Jutra nie będzie.

22.

Mrugając powiekami flegmatycznie Mia starała się złapać ostrość obrazu. Nad nią wisiał czarny kryształowy żyrandol oślepiając ją swoim blaskiem spowodowanym odbijaniem się promieni słonecznych od niego. Poczuła zesztywiały kark i spróbowała poderwać głowę od wyjątkowo twardej poduszki. Od tej poduszki, którą okazało się być męskie ramię.
- Mój Boże - szepnęła zaraz po tym jak zoorientowała się, że spędziła kolejną noc z Bodywayem. Na widok śpiącego mężczyzny, chlipającego przy wypuszczeniu porcji powietrza -
zachichotała. Mężczyzna oblizał usta i otworzył oczy, półświadomie uśmiechnął się do siedzącej nad nim blondynki, a następnie złapał jej dłoń i pocałował jej wierzch.
- Dzień dobry - powiedział ochrypłym głosem.
- Dzień dobry - odpowiedziała speszona.
- Chciałaś mi uciec ? - ściskał jej dłoń.
- Nie... tylko jak to wczoraj się stało, że zasnęłam? Nawet nie napisałam do mamy, że nie będzie mnie w domu na noc.
- Jesteś już dużą dziewczynką więc chyba nie musisz się tłumaczyć z każdego kroku, ale  wydajw mi się, że bardziej cię martwi to, że spałaś przytulona do mnie i to całą noc. Zaczęliśmy oglądać komedie i zasnęłaś. W dodatku to ty przytuliłaś się do mnie więc nie możesz mnie o nic nie oskrżać- oparł się na łokciach i z satysfakcją przyglądał się jak zwykle przerażonemu wyrazowi twarzy dziewczyny
- Dlaczego miałabym cię o coś oskarżać? Nic szczególnego się nie stało. Spaliśmy obok siebie, nic wielkiego - wyruszyła ramionami.
- Czyli to normalne, z wieloma facetami tak robisz ? - uśmiecha się prowokacyjnie.
- Nie, ale... - jąka.
- A tak też robisz z wieloma ? - przerywa jej w pół słowa, wplata dłoń w jej włosy, mocno ściskając palcami jej kark i łączy ich usta, namiętnie całując ją. Mia bez wahania odwzajemnia jego pocałunek, przerywając zaraz po tym jak męska dłoń przemieszczając się z jej biodra przez brzuch i żebra dotarła do jej piersi delikatnie ją ściskając aż drgnęła. Oddech jej zwariował, a dreszcze obiegały ciało, w jej brzuchu szalały motyle. Odsunęła się od męskiego ciała, którego była już niebezpiecznie blisko. Opuściła wzrok zawstydzona i uśmiechnęła się pod nosem. Lekarz dumny z siebie obserwował jak blondynka bawi się bransoletką, próbując ustabilizować oddech. Podkłada kciuk pod jej brodę i nakierowuje jej oczy na swoje.
- Tak też robisz z innymi ? - powtarza pytanie i unosi jedną brew rozbawiony, a ona kręci przecząco głową.
- Zaniemówiłaś, bo nikt nie dotykał twoich piersi nigdy ? - zapytał, przymrużając oczy, prześwietlając ją wzrokiem.
Mia wstała momentalnie, zgarniając po drodze torebkę z fotela i zaczęła iść do korytarza.
- Ej. Ej. Księżniczko poczekaj - łapie jej ramię i obraca do siebie ją do siebie.
- Odwal się - obrażona patrzy mu oczy.
- No chodź tu do mnie - przytula ją i całuję przez włosy - przecież ja się nie śmieje z ciebie, to jest po prostu słodkie, nie miałem nikogo takiego nigdy jak ty. Nawet nie wiem jak z tobą postępować, żeby cię skrzywdzić albo zwyczajnie nie przestraszyć  rozumiesz? I chyba to jest najfajniejsze, że muszę każdy swój ruch przemyśleć i że jesteś taką zagadką. Przecież dziewczyny w twoim wieku mają po kilkunastu facetów... I nie są nawet w połowie tak ładne jak ty - głaskał jej włosy.
- Ale ja nie chcę... Nie mogłabym pozwolić, że dotykał mnie ktoś do kogo nic nie czuję...
- A ja ? Przecież stoisz przytulona do mnie i nie robisz tego biernie, bo oplatasz mnie swoimi dłońmi i pozwoliłaś mi się pocałować i zasnęłaś przy mnie.
Dziewczyna odsuwa się od niego delikatnie i opuszcza dłonie splecione na jego plecach.
- Ah tak... Ale za każdym razem się odsuwasz.
- Ale za każdym razem próbuje. Zapominam już się, dochodzą do głosu uczucia i emocje, to tylko rozsądek podpowiada w pewnym momencie zachowaj dystans, bo będziesz płakała - wyrzuca z siebie prawdę, której tak długo nie chciała żeby znał i nagle czuje, że jest lżej, choć ma świadomość, że to tylko część jej tajemnic.
- Wiem i widzę, że nie jestem Ci obojętny, ale czekałem aż sama to przyznasz - musnął jej nosek palcem wskazującym i całuję ją kolejny raz, tym razem delikatnie, rozkoszując się jej smakiem. Mia dłonią przesuwa po ostrym zaroście na jego policzku.
- Napisz do mamy, że wrócisz wieczorem. Spędzimy razem dzień. Zamówimy obiad, pójdziemy do kina, albo zostaniemy i obejrzymy film tutaj, co tylko chcesz. Najważniejsze, że razem...
- Masz rację. Dobrze mi przy tobie, jak przy nikim innym wcześniej. Chcę być tutaj teraz z tobą i żadnych głupich wymówek - uśmiecha się wreszcie szczerze i bez skrępowania.
- Gotujemy czy zamawiamy obiad ? - zagrania jej włosy za ucho.
- Zamawiamy - zdejmuje torebkę i wiesza na klamce drzwi, a on podaje jej dłoń i wracają do salonu.

Mia siedziała między nogami Toma i opierała głowę o jego klatkę piersiową , splatając ich dłonie na jej przepełnionym brzuchu, a on nos zanurzony miał w jej włosach. Oboje zanosili się śmiechem, zupełnie nie zwracając uwagi na lecący w tle horror.
Drzwi willi niespodziewanie głośno otwierają się, przerywając ich wygłupy i wzrok obojga natychmiast pada w tamtą stronę.  W drzwiach widzą kobietę z rudymi włosami, opadającymi na jej ramiona i plecy. Na jej bladej twarzy gości uśmiech, sugerujący kłopoty,  rudzielec upuszcza dużą torebkę na śnieżnobiałe płytki i z gracją zaczyna przemierzać korytarz w kierunku pary siedzącej na kanapie salonu. Mia natychmiast odskakuje jak poparzona na metr od Thomasa, on posyła jej karcące spojrzenie sugerujące, że powinna być przy nim, a następnie wstaje, aby skonfrontować się z nieproszonym gościem. W głowie dziewczyny natychmiast pojawia się tylko jedna myśl: była żona lub kochanka, a następnie: cholera, jest piękna, dojrzała, dystyngowana...
- Czego tu chcesz ? - zapytał sprowokowany jej szyderczym śmiechem Bodyway idąc w jej stronę. Kobieta natychmiast wiesza się mu na szyi.
- Tęskniłam kochanie... Nie rozumiem skąd to niemiłe przywitanie... - zwraca się w kierunku przerażonej blondynki chowającej się za oparciem kanapy.
- Nicole... - zdejmuje jej ręcę zaplecione na jego szyi i odpycha ją na tyle mocno, że kobieta ląduję kilka centymetrów od wyspy, nie tracąc równowagi w wysokich bordowych szpilkach - widzisz moja droga, mój mąż to drań, przeleciał już wszystkie kobiety w mieście poza mną, swoją żoną, a ja i tak do niego wracam, naiwna - opiera się o wyspę kuchenną i rozbiera futro rzucając je za siebie. Jej długie rzęsy trzepoczą, kiedy mówi ironicznie.
- Skończ to przedstawienie! Czego tym razem ode mnie chcesz ? - pyta rozwścieczony.
- Kotku, czego chcę ? Wróciłam do domu po prostu - kontynuuje drwiny.
- To nie jest twój dom - ryknął, a Mia zaczyna drgać z przerażenia i do jej oczu napływają łzy. Nie widziała go w takim stanie, czuła jakby go nie znała.
- Ta porywczość - śmiała się mu w twarz - zawsze to kochałam w moim mężu...
- Nie jestem twoim mężem - ściska jej przedramię, podniosi bordowe futro i wyprowadza do korytarza - nie jestem twoim mężem - powrórzył - wynoś się z mojego życia, ostrzegam cię - mówi przez zęby.
- Kiedyś pieprzyłeś pielęgniarki, teraz już nastoletnie pacjentki - powiedziała głośno i wyraźnie, aby usłyszała to zdezorientowana cała sytuacją Mia.
- Wyjdź - zamyka oczy i próbuje uspokoić oddech stojąc przodem do drzwi, patrzy w sufit, żyły na jego szyi pulsują - wyjdź ! - po całym domu roznosi się jego ostry ton głosu . Mia wstaję z kanapy i przykłada dłonie do ust, zbiera telefon i klucze od domu ze stolika. Nigdy nie słyszała jego głosu tak ostrego, jakby wyszło z niego zwierze. Podchodzi do progu dzielącego korytarz i kuchnię z salonem, ukrywa za ścianą z cienkiej płyty, aby wyraźniej słyszeć każde słowa kobiety.
- Nie było mi szkoda tych głupich pielęgniarek, bo same pchały się panu doktorowi do łóżka, ale tej dziewczynki mi szkoda. Młoda. Naiwna. Myśli, że jest dla ciebie ważna... - w tym momencie mężczyzna jej przerywa, otwiera drzwi i pokazuje palcem, próbując zachować resztki honoru. Kobieta mierzy go wzrokiem i wychodzi  śmiejąc się.
- Bawcie się dobrze, bo ty tylko tak potrafisz się bawić uczuciami innych  - krzyknęła i drzwi za nią trzasnęły.
Mia oparła głowę o ścianę i łzy zaczęły popłynęły po jej policzkach, pociągała cicho nosem, miała dreszcze i to nie były dreszcze podniecenia, które czuła gdy ją całował, oddech jej szalał.
- Skarbie  - kiedy słyszy łagodny głos mężczyny, ociera oczy wierzchem dłoni, przygarnia włosy, bierze głęboki oddech i wychodzi zza ściany.
- Pójdę - pociąga nosem i zaczyna szukaś swojej torebki. Bodyway patrzy jak dziewczyna krząta się po salonie.
- Przepraszam, że musiałaś słuchać tej kłótni - goni za nią wzorkiem.
- Chyba mamy jasność... A myślałam, że to wszystko coś znaczy...  Dla mnie zaczęło znaczyć - przemyka obok niego ostrożnie, aby go nie dotknąć.
- Porozmawiaj ze mną - zdążył złapać ją za łokieć i wciągnąć w swoje ramiona, całuje jej czoło i otula swoimi ramionami.
- Nie mam o czym. To już nie zadziała  - wyrwała się z jego objęć i przykuca żeby zawiązać trampki.
- Przecież to wszystko, co powiedziała to kłamstwo... Mała posłuchaj - klęka przy niej i ujmuje jej dłonie.
- Dobranoc - podnosi się i posyła pożegnalne spojrzenie, próbując nie wybuchnąć, wychodzi z domu, zostawiając doktora klęczącego na środku korytarza. Schodziła chodnikiem w dół z telefonem przy uchu, oczekując odzewu od jakiegoś taksówkarza. Było ciemno i zimno, kiedy zaczęło padać łzy dziewczyny przestały być widoczne. Drzewa kołysały się na wietrze. Mia usiadła na przystanku autobusowym i zaczęła głośno łkać.
- Po co ci to było? Po co pozwoliłaś sobie coś do niego poczuć ?- wpada w jeszcze większe torsje.