgarda sükuta boğulmuştu. Bir yanı ölüydü, bir yanı hala saklanıyordu.

Gecenin aydınlığı ve gündüzün karanlığı aynı kefeni giymiş gibi sonsuzlaşmışlardı. Hani derler ya uzaktan mükemmelmiş gibi görünen herşey seni küle çevirir. İşte Meryem paramparçaydı, geriye külleri kalmıştı.

Meryem yalnızdı. Korkusu yalnız olduğunun en gerçekçi kanıtıydı. Yörüngesi kendisiymiş gibi etrafında döndü. Etrafta yaprakları karla kaplanmış ağaç dallarından başka hiçbir şey yoktu. Neredeydi anlamıyordu. Bir adım attığın da karın ayağının altında cılız ve ezilmiş sesini çok rahat duydu.

"Meryem!" Güçlü ve yıpranmış bir ses duyduğun da kulakları uğuldadı. Bu ses gökyüzünde ardı ardına yankılandı. Bu ses kendisine aitti. Yırtık saman sayfalarının arasından gelen o sesi, ensesinde hissediyordu.

Usulca ve korkakça arkasını döndü. Kendisinin daha neyin beklediğini Zihnine sormadan döndü. Şimdi duruydu, boştu ve yalnızdı....

Karşısında on üç yaşında ki Meryem vardı. Dün gece öldürdüğü kız , oydu İşte. Yüzü solgundu, bitkin bir hali vardı. Kalbinden aşağıya doğru kan damlıyordu. Gözlerinin feri sönmüş ve nefes almakta bile zorlanıyordu.

"Sen..." dedi Meryem şaşkın ses tonuyla. Oydu İşte, özlediği o kızdı. Bir adım ona doğru gittiğin de karşısında ki kız da bir adım geriye gitti ve ağlamaya başladı.

MERYEM Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin