On iki yaşında, seksek oynarken kaderi ailesi tarafından yazılıp evlenme kararı verildi. Meryem , bilmedi, direndi, tükendi, ölmekte istedi, ama tüm sokaklar , tüm kapılar kapandı. Şimdi GÖZÜ YAŞLI MERYEMİN HİKAYESİNE VAR MISINIZ?
•HİKAYENİN TÜM TE...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uzun zamandır böyle uzun uzun konuşmuyorum. Nedense kitaba başlamadan böyle yazmayı çok seviyorum. Umarım iyisinizdir yani geç bölüm attığım için bana kızmamaşsınızdır. Bölüm baya baya kısa oldu ama bundan sonra ki bölüm için hazırlıklı olun. Şimdiden söylüyorum arkadaşlar bundan sonraki ki bölüm de mendillerinizi hazırlayın bendem söylemesi sonra yaşlarınızı kazaklarınızla silmek zorunda kalırsınız. Çünkü ben yazarken ciddi ciddi ağladım. Bölüm Hazır arkadaşlar inşallah yakın bir zamanda yazacağım.
Veeee sizin yorumlarınızı çokkk özledim. Acaba diyorum ki bölümü okuduktan sonra biraz sohbet mi etsek bence iyi olur. Hepinizi yorumda bekliyorum haydi bakalım 💕 bölüm hakkında düşüncelerinizi Tabiki de yorumda bekliyorum. Hepinizi gerçekten çooook seviyorum ❣️
Yakında , kitapla ilgili bomba gelişmeli içerikler olacak yazmak için sabırsızlanıyorum. Sadece sabırla bekleyin 💕
"Olay olaaaayyyy"
🍂🍂🍂🍂🍂
Güçlü bir silah gibiydi kalp atışları. Duyumsadığı tek bir şey vardı.
Sadece,
ACI
VE
YIKIM...
Birini kaybetmenin acısı kalbinin tam ortasında yer alıyordu. Evet kötü bir insandı babası, ona kıymıştı. Zorla evlendirmişti ama söz konusu ölüm olunca akan sular durmuştu Meryem için.
"Hah, uyandı " dedi biri . Sesler kulağında uğuldarken gözlerini usulca açtı. Beyninde sanki bir alev topu vardı, ve patlayacak gibi hissettiriyordu. Ne olmuştu ona, neden baygın olduğunu bilmiyordu. Yine ne yapmışlardı kendisine. Saniyeler için de kendine geldiğin de bir yapboz gibi herşey yerine oturuyordu. O son kelimeler yine çınladı. Ölmüştü... babası ölmüştü..
"Babaaaaaa!" Derin bir haykırışla kuşlar kanatlarını çarptı sanki. Bir anda her yer kan gölüne çevrildi sanki. Meryemin acısı gökyüzüne kadar ulaştı.
Hızla ayağa kalktı. Evin içindeydi, ama çıkmak istiyordu. Babasının yanına gitmek istiyordu. Kapıya doğru hızla koşarken arkasından birinin daha koltuğunu hissedebiliyordu.
Kapının soğuk, ürpertici koluna dokunduğun da aynı anda Osman da Meryem'in koluna dokundu. Her ikisi de ölüm gibiydi..
"Meryem dur! Dur sakin ol" gerçeği bilmeyen Meryem, osmanın kollarında çırpınıyordu. Yürek yangınına göz yaşlarını ekliyordu. Ve o yangında ölen tek kişi sadece Meryemdi....
