Leader - Yoonmin

[24]

-Yoongi-

''Üzülmüş olmalı.'' dedi Namjoon koltuğa oturduğumda.

Jimin'in neden geldiğini tahmin etmek zor değildi. Ve ben kız kardeşi için hassasiyet gösterecek bir zamanda değildim.

''Bu gerekli miydi?

Namjoon cevap alamayacağını anladığında dudaklarını büzüştürdü.

''Jimin kardeşine önem veriyor.''

Bunu biliyordum. Elbette bunu biliyordum.

''Etrafta fazlalık istemiyorum.'' dedim konuyu kapatmak için.

''Eh, liderimiz öyle uygun gördüyse...''

Amcam elindeki kadehi masaya bırakıp esner gibi kollarını iki yana açtı.

''Ne yapmayı planlıyorsun?''

''Ne yapmamı isterdin?''

''Beni öldürebilirsin. Aileden birini öldürmek senin için zor olmayacaktır.'' dedi hafifçe gülümseyerek.

Benimle alay ediyordu.

''Sürgün de edebilirsin. Baban gibi bir büyücüyle anlaşıp-''

''Yeter.''

Bir anda ortaya çıkıp hayatımı mahvetmişti ve şu an yaşıyordu. Şu an yaşıyordu ve karşımdaydı. Ona gösterebileceğim en büyük müsamaha buydu. Fazlası olamazdı.

''Bana ihtiyacın var, biliyorsun.''

Ona ihtiyacım var mıydı? Sowon'u yenmek için ona ihtiyacım var mıydı gerçekten?

''Hele de son toplantıda müttefiklerinin çoğunu kaybetmişken.''

Yerinden kalkıp üzerini düzeltti yavaş hareketlerle.

''Yerinde olsam nişanlınla oynaşmak yerine oturur bir plan yapardım.''

Kendimi bildim bileli birilerinin ne yapacağımı söylemesinden haz etmezdim. Hele de yıllar önce babama karşı gelip topraklarımızdan sürülen amcamın bana tavsiye vermesinden nefret ediyordum. Bunu şimdi anlamıştım.

''Müttefiklerimize işaret gönder. Kışın yaklaşmasını kutlayacağımızı bildir.''

Jungkook başını hafifçe salladı. Gergin ve endişeli gözüküyordu. Arkamdan işler çevirdiğini biliyordum. Mahzene girmeye çalıştığını ve Hoseok'la tuzağa yakalanıp kendilerini ormanda bulduklarını da. O mahzene giren sineği bile hissedebilirdim.

''Gidip biraz dinlen.''

İtiraz etmek için ağzını açtığında omzuna koyduğum elle susturdum onu. Cebimden çıkan anahtarlıktan diğerlerinden çok daha farklı bir görünüşte olan anahtarı avucunun içine koydum. Büyük gözleri daha da büyümüştü.

''Gelip istemeliydin.'' dedim ama o da isteseydi vermeyecek olduğumu biliyordu.

''T-Teşekkür ederim.''

Namjoon'a bir şey söylememe gerek yoktu. Her ne için geldiyse bu iyi değildi. Geçmişte çok yardımı dokunmuştu ama geçmiş geçmişte kalmıştı.