EVERYTHING HAS CHANGED

CHAPTER 39

_______FASTFORWARD_______

Third person POV*

Pagkaraan ng tatlong araw nakalabas na ng hospital si viv.

Nasa bahay nila viv ngayon sina maymay, heaven, ford at joao. Si edward naman ay may sarili daw siyang lakad ngayon.

"Salamat sa pagbisita hah! :-)" Sabi ni viv sa mga kaibigan niya.

"Naku maliit na bagay, what are friends for nga diba?" Sabi naman ni maymay.

"Nga pala si edward?" Pagtatanong naman ni chan.

"Ewan ko dun may pupuntahan daw?" Sagot naman ni maymay.

"Ah okay."

At nagkwe-kwentuhan pa sila.

Marco's POV*

I'm happy that she's okay, gustong gusto ko man siyang dalawin sa hospital pero diko magawa, di naman sa ayaw ni kisses or ni mom, nahihiya lang talaga ako. Nandito ako ngayon sa dinning area kasama ko si mama at si kisses linggo ngayon at alam kong nakauwi na si viv galing hospital.

"Ahmmmm... Nga pala marco pasyal naman tayo sa mall." Sabi ni kisses nilingon ko lang siya at nagpatuloy na sa pagkain.

"May pupuntahan kami ni marco, next time na lang kayo gumala okay?" Sabi naman ni mama.

"Hah? Eh tita ngayon lang free time namin bukas pasokan nanaman." Sagot ni kisses.

"Kisses iha, may importante kaming lakad ngayon, eh halos magkasama na kayo ni marco buong linggo diko na nga din siya nakakasama." Sabi naman ni mama.

"Pero tita....." Diko na siya pinatapos.

"ENOUGH! WOULD YOU PLEASE SHUT UP! YOUR TO LOUD, IRESPETO MO DIN NAMAN ANG MAMA KO, NAKAKASAWA KANA KISSES ALAM MO YUN!? NAKAKAIRITA KANA, PWEDE BA TIGILAN MO NA AKO! DIKA PA BA NADALA SA NANGYARE KAY VIV HAH! NG DAHIL SAYO DI NA NIYA AKO MAALALA, NANG DAHIL SAYO NAGKASIRASIRA KAMI! IS IT NOT ENOUGH FOR YOU! HAH!?" sigaw ko na sa kanya, punong puno na din ako sa kanya, pati si mom nagagawa na din niyang sumbatsumbatan.

"M...marc..o" sabi niya na halata ang takot.

"WHAT?"

"So..sorr.y, kung nasasakal kana sabihin mo kung anong gagawin ko."

"ANONG GUSTO KO? TIGILAN MUNA AKO WAG MUNA AKONG GAMBALAIN PA HAYAAN MUNA KAMING MAGING MASAYA, GUSTO KUNG MAPASAKIN ULIT SI VIV, KAYA PLEASE HAYAN MUNA AKO." Sabi ko sa kanya at lumabas ako ng bahay pero sumunod lang siya.

"Marco diko kaya, ang hinihiling mo, malayo palang ako sayo diko na kaya ang maglet go pa kaya? Please marco." Sabi niya sakin.

"Kisses kung mahal mo talaga ako hahayaan mo akong maging masaya." Umiiyak na siya yumakap lang siya sakin.

"Hindi ko kaya eh, pero, pero kung iyan ang gusto mo ang ikakasiya mo sige papalayain na kita, alam mo ba kung bakit kita niyaya sa mall, sa martes pupunta na akong korea, kahit sa huling pagkakataon please." Sabi niya sakin na may nagmamakaawang tono sa pananalita niya.

"Hmmmm, sige na, alam na ba nila?" Pagtatanong ko.

"Ayaw kunang ipaalam sa dami ba naman ng nagawa ko? Baka galit pa rin sila sakin eh." Sabi niya habang humihiwalay sa pagkakayap sakin at umupo sa my upuan na nasa garden namin.

"Bat dimo subukan diba? Baka naman napatawad kana nila." Sabi ko.

"Hmmmm., Ewan pero ito ang sasabihin ko sayo pag kayo ni vib di nagkabalikan, babalik ako dito at kukunin na talaga kita ng tuluyan sa kanya. Ahahah"

"Baliw ka talaga, sisiguraduhin ko, mapapasakin siya ulit." Sabi ko.

"Siguraduhin mo."

"Oo, pero diko pa alam kung pano ko gagawin yun, lalo na ngayon dumating pa yung joao."

"Duhhhh, di mageffort ka baliw, tara na nga." Pagyaya niya.

"Tsk! Fine." Nagpunta na nga kami sa loob ng bahay at nagpaalam muna kay mama.

Papunta na kaming mall ngayon. Inopen ko yung radio ko at mukhang nananadya ang kanta eh.

Playing: SAY YOU WON'T LET GO By: James arthur

Tama nga siguro si viv, ang mga pangako minsan napapako. Sana mapatawad pa ako si viv.

Gagawin ko ang lahat para mapasakin ulit siya :-)

"Your creepy! Smiling without a reason? Arghhh!" Tsk! Kahit kailan talaga itong babaeng ito.

Nakarating na nga kami dito sa mall, palakad lakad kami ni kisses pasok kami ng pasok sa mga boutique tas bibili siya, mga babae nga naman.

After an hour, napagpasyahan naming kumain sa fast food sa mc Donald kami.

Paupo na kami ng napansin ko si yong? Nakatitig din si kisses kay yong na may kasamang babae. Ahemm, nagorder na ako, at ilang minuto lang ay nakabalik na ako sa upuan namin.

"Hoyyy! Ano yang titig na yan? Baka matunaw. Ahahah" sabi ko sa kanya.

"Che! Asa naman ikaw lang tutunawin ko sa titig no" sabi niya at kumain na lang.

Napatingin naman ako kay yong na nakatingin na pala samin at si kisses ayun pasulyapsulyap. Tsk! My something talaga eh.

Hinayaan kuna lang sila at nagpatuloy ng kumain.

Third person POV*

Sa kabilang banda. Tanghali na ng nagsiuwian ang mga bisita ni viv. Nasa kwarto niya siya ngayon at nagpapahinga. Biglang may kumatok sa kwarto niya.

"Pasok!" Sagot naman niya

"Bespren, kamusta ang pakiramdam mo?" Tanong Christian sa kaibigan niya.

"Ito okay lang naman bespren ready na nga akong pumasok bukas eh. Aheheh"

"Tsk! Pasaway"

"Alam mo, parang may kulang sa mga kaibigan natin." Sabi ni viv

"Hah? S.si edward diba nga wala siya." Sagot naman ni chan.

"Hindi eh, may kulang talaga, parang ang importante niya sakin dahil diko naman alam kung sino siya pero hinahanap hanap ko naman siya, ay ewan" sabi pa ni viv.

"Naku, ipahinga mo na yan baka pagod lang yan okay? At saka gigisingin  na lang kita pagiinom kana ng gamot."

"Sige bespren thanks"

Umayos na sa pagkakahiga, umalis na din si chan sa room ni viv.

Bago isarado ni chan ang pintuan ni viv ay nagsalita muna siya.

"Sana pagnaalala muna ang lahat ay maging okay ka pa rin. Be strong bespren."

At tuluyan na nga siyang umalis.

_____&&&______
SORRY NAPAKABORING NA UPDATE WALANG NAGPOPROCESS SA UTAK KO EH! SORRY :-(