PORTRE •sekai•

20• ...parmaklarım gökyüzündeki eline erişti

Red - Hymn For The Missing (Tr sub)

Sehun güneşin batışını izlerken okuduklarını düşünüyordu. Elbette yanında Jongin'e ait hatıralarla. Kai'in büyükbabasına yalvarışlarının hiç ulaşmamış olması ne kadar can yakıcıydı. Telefonundan gelen bildirim sesiyle düşüncelerinden sıyrıldı. Henüz mesajı açmadan gönderenin adıyla içindeki huzursuzluk yerini özlemle çırpınan kalbe bırakmıştı.

"Selam.

Seni merak ettim. Nasılsın?"

"Selam. Biraz duygularım karışık, onun dışında iyiyim sanırım."

"Beni endişelendiriyorsun."

Alınan cevapla telefonu elinde bekleyen tek kişinin Sehun olmadığı anlaşılıyordu. Son mesajın ardından sarışın genç diğerinin sesini duymak istediğine karar verdi ve aradı.

"Selam."

"Selam, yeniden."

"Ben. Endişelenmeni istemediğimi söylemek için aradım."

"Sesini duymak istiyordum, ama meşgulsündür diye mesaj attım. Aramana sevindim."

"Ben de."

"Sen de?"

"Ben de sesini duymak istedim."

Jongin'in gülümsemesi gözlerinin önüne geldi, şu an esmer olanın gülümsediğine emindi. Ne şanssızlık ki Sehun onu görmekten çok uzaktı.

"Seni özledim."

Son okuduğu mektubun ilk cümlesini Jongin'den duymak tüylerini ürpertti. Kısa bir sessizliğin ardından Jongin yanlış bir şey söylediğini düşündüğü için özür dilemeye hazırlanıyordu ki Sehun dile geldi.

"Seni özledim."

Jongin rahat bir nefes aldı.

"O mesaj neyin nesiydi?"

"Kai ile tanıştım."

Esmer olan bunu beklemiyordu. Ne olduğunu anlamak için zamana ihtiyacı vardı. Sehun daha fazla düşünmesine fırsat vermeden açıkladı.

"Büyükannemim vasiyeti nedeniyle buraya gelmiştim. Bana kişisel kasasını ve içindekileri bıraktı."

"Ve?"

"İçinde birkaç maddi kağıt parçası ve Kai'e ait mektuplar çıktı."

Jongin endişelenmekte haklı olduğunu düşünmeye başlamıştı.

"Senin için yapabileceğim bir şey var mı? Yanına gelmemi ister misin?"

Sehun panikle verilen tepkiye güldü. Kıkırtısı sesine yansıdı. Jongin belki biraz rahatlardı.

"Birkaç gün daha kalacağım sanırım, ancak döndüğüm ilk gün ne planın varsa iptal etmelisin."

Jongin gülümsedi. "Biliyorsun tesisimiz ve ben 24 saat sizin için uygunuz."

"Bunu her duyduğumda mutlu oluyorum. Sen insanları mutlu etmeyi çok iyi biliyorsun Kim Jongin."

"İnsanları mı?"

"..."

"Yanılıyorsunuz Bay Oh, biz yalnızca özel kişilere mutluluk vermeyi amaçlıyoruz."

"Jongin."

"Ne oldu?" Panik yeniden bedenine sızıyordu. Sehun'un ciddi sesi teni üzerinde süzülürken ciddiyetin nedeni endişelerini alevlendiriyordu.

"Sen çok özel birisin. Büyükanneme her şey için minnettarım. Özellikle seninle tanışmamı sağladığı için. Giderken mutluluk kaynağını bana bırakmış gibi hissediyorum"