Supernatural (BEZIG MET HERSCHRIJVEN)

*28*

'Hier is het.' Zeg ik wanneer het verlaten gebouw in zicht komt.

Nash stopt de auto en we stappen snel uit en lopen naar het verlaten pand.
Jack was zo dom om me niet te blinddoeken toen hij me hiernaartoe bracht.

Nash volgt me de trappen op en ik blijf stilstaan voor het juiste appartement.
De deur staat op een kier.
Ook niet echt slim.

Ik doe stilletjes de deur open en we sluipen naar binnen.
In de woonkamer waar ik vastgebonden zat, is er niemand dus loop ik verder.

Het is een duplex, een appartement met twee verdiepen dus.
Op de eerste verdieping is er niemand dus gaan we naar boven, stilletjes de trap op.

De eerste twee kamers die we checken zijn leeg. De derde kamer is ook leeg, behalve op een paal en iemand dat eraan vastgebonden is na.

'Emily!' Roep ik en snel naar haar toe.
Ik hoor Nash' voetstappen achter me.
Emily zit met haar handen achter haar -aan de paal vastgebonden op de grond en haar hoofd hangt voorover.

Ik check eerst of ze nog ademt, wat ze gelukkig doet en dan of er iets aan haar buik is. Mijn ogen worden groot.
Ze heeft overal op haar buik blauwe plekken. Dan pas valt de diepe snee aan haar hoofd me op en de blauwe plek aan haar kaak en oog.

'Ze moet naar het ziekenhuis. Ze heeft een wond aan haar hoofd en er is tegen haar buik geschopt.
Misschien is er iets met de baby.' Zeg ik hysterich waarop Nash knikt maar voor nog één van ons iets kan doen, worden we allebei weggetrokken.

Nash door een paar vreemde gasten en ik door Jack en Ryan.

'Laat me los! Emily moet naar het ziekenhuis misschien gaat de baby wel dood!' Roep ik en probeer me los te trekken maar Ryan heeft me stevig vast.

'Dat is ook de bedoeling.' Grijnst Jack die voor me staat.

Ik besluit maar om mijn voeten en benen te gebruiken en stamp naar achteren.
Ryan laat me vloekend los en ik spring op Jack.

'Patch, hou op met vechten ik moet naar het ziekenhuis. Ik wil niet dat er iets met de baby gebeurt.' Hoor ik in mijn hoofd.
Ik kijk naar Emily, ze is nog steeds bewusteloos maar ik weet dat zij het was.

Een paar meter verder valt er iemand door een raam omdat Nash hem duwde.

Ik geef Jack een harde klap op zijn slaap en hij is bewusteloos.
Of dood. Nee, ik denk bewusteloos.

Ryan springt op mijn rug.
Ik heef hem een elleboog in zijn maag en draai me om.
Voor ik het weet is zijn nek gebroken en ligt hij doodstil op de grond.
Die is wel dood of hij gaat toch heel veel nekpijn hebben.

Nash heeft Emily al losgemaakt en ik loop naar hen toe.
'Alles komt goed,' zeg ik, al zeg ik het meer om mezelf gerust te stellen.

Ik pak Emily in bruisstijl op en met Nash loop ik het gebouw uit.
In de auto leg ik Emily op de achterbank en ga naast haar zitten.

Ze ademt, dat is iets, maar ik kan niet weten of de baby nog ademt.
Misschien wel maar is er iets anders waardoor hij een afwijking krijgt.
Ik hoop het niet.

Emily is een sterk meisje en haar buik kan wel tegen een paar stoten.
Hoop ik.

Onderweg naar het ziekenhuis ga ik met mijn ene hand door Emily's haar.
Mijn andere hand ligt op haar buik.

...

Nash en ik zitten al drie kwartier in de wachtkamer. Er is niemand anders. Bij elke seconde die voorbijgaat word ik ongeruster.

'Hé, alles komt goed. Mijn zusje is een taaie. Ze kan wel tegen een stootje.' Probeert hij me gerust te stellen.

'Maar de baby niet.'

'Als er iets met de baby was hadden ze dat al wel gemerkt. Je moet op het beste hopen en trouwens een baby van jou en Emily zal ook wel tegen een stootje kunnen.'

Dat is waar.

'Hoe noemt een kind van een gevallene en een nephilim eigenlijk?
In het boek van Henoch staat er niks over in.'

'Omdat die mix nog niet bestaat.
Jullie zijn de eerste gevallene en nephil die verliefd zijn op elkaar en een kind krijgen. Daarom is jullie kind ook zo speciaal.' Vertelt hij waarop ik knik.

Na nog een tiental minuten komt er een verpleger. Nash kent hem, hij is Nephilim wat gemakkelijk was dus konden we de waarheid vertellen van wat gebeurt is.

'Emily is oké, ze heeft een lichte hersenschudding. Ze was even wakker maar is weer in slaap gevallen,' vertelt hij.

'En de baby?' Vraag ik.

'De baby...' durf het eens om te zeggen dat de baby iets heeft!
Of dood is!!
'De baby is ook oké.'

Opgelucht blaas ik de adem uit waarvan ik niet eens wist dat ik hem inhield.

'Mag ik haar zien?'

'Natuurlijk. Ze ligt op het einde van de hal, rechts.' Zegt hij waarna hij wegloopt.

'Ik ga naar huis. Kijken of alles oké is met Esmee,' zegt Nash en geeft me een klop op mijn schouder waarna hij ook wegloopt.

In de kamer waar Emily ligt loop ik meteen naar het bed toe en ga naast haar zitten.

Ik wil haar een kus geven net als ze haar ogen opent.

'Sorry, heb ik je wakkergemaakt?' Fluister ik maar ze schud haar hoofd en duwt tegen mijn achterhoofd tot onze lippen elkaar raken.
Mijn tong zoekt wanhopig die van haar en ik zucht in haar mond.

'Ik was bang.' Zegt ze na een tijdje, ik knik.

'Ik weet het, ik ook... het spijt me.' Mompelt ik en laat mijn vingers over de blauweplek op haar kaak gaan.

'Waarom?'

'Ik had je niet alleen moeten laten.
Ik zou jou- jullie moeten beschermen.'
Ze schud haar hoofd.

'Ik was met Esmee,' mompelt ze en fronst dan. 'Hoelaat is het?'

Ik kijk op de horloge op mijn arm, ik kan het nog net lezen omdat het donker is.
'Half elf, waarom?' Ze wijst naar haar buik en ik lach.

Half elf is meestal het uur dat de kleine begint te stampen en bewegen.
Ik leg mijn hand op haar buik en voel dat hij inderdaad wild bezig is.

'Ik was echt bang dat er iets met één van jullie ging gebeuren,' ik schud mijn hoofd om het idee. 'Ik kan niet meer zonder jou, of de kleine.'

Aan mijn hand voel ik dat de baby een harde stomp geeft, een piep geluidje verlaat Emily haar mond.
Ik trek het deken van haar af en doe haar sweater omhoog.

'Hee kleintje, je moet niet zo hard shotten, dat doe je maar als je groot bent en moet vechten, anders doe je je mama pijn,' zeg ik tegen de baby, ik weet dat hij me hoort.

Ik wil een kus op Emily's buik geven maar net op dat moment geeft de baby een heel harde stomp, wat dus tegen mijn lippen kwam en Emily kreunt.

'Dat was ook niet echt aardig,' mompel ik en Emily lacht.

|||

Nog twee hoofdstukken en dan komt de Epiloog!!