PORTRE •sekai•

10• biraz kokuna bulansam yeter...

Ike Yoshihiro - Cool Whispers

Jongin hislerine ayak uydurmak üzereyken kulakları sağır edecek bir gürültüyle çakan şimşek ikilinin ellerini ayırmaya yetmişti. Bu bir işaretse, ikisi de o işaretten nefret etti. Şimdi hissettikleri yalnızca üşüten bir boşluktu.

Bakışları önce pencereye ardından yine birbirlerinin gözlerine yöneldi. Sarışın olan çekinerek söylendi. "Saat geç olmuş ben... Ben gitsem iyi olur."

"Bu yağmurda mı?"

Gelen soruyla Sehun kalkmaya hazırlandığı yerine geri yaslandı.

"Yani, sorun değil, gidebilirim. Taksi çağırabiliriz."

"Olmaz!"

"..."

Jongin itirazına bir kılıf uydurmak zorundaydı, ama beyni kalbinden yavaş kalmıştı.

"Olmaz, bu yağmurda yola çıkmana izin veremem. Sen benim odamda uyursun, ben burada yatarım."

Sehun itiraz etmek için hamle yaptıysa da itiraz etmeyi istemeyen düşünceleri sadece yatak paylaşımına güç yetirebilmişti.

"Bunu kabul edemem. Ben burada uyurum."

"Saçmalama Sehun, çarşafları hemen değiştiririm."

Jongin hızlı bir hamleyle yerinden kalkıp arkadaki kapıdan evin tek odasına daldı. Sehun ise yine itiraz amacıyla esmer olanın peşine takıldı.

"Gerçekten hiç gerek yok. Sen bana ver çarşafları, ben koltukta yatarım."

Esmerin dolaptan aldığı çarşaf ve yastık şu an ikilinin ellerinin buluşma nedeniydi. Ayrılmak bilmeyen bakışları yeniden kesişti.

Sessizlik.

Jongin elindeki çarşafları atıp onu kendine çekse ve sonra...

Ya Sehun, Sehun esmer olanı arkasında duran yatağa itse ve sonra...

Jongin boğazını temizledi. "Şimdi sen burada yatıyorsun" dedi, çatlamasından korktuğu sesiyle. "Bense içeride yatıyorum."

Jongin böyle gözlerinin içine bakarak konuşurken Sehun ona nasıl itiraz edebilirdi. Hem de elleri hala ellerinin üzerindeyken.

"Peki. Nasıl istersen."

Jongin elindeki çarşafı yatağa sermeye yeltendiğinde diğeri onu durdurdu. "Jongin ben de öğrenci oldum, öğrenci evlerinde kaldım, inan bana çarşaf değiştirmek hiçbir zaman aklımın ucundan geçmedi. Senin için sorun değilse benim için hiç sorun değil. Daha fazla zahmet etme lütfen."

Jongin gülümsedi. "Zahmet değil gerçekten, hemen hallederim."

Sehun esmeri durdurdu. Senin kokunla uyumak istiyorum diyemediği için şakayla karışık esmerin omuzlarını tutup onu kapıya doğru yönlendirdi. "Sana sorun değil diyorum hamarat ev sahibi! Şimdi çok meraklısı olduğun koltuğunu çarşafla kapla lütfen." Sesindeki muzip ton Jongin'i gülümsetmişti.

Esmer olan kendi yatağını hazırladıktan sonra aralık kapının önünde durdu. İçeri girmesi, örtünecek bir şeyler alması gerekiyordu.

"Sehun!"

"Gelsene, neden orada dikiliyorsun? Kendi odanmış gibi gelebilirsin" dedi ve o mükemmel kıkırtısıyla esmer olanın kalbini tekletti.

"Ben, örtü alacaktım."

"Jongin, bana da giyecek bir şeyler verebilir misin?"

"Aaa evet giyecek!"

"Sen de üzerini değiştir istersen, böyle daha da rahatsız olma."