Supernatural (BEZIG MET HERSCHRIJVEN)

*20*

Media: outfit Emily naar school.
'Hij heeft dus ook wel gezegd dat hij verliefd op je geworden is. Is dat niet het belangrijkste? Uiteindelijk heeft hij je toch niet in de steek gelaten? Ik zag hoe van streek hij daarstraks was toen hij naar huis ging.' Zegt Nash

'Sinds wanneer ben jij zo lief tegenover hem?'

'Dat heb ik al gezegd: omdat ik zie hoeveel hij van je houdt. Hij zou je nooit met opzet pijn doen.'

'Hij wou het eerst wel.'

'Maar hij deed het niet.'

Ik rol met mijn ogen.
'Ik snap hem niet meer. Waarom vertelde hij in de eerste plaats niet wat hij is?'

'Dat is logisch; hij was bang voor je reactie. Hij wist niet dat je Nephil bent dus dacht hij dat je een normaal mens was.'

'Maar als hij mijn beschermengel was, moet hij toch weten dat ik Nephil ben?'

'Zoals je weet ben jij de enige volbloedsnephil die er nog bestaat en die hebben nog andere krachten, zoals ervoor zorgen dat mensen of engelen niet zien dat je op supersnelheid loopt. Die kracht gebruikte je altijd als we trainden dus kon Patch het het ook niet weten want hij zag dan iets anders.'

'Dus zoiets als gedachtentruc?'

'Zoiets, ja.' Ik knik.
Nash en ik praten nog over een paar dingen en dan ga ik slapen.

...

Het weekend is traag voorbij gegaan.
Patch is niet meer langsgekomen en heeft ook niet gebeld of ge'smst.
Ik vind niet dat ik als eerst contact zou moeten zoeken dus doe ik dat ook niet, hoe hard ik hem ook mis.

Ik trek mijn muts recht en sluit mijn kluisje. Esmee is al een halfuur iets tegen me aan het vertellen, maar ik luister niet. Af en toe knik ik en mompel ik iets zodat ze niet doorheeft dat ik niet luister, maar mijn hoofd is bij Patch.

Dane komt naar ons toegewandelt.
Meestal samen met Patch maar vandaag niet.
Ik weet dat Dane net als hij is.
Ik herinnerde me gisteravond ineens weer de sms'jes tussen hem en Patch die ik op Patch' gsm had gezien.

'Heb je Patch gezien?' Vraag ik aan hem waarop hij zijn hoofd schud.

'Die komt niet naar school. Hij is ziek ofzo. Ligt thuis in bed.'

'Is hij ziek of is dat gewoon een excuus om niet naar school te komen?' Vraag ik via gedachten.

In het weekend heet Nash me weer een paar dingen geleerd zoals gedachtentrucs.

Dane kijkt me raar aan.
'Hoe kan jij dat?'

'Ik ben nephilim. Je gaat me toch niet vermoorden?' Ik grijns lichtjes naar hem.

'Nee, ik wil vrede tussen de twee soorten. En waarom weet ik dat nu pas?'

'Ik weet het ook pas weer. Ik kan het me weer herinneren. Ik kan me alles weer herinneren van voor het ongeluk, dus ook dat ik volbloedsnephilim ben.'

'Volbloedsnephilim?! Ben jij dan net als-'

'Alexandra Girogh? Ja.' Hij kijkt me met grote ogen aan waardoor Esmee hem raar aankijkt.
Zij weet hier natuurlijk niks van.

'Waar woont Patch? Ik moet met hem spreken.' Vraag ik.

'Ik zal je straks het adres sturen maar ik weet niet of hij thuis gaat zijn.'

'Waar anders?' Zou hij met een ander meisje omgaan? Een vlaag van jaloezie gaat door me heen.

'Hij is vaak weg van thuis. Hij gaat vaak wandelen om na te denken maar meestal is hij bij jou dus nu is de kans groter dat hij wel thuis is.'

Ik knik en bedank hem waarna ik Esmee naar het juiste lokaal meetrek omdat de bel is gegaan.

'Yay! Nu Patch er niet is kunnen we weer samenzitten!' Zegt ze enthousiast en ik knik grinnikend.

...

Als school gedaan is loop ik direct naar mijn auto en rijd naar het adres dat Dane me heeft gegeven.

Uiteindelijk kom ik aan en stap uit mijn auto waarna ik naar het gebouw loop. Ik zoek naar de juiste bel en druk op Patch García. Hij reageert niet. Ik bel nog eens maar weer niks.

Ik duw tegen de ijzeren deur maar die zit op slot. Ik duw nog eens, iets te hard waardoor de deur los komt uit zijn scharnieren.

Ik heb nog niet al mijn krachten onder controle.

Ik draag de deur een beetje verder en zet hem tegen een muur waarna ik de trappen oploop, naar de vierde verdieping.

Er zijn twee deuren dus al snel heb ik die van Patch. Ik klop op de deur maar hij doet niet open.

Misschien is hij niet thuis?

Ik hurk neer en kijk onder de voetenmat en daar ligt zoals ik al verwachtte een extra sleutel.
Ik pak de sleutel en open de deur van het appartement en loop naar binnen.

De deur doe ik achter me dicht terwijl ik met grote ogen naar het appartement voor me kijk.

Witte muren. Een raam van de grond tot het plafond dat uitzicht geeft op de stad, een grote zwarte Tv aan de muur, een zwarte zetel, zwart salontafeltje en een zwarte tapijt.

Dan loop ik de keuken in, die is heel modern. Zwart/witte tegels als vloer en de kastjes zijn zwart maar de rest is wit-achtig.

Ik loop de keuken weer uit, de eerste kamer binnen die ik zie. Er staat een groot zwart tweepersoonsbed met witte lakens en kussens. De kast is ook zwart, net als de nachtkastjes.

Het zwart-witte meubilair past wel bij Patch.

Ik sluit de deur van de slaapkamer achter me en loop de woonkamer weer in. Net op dat moment komt Patch het appartement binnen.

Hij kijkt me verbaasd aan.
'Hoe kom jij hier binnen?'

'Wel ten eerste heeft Dane me het adres gegeven, en ten tweede door de deur beneden.'

'Oh ja, ik zag dat hij kapot was.'

'Ja... ik duwde iets te hard.' Mompel ik.

'Heb jij die deur gemold?' Vraagt hij met grote ogen.

'Perongeluk.'

'Ik had bijna de politie gebeld, gek.'

'Waarom was je niet op school?' Vraag ik.

'Je weet nu wat ik ben dus hoef ik niet meer te doen alsof ik naar school moet.' Vertelt hij waarop ik knik.

'Ik miste je,' geef ik toe. 'Waarom belde je me niet?'

'Ik dacht dat je boos op me was en tijd nodig had.'

'Ik bén ook boos maar ik vind het ook niet leuk dat je niets van je liet weten.'

'Het spijt me.' Hij zet een paar stappen naar me toe en ik stort me in zijn armen.

Patch slaat zijn armen on me heen en houdt me stevig vast. 'Ik miste jou ook. En ik wou je bellen maar ik wou je tijd geven.'

'Doe dat nooit meer.' Mompel ik tegen zijn schouder.

'Wat?'

'Me tijd geven.' Hij grinnikt en duwt me een beetje naar achteren zodat hij me kan zoenen.

'Ik hou van je, Emily. Ik hou zielsveel van je.' Fluistert hij tegen mijn lippen aan. Ik glimlach.

'Ik hou meer van jou.' Fluister ik terug waarna ik hem weer zoen.