Supernatural (BEZIG MET HERSCHRIJVEN)

*13*

'Het spijt me, ik had beter moeten uitkijken waar ik liep.' Verontschuldigt Patch zich, voor de twaalfde keer in vijf minuten.

'Als je je nog één keer verontschuldigt, mag je weggaan.'

'Sorry.'

'Patch!' Hij slaat zichzelf voor zijn kop.

'Sor-' voordat hij dat woord verder kan afmaken druk ik mijn lippen op de zijne.

'Dat is nog eens een manier om me de mond te snoeren.' Fluistert hij en zoent me dan weer.
Door een verkeerde beweging van Patch, bots ik met mijn hoofd tegen het hoofdeinde van mijn bed.

'Au.' Ik duw hem van me af en wrijf over mijn achterhoofd.

'Gaat het? Het sp-' 'Waag het eens om die zin af te maken.' Waarschuw ik hem. Hij zuigt zijn lippen naar binnen.

'Ik heb honger.' Mompel ik net wanneer mijn buik raar begint te grommen.

'Ik hoor het.' Lacht hij. 'Je hebt al bijna heel de dag honger, heb je gisteren niet gegeten?'

'Jawel, maar dat heb ik dan weer uitgekotst vanmorgen.' Vertel ik hem zonder na te denken.

'Ben je ziek?' Vraagt hij dan net een bezorgde blik in zijn ogen.

'Nee, ik was vanmorgen gewoon een beetje misselijk, niet meer.' Stel ik hem gerust. Hij knikt. Ik sta op en trek hem aan zijn arm ook recht.

'Wat gaan we doen?'

'Naar beneden. Ik ga iets te eten pakken en dan in de zetel zitten en niks doen. Behalve op Dylan O'Brien kwijlen.'

'Dylan? Wie is dat nu weer? Ben je mij aan het bedriegen ofzo?'

'Weet jij niet wie Dylan is? Dylan O'Brien? Waar leef jij? In een grot zonder Tv? Patch, Dylan O'Brien is... oh my god.' Patch rolt zijn ogen en volgt me naar beneden.

'Je lijkt net op een pinguïn.' Grinnikt hij. 'Wat?' 'De manier waarop je stapt.'
'Oh ja, en dat allemaal omdat één of andere pippo me tegen een boom heeft aangeknalt.' Patch grinnikt en volgt me de keuken in.

'Waar zijn je ouders en broer?'

'Mijn vader is zoals meestal weereens weg voor zijn werk, mijn moeder is met een jeugdvriendin voor twee dagen naar iets waar ik niks van begrijp en Nash is naar zijn ma.'

'Dus we zijn alleen?'

'Yup. Maar dat betekent niet dat jij je niet moet gedragen.'

'Ik gedraag me toch altijd?' Grijnst hij.

'Ja, ja, pak jij maar al drinken. Ik hoop dat je zoete popcorn lust, want dat is het enige dat er is. Er zijn ook nog donuts maar die krijg je niet, die zijn van mij.' Patch lacht en knikt en loopt naar de ijskast. Ondertussen pak ik uit één van de kastjes een bak met popcorn die mama gisteravond had gemaakt en doe er wat van in een ronde schaal.

Met de schaal in mijn handen volg ik Patch naar de woonkamer.
Hij zet de twee glazen met drinken op de salontafel en gaat dan zitten.
Ik zet de Tv op en ga ook zitten, met de schaal popcorn op mijn schoot.

Ik stop al meteen een handvol popcorn in mijn mond nog voor de aflevering die ik heb opgezet is begonnen.
...
'Niet te geloven dat jij dát knap vind.' Zegt Patch met een vies gezicht.

'Jij bent een jongens dus natuurlijk snap je me niet... tenzij je homo zou zijn.'

'Nee, ik heb liever iets met meer rondingen.' Knipoogt hij.
Ik rol mijn ogen en leg mijn hoofd op zijn schouder.
Patch heeft zijn voeten op het salontafel gelegd en ik heb mijn benen opgetrokken en leun tegen hem aan. Onze vingers zijn in elkaar verstrengeld.