Supernatural (BEZIG MET HERSCHRIJVEN)

*17*

'Er brand licht binnen.' Zegt Patch als we bij me thuis aankomen.

'Dan zijn mijn ouders thuis. Of mijn broer.' Ik stap van de motor af maar Patch blijft zitten.

'Misschien kunnen we morgen dan beter praten. Ik wil het liever niet vertellen met andere mensen in de buurt.' Ik knik.

'Is goed.' Hij buigt naar me toe en kust me kort waarna hij weer wegrijd.
Verward kijk ik hem na tot hij in het donker verdwijnt.

Binnen geeft de klok aan de muur in de hal aan dat het half twaalf is.
Dan was ik daar dus drieënhalfuur.

Ik tref mama, papa én Nash in de keuken.

'Wat doen jullie nog zolaat op?' Vraag ik nadat ik papa een lange knuffel geef omdat ik hem heb gemist.

'We wilden wachten tot je thuiskwam om zeker te weten dat er niets was gebeurt. Je broer was ongerust.' Vertelt papa en ik kijk Nash raar aan. Hij haalt zijn schouders op.

'Ik vertrouw die drie jongens niet.'
Mompelt hij.

'Niet dat ze me veel hadden kunnen doen. Ze waren zo zat dat ze amper recht konden staan. Jack begon zelfs vanalle rare dingen te zeggen.'

'Zoals?' Vraagt mama. Ik haal mijn schouders op en pak een stukje chocoladecake uit de ijskast.

'Hij was vanalles aan het brabbelen over... gevallen engelen? Oh en aartsengelen en Nephilim ofzoiets.' Mama, papa en Nash kijken elkaar aan en knikken dan.

'Lieverd kom eens zitten. We moeten je iets vertellen.' Zegt mama.

'Moet dat nu? Ik ben doodmoe en morgen is het school.' Ze knikken alledrie. Ik zucht en neem plaats aan de tafel.

'Acht jaar geleden hadden jij en ik een ongeluk, toch,' ik knik naar papa. 'je had toen een hersenschudding opgelopen en bent veel vergeten van daarvoor. We hebben je het meeste verteld maar we hebben ook iets verzwegen, je bent Nephilim.' Ik kijk papa raar aan.

'Wat is dat? Is dat een nieuw woord voor meisje ofzo? Want in dat geval,ik wist allang dat ik een meisje ben.' Nash grinnikt kort.

'Een Nephilim is de zoon of dochter van een mens en een gevallen engel, of in jou geval de dochter van twee nephilim.'

'Oh ja, ik heb dat eens opgezocht. Maar dat bestaat toch niet?'

'Jawel lieverd. Jij bent een volbloeds Nephilim. Er bestaan er zomaar twee, Alexandra Girogh en jij. Je bent heel speciaal.' Vertelt mama.

'Hebben jullie gedronken?' Papa zucht.

'Nash is er ook een maar een halfbloedsnephil omdat ik nephilim ben maar zijn mama is een mens. Jou mama en ik zijn allebei Nephilim. Normaal kunnen twee nephilim samen geen kinderen krijgen, óf ze gaan vroeg dood. Maar jij bent een speciaal geval.'

'En die Alexandra?'

'Die is dood. Gevallen engelen hebben haar vermoord. Nu is er dus eigenlijk nog maar 1 volbloedse Nephilim. Jij.'

'En gevallen engelen? Wat zijn dat?'

'Engelen waarvan de vleugels zijn afgepakt en ze leven op de aarde.' Vertelt Nash.

'Patch is een gevallen engel.' Vertelt mama. Papa kijkt haar raar aan.

'Patch?' Vraagt hij.

'Mijn vriendje...'

'Jij bent samen met een gevallene? Emily, die soort wilt ons alleen maar dood.'

'Wat? Ik snap er echt niks meer van. Zijn jullie me iets wijs aan het maken?'

'Patch heeft twee littekens op zijn rug, toch? In de vorm van een omgekeerde V?' Vraagt mama waarop ik traag knik.

'Daar zouden zijn vleugels moeten zitten, maar die zijn eraf getrokken.'
Ik schud mijn hoofd.

'Dat kan niet. Patch is een gewoon mens en ik ook. En touwens, volgens het internet hebben Nephilim speciale krachten ofzo. Ze zijn supersterk, snel en kunnen gedachtentrucs.'

'Heb je dat door het internet of herinner je je dat nog?'

Ik weet het niet. Heb ik dat op gezocht? Volgens mij niet. Ik vond alleen dat Nephilim kinderen zijn van gevallen engelen en mensen.

'Probeer het je te herinneren, Emily.' Zegt Nash. 'Jij en ik gingen altijd in het bos hierrond lopen. Jij was altijd veel sneller dan ik. We trainden samen.'

Opeens vliegen er allemaal herinneringen door mijn hoofd.
Herinneringen van mij en Nash lopend door het bos. Herinneringen dat we bomen ontwortelen voor onze training en nog veel andere.

'Maar- hoe? Waarom ben ik dan niet meer zo sterk?'

'Omdat je het niet meer wist. Als je niet weet dat je Nephilim bent, ga je ook niet verwachten dat je auto's kunt opheffen en ga je dat ook niet kunnen. Maar als je dat nu zou doen, wel. Je moet erin geloven.'

'En Patch?'

'Hij is een gevallen engel zoals ik al zei. Er is een voorspelling over jullie twee maar ik mag niet vertellen wat want anders komt het niet uit.'

'Een gevallene? Waarom?'

'Dat moet je aan hem vragen.' Ik schud mijn hoofd en loop de keuken uit, naar boven en mijn kamer in.
Ik plof op mijn bed en haal een hand door mijn haar.

'Gaat het?' Ik kijk naast me waar Nash zit.

'Waarom hebben jullie het niet eerder verteld?'

'Omdat je speciaal bent. Maar sommige soorten zoals de gevallene zien je als een bedreiging dus als jij niet zou weten wat je bent, zou niemand het weten. Je bent de sterkste soort die er op aarde bestaat en er is er nog maar 1 van de twee over die ooit heeft bestaan. We moesten je beschermen.'

'Worden we ouder?'

'Hangt ervanaf of je de Nephilim-eed hebt afgelegd. Jij hebt dat gedaan toen je vijf was dus je word 20 en blijft dan voor eeuwig zo oud van uiterlijk. Ik heb het gedaan toen ik 7 was dus blijf ik ook iets rond de twintig.'

'Dat is raar. Wat als je kinderen krijgt en ze ouder worden? En waarom zijn mama en papa dan zo oud?'

'Omdat ze hun eed later hebben afgelegd. Hun uiterlijk blijft hangen bij de veertig.'

'Oh... nog even over Patch. Hij is een gevallene?'

'Ja, dus eigenlijk mogen jullie niet samenzijn. Maar er is iets tussen jullie twee dat alles zal veranderen.'

'Nu mag je hem opeens wel?'

'Niet echt. Maar hij houdt van je. Dat is het belangrijkste.'

'En nog iets héél belangrijks, is er iets om te eten? Ik sterf van de honger.' Zucht ik dramatisch waarop Nash lacht.