Supernatural (BEZIG MET HERSCHRIJVEN)

*27*

WAARSCHUWING: Vanaf nu gaan er veel tijdskips komen.

Weken vliegen voorbij.
Er is niks speciaals gebeurt, behalve dat ik een echte babybump heb gekregen. Ik ben nu dertien weken - iet meer dan 3 maanden- zwanger en het kleintje is iets van 9 cm groot heeft Dokter Enssen eergisteren verteld.

Binnen twee weken kunnen we het geslacht weten maar we twijfelen nog of we dat wel willen.

De misselijkheid is voor een stuk verdwenen maar in de plaats heb ik nu meer honger. Veel meer.

Op school weet niemand behalve Esmee, Nash en Dane er van.
Oh en een paar leerkrachten zoals die van gym, omdat ik geen te gevaarlijke dingen mag doen.
Ik dacht dat de leraar me hier heel vies en afkeurend voor zou aankijken maar ze glimlachte alleen maar.

Op dit moment lig ik thuis in de zetel op mijn IPhone te sms'en met Esmee.
Af en toe moet ik hard lachen omdat Patch tegen mijn buik aan het praten is- vorige week vertelde dokter Enssen dat de baby ons zou kunnen horen en daar maakt Patch met alle plezier gebruik van.

'Waarom duurt een zwangerschap zo lang?' Zucht hij en kust dan mijn buik. 'Nog zes maanden wachten is veel te lang.'

'De eerste drie zijn toch ook snel vooruit gegaan?'

'Ja, maar toch nog te traag.' Mompelt hij en begint dan weer dingen tegen mijn buik te zeggen.

Patch legt zijn hoofd op mijn borsten en gaat met zijn vingers over mijn buik.

'Hoe gaan we hem noemen?' Vraagt hij dan.

'Weet ik niet. We hebben nog zes maanden om een naam te vinden.'

'Dat is waar.'

...

'Emilyyyy... kom op. Het is toch niet dat we elkaar nog nooit naakt hebben gezien? Je hebt me zelfs een blowjob gegeven.' Zegt Patch stomweg waarop ik hem kwaad aankijk.

'Kan het nóg harder? Mijn ouders hebben je nog niet gehoord.' Sis ik.

'Ze weten toch al dat we het doen.
Ik bedoel maar, je bent zwanger en dat komt niet alleen door een onschuldig kusje.' Grijnst hij.
'Laat me alsjeblieft mee met je douchen.' Zeurt hij maar ik geef niet op.

'Nee. Ik wil alleen douchen. Ga naar mijn kamer.' Patch kijkt me "boos" aan en loopt dan weg.

Tevreden sluit ik de badkamerdeur, doe hem voor de zekerheid op slot en zet de douche aan.

Als ik me heb uitgekleed stap ik in de douche.

De rede dat ik alleen wil douchen is omdat ik dan alleen ben met mijn baby zonder Patch' handen.
Én omdat ik niet wil dat hij me hoort zingen want dat doe ik dus.

Ik leg mijn hand op mijn buik en begin zachtjes te zingen.
Ik weet niet hoe het liedje heet maar ik heb het een paar keer op de radio gehoord en ik vond het wel mooi.

'Ik kan niet wachten tot je geboren word en om je te kunnen vasthouden.' Mompel ik na een tijdje.

...

'Sinds wanneer kan jij zingen?' Vraagt Patch als ik de badkamer uitloop.

'Godver. Laat me toch niet altijd zo schrikken,' zucht ik.
Dan kijkt Patch naar mijn lichaam.

'Waarom heb je alleen je ondergoed aan?' Fluistert hij geïrriteerd.
Tja, Patch is nogal een jaloers type op sommige momenten.

'Omdat ik vergeten was kleren mee te nemen.' Voor ik het weet heeft Patch zijn shirt uitgetrokken en steekt hij het naar me uit.

'Doe aan, je moet er de komende weken van profiteren dat je mijn shirts nog aan kan trekken want binnenkort krijg je ze niet meer over je buik.' Grijnst hij.
Ik geef hem een tik tegen zijn borstkas en trek het shirt uit zijn hand waarna ik het aan trek.

Patch shudt zijn hoofd. 'Doe je bh uit.'
Ik rol met mijn ogen maar doe wat hij zegt waarna ik mijn bh in zijn gezicht gooi en naar mijn kamer ga.

Patch komt ook de kamer binnen en we gaan op bed liggen.
Eerst geeft hij een kus op mijn buik en dan op mijn lippen.

'Slaapwel Engeltje.' Fluistert hij en ik glimlach en val in slaap om over Patch, mij en een kleine baby te dromen.

Tijdskip: 7 weken

Samen met Esmee zit ik in de zetel.
We zien elkaar niet meer zo heel vaak omdat ik niet meer naar school ga.

Ik ben nu twintig weken zwanger -in de helft- dus mijn buik is al best veel dikker geworden.
De baby is ongeveer 20 cm en beweegt al veel, vooral 's avonds als ik wil gaan slapen.

POV Patch.

'Hoe gaan jullie de kleine noemen?' Vraagt Nash.
Ik ben met hem samen naar de winkel gegaan, en dat was nodig, vooral omdat Emily nu zoveel eet.

'Dat weten we nog niet. Emily is vaak moe dus slaapt ze veel.
De baby houdt haar elke nacht wakker met zijn geschop en gedraai.' Grinnik ik en Nash lacht.

...

Bij hen thuis aangekomen kijkt Nash raar naar het huis.
De voordeur staat wijd open.

Snel lopen we naar binnen.
Esmee ligt kreunend op de grond en ze bloed. Ik hurk naast haar neer.

'Emily is weg.' Zegt Nash gepanikeerd.
Mijn ogen worden groot.

'Esmee? Waar is Emily?' Vraag ik terwijl ik haar heen en weer schud.

'J... J-Jack... en zijn... vrienden... Emily meegenomen... ap-partement,' stottert ze. Ik til haar op om in de zetel te liggen.

'Waar zijn je ouders?' Vraag ik dan weer aan Nash.

'Werk, ze komen zo thuis dus zullen ze wel op Esmee letten.
Ik ga met je mee.' Vertelt hij en ik knik waarna we het huis uitlopen.

...

'Waar is Jack!' Roep ik waarna ik Michael tegen de muur duw.
Ik pak hem bij zijn kraag vast en kijk hem laaiend aan.
'Waar is Jack en wat moet hij met Emily?!' Roep ik opnieuw als hij niet antwoord.

'Ik weet het niet. Hij wou het me niet vertellen omdat ik niet meer mee wou doen.'

'Waarmee?'

'Ik zweer het Patch, ik weet er amper iets van. Hij was altijd al iets van plan met jullie twee.
Hij wilt haar dood of jou dood en heeft haar daarom maar ik weet niet waarom.'

'En je laat ze gewoon doen?! Emily is verdomme zwanger! Als ik haar of de baby hierdoor verlies vermoord ik jullie allemaal! Ook jou!'

'Zwanger?'

'Doe niet alsof je van niks weet, iedereen weet ervan door de voorspelling.' Sis ik.

'Dus die is echt? I-ik dacht d-dat die nep was om mensen valse hoop te geven.'

'De mensen gaan valse hoop krijgen als jou gestoorde vriendjes Emily en de baby vermoorden!'
Michael kijkt me bang aan.
'Dus voor de laatste keer, waar is Emily?'

'Ik weet het niet zeker maar ik hoorde Jack en Ryan iets zeggen over een leegstaand pand.'

Dan schiet het me binnen.
Het pand waar Emily me bijna had neergeschoten.

Nadat ik Michael nog een keer tegen de muur heb gesmakt, loop ik zijn huis uit en stap in de auto van Nash.

'En?'

'Ik zal je de weg wel vertellen.' Mompel ik en kijk naar buiten.
Nash start de auto en rijdt weg.