MERYEM

30.BÖLÜM"ELMAS"

Öncelikle eveeet iyiyim ben, hemde çok çok iyi. Yen'i bölümle yine karşınızdayım. İki ay geçmiş bu arada. Bende diyorum ki hayatım da ne eksik, e tabiki de sizin yorumlarınız. :)))

Arkadaşlar finaleee gıdım gıdım giderken , bu bölümden sonra olacaklar of of offfff ben ne anlatayım ne de siz okuyun. Ya da cesaret hapı için benden demesi :) hepinizi seven bir yazar , iyi bakın kendinize. Bol bol oy ve yorum atın ki hemen bölüm atayım uZuncaaaaaaaa :))

Diğer kitabımı da okuyun haaaa :)
•••1980•••

"Nurettin , yalvarıyorum teslim ol, ben artık dayanamıyorum. Artık birileri bana birşeyi sorarken tedirgin oluyorum, vicdanım el verilmiyor... Köyde birşey bilmeden insanların yüzüne bakmaya dayanamıyorum. Hem sen neden kaçtın ki, suç senin değil, onu isteyerek öldürmedin, katil olan sen değilsin. Ona çarptın yanlışlıkla, başka da bir suçun yok Yalvarıyorum gel, gel ki teslim ol."

Mektup Meryem'in elinden hızla düşerken, gözlerini kırpmayacak kadar ürkekti. Katil kelimesi tüm tüyleri ürperti. Kocası bir katildi, ve kimi öldürdüğünü bilmiyordu. Üstelik mektubun altında ki, Elmas yazısı herşeyi anlaması için daha kolay olacaktı. Hızla ayağa kalkıp giderken, Ahmet'e doğru koşmaya başladı.

•••1GÜN ÖNCE •••

"Nurettin..." dedi kısık sesiyle. İsmi bile acısına siyah rengi bir kez daha kattı...

Beyni ve bedeni bir anda eski sayfaları çevirdi. İlk gecesi, attığı tokat, yüzünde ki gitmeyen iz, ve En son Ahmet'in dokunduğu o bilek. Bunların hepsi tek bir adama bağlanıyor. Kocası sandığı o adama...

Nurettin bir adım ileriye doğru gitti. Kilo almıştı, en son ismi , yurt dışında sattığı uyuşturucularla adı kötüye çıkmıştı. Köyden hiç kimse evlerine gitmez, evlerine de gelmelerini istemiyordu. Kaynanası her ne kadar bunu yalanlasa da Meryem , Nurettin'in gönderdiği fazla fazla paraların uyuşturucudan olduğundan emindi. Hissediyordu aslında.

"Kız Meryem, sen misin bu?" Nurettin'in şaşkın bakışları bedeninde gezindi. Nurettin her adım attığın da Meryem de bir adım geriye gidiyor. Sırtı , duvara değerken Nurettin kolundan tuttu.

"Kocana sarılmayacan mı" dediğin de Meryem donuk ve ürkek bakışlarıyla Öylece Nurettin'e bakıyordu. İki yıl önce çektiği o acıları tekrarlamak istemiyor. Hem Meryem nurettinsizde mutluydu. Keşke hiç gelmeseydi dedi kendine kendine.

"Kız, sarıl kocana. Kocan seni çok özledi" bedeni bedenine dokundu. Onun ellerini, nefesini bedenin de hissederken midesi bulandı. Heryeri zangır zangır yanıyordu. Nurettin'in elleri beline dokunurken, Meryem ona dokunmadı.

"Hoş...geldin" dedi kekeleyen sesiyle.

"Hoş buldum kız, sağol" Meryem , Nurettin'in bedenini itekledi.

"Yapma, içeri de insanlar var, lütfen.." kendisine dokunması midesinde ki her kelebeği teker teker öldürdü. Bir insandan ancak bu kadar nefret edilirdi zaten.

"Tamam daha akşama çok var nasılsa değil mi?" Dedikten hemen sonra odadan çıktı Meryem. Hemen ardından ise Nurettin çıkarken annesinin çığlığı duyuldu.

"Nurettinimmmmm! Oğlum!" Bir köşeye sindi Meryem . Akşam olmaması için dua etti. Akşam bir şey olsun ve o adam ona dokunmasın.