Healing [MEANIE]

Fifty-three

Wonu's

12-24-××

Ang saya ko ngayon. Kasama ko si Mingyu ng halos half day. At kanina, kinukulit ako ni mama kaya pinapasok ko si Mingyu. "Papapasukin mo siya o sasabihin ko na gusto mo siya?" Yan ang panakot niya sa akin. Anyways, natutuwa ako dahil tanggap nila ako. At may nalaman pa ako pag-uwi ko.

Si kuya tsaka yung kuya ni Gyu, sila pala talaga dati. Kala ko magkaibigan lang sila. Tangina, pareho ata kaming bottom kapag nagkataon.

Ang landi ni kuya, kanina pa siya panay text kay V hyung, kanina pa ngumingiti aba. Pero ako rin hehehehe ganun rin ako, pero hindi ako nakikipagchat kay Gyu kundi sa mga kaibigan kong baliw.

Kanina pa sila sorry ng sorry kasi iniwan daw nila ako. Ang dami rin nilang dahilan pero pinatawad ko nalang tutal nakapagenjoy naman ako kanina.

Ten na ng gabi. Nagsusulat ako sa diary ko. Tahimik sa paligid, paniguradong tulog na sina mama. Naisipan ko na tapusin nalang ang diary tapos matutulog na ako. Christmas na bukas kaya kailangan prepared. Suot ko pa ang specs ko dahil lumalabo na ang mata ko at hindi ko makita ang sinusulat ko kapag walang salamin.

I did my work and then attempted to go to bed and reach out to turn off the lamp.

Pero bago ko pa maturn off ang lampshade na nasa tabi ng kama ko, may narinig akong bumabato sa bintana, at pagdungaw ko, si Mingyu nasa baba.

Nakabeanie siya, scarf na red, jacket, pants, at sneakers. Nakagloves rin siya. Kinawayan niya ako nung nakita niya ako. Lumabas ako sa may balcony suot-suot ang pajama ko, kumuha nalang ako ng kumot para proteksyon sa lamig.

"Anong ginagawa mo dito? Gabi na." Sabi ko sa kanya, nilakasan ko ng konti.

Ako naman, as usual, lip reading ang ginawa ko kasi hindi ko naman siya maririnig kung sobrang layo namin sa isa't isa. "Magbihis ka, may pupuntahan tayong dalawa." Ang sabi niya.

Kahit na inaantok ako, nagbihis ako. Saan naman kaya niya ako dadalhin. I thought. Gabi na at Christmas eve pa, paniguradong marami pa ring tao sa labas.

Anyways, binilisan ko nalang ang pagbibihis at dahan-dahan na bumaba ng hagdan, avoiding to produce any noise from our old stairs. It's creaking sometimes. Matanda na rin kasi ang bahay namin.

Dali-dali akong tumakbo papunta kay Mingyu na kasalukuyang hinihihipan ang mga kamay. Ang lamig.

"Hi," nginitian niya ako. Isa talaga ito sa pinakagusto ko kay Gyu. His warm smile that cures my worries. Tuwing ngumingiti siya ng ganun, gumagaan talaga ang pakiramdam ko.

Binati ko siya pabalik. "Hi." Nginitian ko rin siya, but unlike him I'm new to this kaya hindi ko alam kung stiff ba yung ngiti ko o panget o okay lang. I always panic whenever I am with him. Feeling ko ang walang kwenta kong tao para maging kaibigan ni Mingyu.

Feeling ko ako yung bad luck niya. But I am trying to be positive. I always have.

Lalo na ngayon, natatakot ako sa mga kinikilos ni Somi. She kept on telling me to stop being friends with Gyu. Why? Bakit naman diba? Ayoko nga. Siya nalang ang naiiba sa buhay ko. Ayoko siyang bitawan. Never.

Mingyu is also acting strange these days. Kailan lang sinendan niya ako ng messages. Panghawakan ko daw yung promise kahit anong mangyari. Bakit, may mangyayari ba? Nakakapagtaka eh...

Pero baka napaparanoid lang ako...I calmed down. Natigil kami sa paglalakad. Nasa may bridge kami, walang kotseng dumadaan. "Wonu, jan ka lang, kukuha akong inumin." He said before running to somewhere.