MERYEM

31.BÖLÜM

Veee, evet finale son bir bölüm kaldı. Gayet uzun yazacağım için, on gün Ya da en fazla bir ay sürecek bölüm. O yüzden heyecanla bekleyip mendillerinizi hazırlayın. Zira gözyaşları alacak ta akacak, açana mutlaktan mı, yoksa acıdan mı? Bekleyip görelim o zaman :))) seviliyorsunuz hepiniz...

"Nişanlım" dediği an, tüm bedeni bir parçalara ayrıldı. Birleştiremeye kalksalar bir daha eski Meryem olamayacaktı.

Sanki o tek kelime , beyninde ki herşeyi geri itti ve kocaman bir kelimeye yer açtılar. Asıl acıyı şimdi hissediyor.

Meryem aniden kendine geldi. Dolan gözlerini geldiği yere tekrar gönderdi. Hem neden ağlıyorum ki, bende evli değil miyim? Diye içten içe kısa sürede konuştu.

Ahmet ise rahat gibi görünse de içinden kopan fırtınalar eşlik etti kalbine. Birine bakarken insan bu kadar mı canı yanar. Hemde onu, ona kızdığı kişiye.

"Allah mutlu etsin, ben artık gideyim"

Gitti, Arkasını dönerek bu kez sonsuza dek bakmamaya yemin etti. Hızla oradan ayrıldığım da, nefes nefese. Kalbi sanki yaralı bir ceylan, ölü bir ruh. Kanatları kırılmış bir kuş. Gözleri ışıldan akarken, seri adımlarla eve doğru yaklaştı.

Beyni sürekli kendisiyle kavga eşliğinde. Kendisi istememişti ki evlenmeyi. Her gün kendisine dokunduğu için bir adamdan her saniye nefret etmek o kadar zor ki, hemde kalbinde başka biri varken.

Ağlamaktan gözleri şişen kızını kucağına alırken, Ayşen'in gazabından kurtulamamıştı.

"Mecbur muyum ya ben senin pasaklı kızına bakmaya"

Sessiz kaldı Meryem. Evin merdivenlerinden usulca çıktı ve salonda mindere oturdu. Boynuna sarılan kızının saçlarını usulca okşadı.

"Buradayım anneciğim, şşt, ağlama hadi"

Ayşe, arkasından sinirle geldi ve tam karşısında durdu.

"Nerdesin sen! Annemler Yok diye kimin yanına gittin"

Sabır dilercesine gözlerini tavana dikti ve derin bir nefes verdi. "Seni ilgilendirmez. Nereye gittiysem gittim"

Ayşe, elini beline yerleştirdi ve çıldırmış gibi bağırmaya başladı.

"Bak sen gelin hanıma. Seni varya gebertirim bak, namussuzluk yapma, seni ab.."

"Laflarına dikkat et ayşe. Namusum seni ilgilendirmez."

"Öyle bir ilgilendirir ki! Ya git gözümün önünden ya, kızına da sahip çık. Bir büyüsün , senin ne olduğunu öyle bir..."

Meryem, odasına doğru gitti ve kapıyı hızla yüzüne kapattı. İyice sinirleri gerilmişti. Artık dayanacak tek bir gram sabrı yoktu.

Saatler geçti. Kızının yemeğini yedirdi ardından uyuturken banyoya girip abdest aldı. Namazı , evlendiğinden beri kılmadığını o an fark etti.

Bir kitap hediye etmişti Ahmet almanyadayken. Siyah zambak ve merve. Kıyafetlerinin arasında sakladığı kitabı eline almıştı. Onu okurken, tekrar canlandı , çarşaf giymeyi o kasar özlemişti ki.

Namaza durdu, öğle namazını kılıp bitirdiğin de Dua etti. Rabbine, onu duyan tek kişiye. Akıttı gözyaşlarını. Hıçkırdı, sonra hıçkırıklarını kalbine gömdüğü ardından.

Kızı o sırada uyanmıştı. Kaynanası ve Osman'da gelmişti. Nurettin ortalarda yoktu, o yüzden herkes mutfaktayken salona geçti.

"Hoşgeldiniz abi"