Supernatural (BEZIG MET HERSCHRIJVEN)

*16*

Op dit moment ben ik in mijn appartement en zit ik in mijn zetel.

Het idee dat Emily samen rondhangt met Jack, Ryan en Michael staat me niet aan. Ik ken die drie jongens en ze zijn slecht nieuws.

Ik wil het Emily vertellen maar dan moet ik ook vertellen wat ík ben.
Dan moet ik vertellen dat ik een gevallen engel ben en dat ik dus niet menselijk ben.

Ik zie haar reactie al voor me.
Ze gaat kwaad worden omdat ze denkt dat ik lieg en haar iets probeer wijs te maken.
Dat snap ik wel maar daarom dat ik het haar niet wil vertellen. Ik haat het om ruzie met haar te hebben.

Ik wil haar ook doodgraag vertellen dat Jack, Ryan en Michael nephilim zijn en me het liefst dood hebben.
Zoals dat alle nephil alle gevallenen dood willen.

Ik ben bang dat ze haar iets kwaad gaan doen om mij pijn te doen.
Zonder Emily kan ik niet meer leven, ze is mijn alles en ik zal haar beschermen met mijn leven.
Ik zou makkelijk mijn onsterfelijkheid voor haar opgeven.
Dat is nog iets.
Als ik haar vertel wat ik ben, moet ik niet meer naar school. Al zie ik dat niet echt zitten want dan ga ik haar missen.

Ik had haar bijna alles verteld toen ze over de littekens op mijn rug vroeg.
Ik had bijna gezegd dat ze daar zitten omdat daar mijn vleugels zaten maar die zijn eraf getrokken door de aartsengelen door een grote fout die ik heb gemaakt.
En die fout had ook met Emily te maken. Acht jaar geleden.

Opeens dwalen mijn gedachten af naar iets helemaal anders, naar de droom die ik daarstraks had.
Ik was met Emily bij haar thuis en we speelden met een zwartharig jongentje. Hij was ongveer een jaar oud en had groene ogen en sproetjes rond zijn neus.
Ik heb hem nog nooit gezien maar hij leek een beetje op Emily.
Zou ze nog een broertje hebben waar ik niet van weet?
Of was het gewoon een radom kind om in mijn droom mee te spelen?
Ja, dat is het denk ik.

Mijn gedachten worden onderbroken door de bel die gaat.

Dat is vast Dane.

POV Emily.
'Emily, gaat alles goed? Blijf niet te lang en drink niet te veel.'

Verdomme daar is die stem weer die ik altijd hoorde op het begin toen ik Patch pas leerde kennen.

Ik kijk even rond maar zie geen Patch.

Ben ik zat of gek aan het worden?
Zat kan niet want ik heb maar 1 biertje gedronken. Oh god.
Ik ben niet zat maar zot.

'Wil je nog iets drinken?' Vraagt de barman.

'Cola.' Zeg ik maar. Hij knikt en pakt een bekertje dat hij met cola vult.

Het is hier best wel leuk.
Ze hebben een bar en een podium op het strand geplaatst en er hangen ook allemaal lichtjes om het te verlichten.
Er staat ook en kleine tent en een paar honderd meter verder is er een soort van kleine kermis geplaatst.
Ik moet je ook wel zeggen dat dit een heel groot strand is.

Met het bekertje cola maak ik mijn weg naar het podium waar Esmee met de drie jongens staat.

Samen met Esmee dans ik een beetje tot ik twee handen op mijn blote zijen voel. Ze zijn niet van Patch want zijn handen zijn zacht en die van deze persoon een beetje ruw.

Ik draai me om om recht in het gezicht van Jack te kijken.
Zijn bruine ogen kijken me fonkelend aan en zijn krulletjes staan wild op zijn hoofd.

'Wat doe je?' Vraag ik terwijl ik zijn handen van mijn lijf duw.

'Dansen. Je ziet er trouwens mooi uit en je beweegt sierlijk,' hij gaat mijn zijn mond naar mijn oor.
'Heel sexy.' Fluistert hij.

Ik zucht en duw hem naar achteren.
Hij is straalbezopen.

'Kom je even mee? Ik moet met je praten?' Vraagt hij en zonder op antwoord te wachten trekt hij me al aan mijn arm mee.
Hij leid me een beetje verder waar er minder lawaai is en we gaan op een bankje zitten.

'Herinner je je nog iets van voor je het ongeluk had?' Vraagt hij onverwachts.

'Nee. Niet echt.'

'Dus de woorden Nephilim, Gevallen Engel, Aartsengel en Beschermengel zeggen je niks?'

Ik kijk hem raar aan.
Die jongen is duidelijk zo zat als als maar kan.

'Nee.' Lieg ik. De woorden komen me bekend voor maar ik kan niet plaatsen van waar.

'Oh oké. Misschien moet je er eens met Patch over praten, of met je ouders.' Zegt hij waarna hij wegloopt.
Lekker beleefd.

Ik zit zo in mijn gedachten dat ik niet eens doorheb dat er iemand naar me is komen zitten.

'Waarom zit je hier alleen?' Door Patch zijn stem kijk ik op.

'Wat doe jij hier?' Vraag ik verrast.

'Ik vroeg eerst waarom je hier alleen zit.'

'Omdat Jack met me wou praten en daarna is hij weggelopen. En ik was het ook even beu daar.
Je had gelijk, ik had deze kleren niet moeten aandoen. Ik heb zeker al twintig handen moeten wegslaan.'

Patch fronst diep.
'Maar goed dat ik ben gekomen dan.' Ik knik en leg mijn hoofd tegen zijn schouder.
Patch slaat zijn arm om mijn middel.

'Daarjuist had ik met Dane afgesproken.' Zegt hij dan. 'We hebben gepraat en ik moet je iets vertellen.'

'Doe maar.'

'Niet hier. Bij jou thuis?' Ik knik en Patch staat op.
Ik sta ook op en pak zijn hand vast.
Zo lopen we over het strand om naar zijn motor te gaan.

Ik heb nog steeds het bekertje cola vast en kijk er raar naar.
Er zit een soort van wit poeder in.

'Iemand heeft iets in mijn drinken gedaan.' Mompel ik, maar doordat we al weg zijn van al het lawaai hoort Patch me.

Hij grist het bekertje uit mijn hand en kijkt erin.
'Het is zeker goed dat ik ben gekomen.' Mompelt hij waarna hij het bekertje op het zand gooit.

Normaal zou ik er iets van zeggen omdat ik daar niet tegenkan, maar er liggen al honderde andere flesjes, bekertjes en weet ik wat nog in het zand dus laat ik het maar.

Bij Patch' motor aangekomen gaat hij erop zitten en ik ga achter hem zitten en sla mijn armen stevig om hem heen. Mijn hoofd leg ik tegen zijn rug en hij start de motor.