Wszystko za cenę życia

Rozdział 38 'Baby don't worry you are my only...'

Patrzyliśmy na siebie nie wiedząc jak powinniśmy się teraz zachować.Po chwili blondyn..
Po chwili blondyn bez słowa podszedł i mnie przytulił.W pierwszej chwili oniemiałam,nie wiedziałam co mam zrobić.Nawet się nie ruszyłam nie chcąc,by ta chwila kończyła się kiedykolwiek.Po chwili jednak opamiętałam się i odsunęłam od niego -Tęskniłem za tobą-stwierdził z lekkim zawstydzeniem -Charlie,przecież ty..-westchnęłam -Wiem,że myślisz,że Cię nienawidzę,ale to nieprawda-uśmiechnął się delikatnie -Ale,przecież ja popełniłam tak wielki.. -Tak,ale każdy popełnia błędy,ja też...I chyba musimy i tak o tym porozmawiać.Rozmowa nas nie ominie i oboje o tym wiemy-stwierdził,a ja przygryzłam wargę powstrzymując płacz -Charlie,nie chce rozmawiać,nie mam siły.Wiem,że wszystko zepsułam,ale -Edyta,ale mieszkamy w jednym domu i nie możemy się nawzajem unikać,prawda?Myślisz,że Cię nienawidzę,ale to nieprawda,jednak jeśli to ty nienawidzisz mnie i chcesz,żebym dał ci spokój,to oki-chciał odejść -Nie,Charlie-chwyciłam go za rękę...Blondyn odwrócił się i spojrzał na nasze splecione palce.Momentalnie go puściłam i potrząsnęłam głową-Nie mam Cię za co nienawidzić,bo to ja zawiniła,więc nie mam nawet prawa kazać Ci dać mi spokój.Po prostu mam wrażenie,że jeśli będę z tobą rozmawiać to znowu coś zrobię-wytłumaczyłam -Edi,jestem dużym chłopcem i wiem co robię.Nie chce się z tobą kłócić i unikać siebie nawzajem,bo to nie ma sensu,wiesz?To normalne,że nie wrócimy do tego co było,ale no może nawet uda nam się zaprzyjaźnić?-'nie wrócimy do tego co było'...Zabolało -Jasne-wymusiłam uśmiech,a on mnie przytulił -Chodź na obiad-uśmiechnął się,a ja z uśmiechem na siłę przyklejonym do twarzy zeszłam po schodach
Po drodze spotkaliśmy Majkę i Leo. Uśmiechnęłam się do nich i razem weszliśmy do kuchni. Usiedliśmy przy stole. Panowała cisza. -Jak wrażenia po trasie?-zaczęła mama -Było, niesamowicie-zaczął Leo- Inne kraje, kultury, no i piękne bambino..-Spojrzał na Maje na co ta przekręciła oczami. -A tobie Charlie podobało się?-zwróciła się do blondyna -Tak, tak-odpowiedział zamyślony -Tylko tyle?-zaśmiała się rodzicielka -Jestem trochę zmęczony.. -Rozumiem, to w takim razie jemy dalej. Po chwili każdy miał pusty talerz. Zestawiliśmy wszystko ze stołu, Charls poszedł na górę, a Maję porwał Leo. -To ja pozmywam-uśmiechnęłam się w kierunku mamy -Edyta? -Wiem, mamuś to do mnie nie podobne, ale ludzie się zmieniają -Okej, jedziemy potem z panią Karen na zakupy, przywieść ci coś? -Nie.. Ale może jak mi się coś przypomni to ci powiem. -Dobrze, będę w salonie -Okej-odpowiedziałam i zabrałam się za naczynia. ~Charlie~ Zaraz po obiedzie, poszedłem do swojego pokoju. Położyłem się na łóżko, wziąłem słuchawki i telefon. Włączyłem piosenki. Sprawa z Edi nie daje mi spokoju.. Dlaczego ona myślała że jej nienawidzę..? Koniecznie muszę z nią pogadać, ale to później.. ~Maja~ Od razu jak zjedliśmy, Leo chwycił mnie za rękę i pociągnął do ogrodu. Usiedliśmy na bujaczkę. -W końcu razem-uśmiechnął się -Tęskniłam za tym-wtuliłam się w niego -Ja tak samo, kiedy jestem przy tobie czuje się naprawdę szczęśliwy -Słodki jesteś- Pocałowałam go w policzek -Majka? -Tak? -Wszystko okej? -Tak czemu pytasz? -Bo jesteś strasznie blada -Wydaje ci się- uspokoiłam go. Wyrzuty sumienia wracają. Muszę mu powiedzieć, ale jak.. -Jesteś pewna, może pójdziesz się położyć? -W sumie to dobry pomysł- brunet pocałował mnie, a ja skierowałam się w stronę domu. Dość szybkim tempem wbiegłam po schodach, już chciałam wejść do pokoju kiedy, coś mnie zatrzymało, ciekawe jak się czuje Edi. Podeszłam do jej pokoju i zapukałam. Nikt nie otworzył po czym sama postanowiłam wejść. Było pusto. Zeszłam na dół i zastałam ją w kuchni. -Hejka -O Maja -Co robisz? -Kończę ogarniać naczynia, a co? -Możemy pogadać? -Okej, ale nie tu, idź do mojego pokoju, ja zaraz przyjdę -Okej-posłuchałam siostry i poszłam do jej pokoju. Po chwili przyszła. -Pewnie domyślasz się dlaczego chce pogadać?-zaczęłam -Charlie? -Tak on -Maja.. -Słuchaj Edi, ja wiem że to trudne-przerwałam jej- Ale musicie pogadać, nie mogę znieść tego że oboje cierpicie. -Ja to zawaliłam Maja.. -Miś, to nie jest wytłumaczenie.. To co było zostawmy, ważne jest to że teraz można to naprawić, nie mówię że będzie świetnie, ale powoli małymi krokami.. Wszystko się jakoś naprawi. -Majka ja wiem, tylko nie mogę.. -Nie możesz czy nie chcesz? -Ugh.. Maja -Spokojnie, pomogę ci, jestem i zawsze będę.. Always be together, pamiętasz? -Pamiętam, cieszę się że cie mam wiesz? -Wiem, ja też się cieszę -Maja? -No? -Rozmawiałaś już z Leo? -Noo.. -Maja.. -Nie miałam okazji -Jak nie miałaś? -Po prostu ja nie chce go zranić -Ranisz go bardziej, okłamując go -Ale.. -Nie ma 'ale' Leo to twój chłopak i on musi znać prawdę -Dobrze powiem mu -Obiecujesz? -Nienawidzę obietnic -Maja! -Obiecuje-uśmiechnęłam się ~Leo~ Po tym jak Maja poszła się położyć, postanowiłem pójść do Charlsa. Zapukałem i wszedłem Blondyn miał słuchawki. Podszedłem do niego i złapałem za ramie. -Aaaa!!-krzyknął -Spokojnie to tylko ja-wybuchnąłem śmiechem -Leo deklu przestraszyłeś mnie -Sorry stary-dalej nie mogłem się opanować- przyszedłem pogadać -Widać -No sorry no- powstrzymywałem śmiech -No okej-sam się uśmiechnął- To o czym chcesz gadać? -O Edi..
-Leo..-uciekał wzrokiem -Nie,Charls..Musisz z nią pogadać.Wiem,że nie jestem od prawienia Ci morałów,ale -Ja z nią gadałem-przerwał mi -Tak?Jakoś nie widać,żeby była zadowolona-pokręciłem głową -Leo,ale co ja mogę?-westchnąłem -Wiem,że to nie ty zawiniłeś,ale w przeszłości też nie b yłeś święty,nie oszukujmy się,więc może pokaż jej,że jej nie nienawidzisz? -Niby jak?
-Jakkolwiek,Charls.Przecież widzę,ze nadal Ci na niej bardzo zależy,więc o czym my w ogóle rozmawiamy?-spytał
-Oki,Leo.W takim razie postaw się w mojej sytuacji.Wyobraź sobie,że Majka Cię zdradza.Albo nie no nie mówmy już o tym.Wyobraź sobie,że Cię z czymś okłamuje.Kochasz ją nadal,ale czy łatwo Ci to wszystko zapomnieć?-spytał podnosząc głos
-Charls,spokojnie,nie o to mi chodzi.Tylko..No ja widzę,że Ci zależy i męczysz się z tym,a na to już nie pozwolę -Dzięki,Leo.Masz racje,ale dam radę.A teraz leć do Majki-zaśmiał się,a ja z uśmiechem wyszedłem z pokoju.Skierowałem się do Majki,ale jej tam nie było,więc doszedłem do wniosku,że jest pewnie z Edi.Zapukałem do pokoju i po usłyszeniu krótkiej odpowiedzi wszedłem do środka -Hejka.Edi czy mogę porwać Ci na jakiś czas księżniczkę?-spytałem z uśmiechem -A bierz ją,cieszcie się sobą,tylko bez szaleństw-wybuchnęła śmiechem -Edyta-Maja ze śmiechem walnęła ją w ramię -Co?-zaśmiała się jej siostra-Leć już,bo chłopak czeka-dodała,a Majka pokręciła głową i podeszła do mnie dając 
mi buziaka
(piosenka)
-Co powiesz na spacer?-spytałem
-Z tobą zawsze,ale muszę się przebrać w coś cieplejszego-złapała mnie za rękę i pociągnęła do swojego pokoju.Podeszła do szafy,a ja usiadłem na jej łóżku i obserwowałem każdy jej ruch.Wyciągnęła bejsbolówkę i odwróciła się w moją stronę.
-Co tak patrzysz?-zaśmiała się -Idealna-odpowiedziałem bez namysłu -Lizus-podeszła do mnie -Twój lizus-przyciągnąłem ją go siebie -Leo! -Tak skarbie? -Już ty wiesz co-wierciła się -Jestem silniejszy -Nie no co ty serio? -Sarkazm? -A jak myślisz?-zacząłem ją łaskotać-Leo! Przestań! -Nie! -Leo proszę!-krzyknęła -No okej- puściłem ją-Wiesz co? -Co? -Nie wyobrażam sobie życia bez ciebie, kiedy wróciłaś do Anglii, ja każdego dnia myślałem tylko o tobie, jesteś częścią mnie i w momentach kiedy się kłóciliśmy, nie mogłem tego znieść, jesteś moim małym promyczkiem który budzi mnie każdego dnia i daje siły