Leader - Yoonmin

[23]

''Vücudundaki morlukların olması normal mi?''

Yoongi omuz silkti.

Yıkandıktan sonra kurulanmasına ve giyinmesine yardım etmiştim. Şimdi de yemek yerken ona sorular soruyordum.

''Amcanın bahsettiği güç... Onu kontrol edebilecek misin?''

''Öyle umuyorum.''

''Ya edemezsen?''

Sesli bir şekilde yutkundu. Bu ihtimali düşünmüş olmalıydı.

''Doydum.''

Tepsiyi sertçe eliyle ittirdiğinde bardak devrilmiş su masaya, ardından yere dökülmüştü. Kapıdaki savaşçılara seslendim ilgilenmeleri için. Görevliler gelip gittikten sonra konuşmadan öylece oturduk.

''Yoongi?''

''Bu ihtimali düşünme, olur mu?''

Yatağa oturduğunda yanına oturup ona sokuldum.

''Kedi gibisin.''

''Hm.''

Kollarını bana sardığı için kendini geriye attığında ben de onunla düşmüştüm.

''Biraz daha böyle kalalım. Sonra aşağıya ineriz.'' dedi yüzünü yüzüme yaklaşırken.

Buna hayır deme ihtimalim bile yoktu. Bu yüzden omuzlarındaki ellerimi ensesine çıkartıp aramızdaki mesafeyi kapattım.

...

-Taehyung-

''Hala neden burada olduğunu söylemedin.''

Jungkook şaşırmamış gibiydi Namjoon'u karşısında gördüğünde.

Namjoon ağzına birkaç üzüm daha attıktan sonra Jungkook'a gülümsedi.

''Onu ben çağırdım. Buradaki hekimlerin Yoongi'ye yardım edebileceğini sanmıyorum.''

Namjoon bir hekim değildi ama Kihyun'un da dediği doğruydu. Hekimlerimiz, her ne kadar bölgedeki en iyi hekimler dahi olsa, Yoongi'yi iyileştiremezlerdi.

''Bay Yoo'yu kıramadım.''

Birbirlerini tanıdıklarını bilmiyordum. Nedense Kihyun'un herkesi tanıdığını düşündüm. Hiçbir zaman etrafta gözükmeyen ama herkesi tanıyıp olup biten her şeyi bilen biri gibiydi. Ve o an Kihyun gözümde tanrıyla eşleşti. Tanrıyı da görmüyorduk ama her şeyden haberdardı. İkisi arasındaki farksa Kihyun'un beni dehşet verici bir korkuya düşürüyor olmasıydı.

''Bunun için minnettarım, Namjoon.'' dedi Kihyun oturduğu sandalyeden kalkarken.

''Mektup yazmam gereken birkaç yer var. Yoongi'ye odamda olacağımı söylersiniz.''

Salondan çıktığında dördüğümüz de sessizce birbirimizi izlemeye başlamıştık.

''Beni özlemediniz mi?''

Sonunda Namjoon konuştuğunda Jungkook sinirle soludu.

''Seni en son Taehyung yaralandığında görmüştüm. Şimdi neden buradasın?''

Jungkook'un ona neden kızgın olduğunu bilmiyordum. Namjoon dostumuzdu ve Jungkook'un bakışları hiç de bir dosta bakar gibi değildi.

''Dediğim gibi, Bay Yoo'nun çağrısı üzerine geldim. Yoongi-''