Yazar; Aslıhan Saranghae
“Haklısın söz verdim. Ama bu sözü tutmamı engelleyen bir şey var.” “Nedir?” dedi Maya ve devam etti. “Verdiğiniz sözü bile tutmanıza engel olan bu şey nedir sevgili kralım?” John derin bir nefes alıp Maya’ya bir adım daha yaklaştı ve kulağına eğilerek konuşmaya başladı. Sadece ikisinin duyabileceği kadar kısık bir sesle. Onları karşıdan izleyen Hector ise gördüğü bu manzara karşısında içinde ki hislere engel olamıyordu. Eli kılıcının kabzasına giderken içinde hissettiği aşkın ve sadakatin birbiriyle savaştığı yüz hatlarından bariz şekilde belli oluyordu. Kral ise usul usul Maya’nın kulağına gerçek nedeni açıklamaya devam ediyordu. Maya ise duydukları karşısında umutsuzca dinlemeye devam ediyordu. “Biliyorsun küçük kız benim için annemin hayatı her şeyin üstünde gelir. Ve o ne derse ben de onu yapmak zorundayım. Annem ne zaman sizlerin saraydan ayrılmasına izin verirse ben de o zaman bunu yapacağım. Ve ayrıca içimden bir ses senin hep bu sarayda kalman gerektiğini söylüyor.”
Maya hafifçe geri çekilirken John’da yanına gelen muhafızlardan birinin “Majesteleri çadırınız hazırlandı.” Sözleriyle arkasına döndü. Tam o anda ise Hector’un bakışlarıyla karşı karşıya kaldı. Maya, John’un önünde hafifçe eğilip izin isterken John’da yavaş adımlarla hazırlanan çadırlara doğru yürümeye başladı. Gün akşam kızıllığına teslim olurken bugün için hazırlanan yiyeceklerde nedimeler tarafından servis ediliyordu. Kral ise Hector’a dönüp “Ne düşünüyorsun?” diye sordu. Hector ise içinde ki gelgitlerin aksine “Hiç.. Öylesine…” deyip sustu. Yıllardır yanından ayırmadığı adamının sesinde ki gerginliği anlayabilecek kadar yakından tanıyordu John, Hector’u. Ama aynı soruyu yeniden sormak yerine kadehine şarap dolduran Maya’ya bakıp “Yarın ki av sırasında sen de bizim yanımızda olmak ister misin?” diye sordu.
Bütün bakışlar ikisine çevrilirken herkes Maya’nın ne cevap vereceğini bekliyordu. O kadar kişinin arasında kendisine içki servis eden bir nedimeye kralın gösterdiği ilgi gözlerden kaçmamıştı doğrusu. Özellikle de Leydi Amly’nin erkek kardeşi Lort Henry’in gözlerinden. “Ben burada kalsam daha iyi olur majesteleri.” Diye cevap verdi Maya. John ise “Neden?” diye sordu genç kızın hiç beklemediği bir ses tonuyla. “Sadece avlanan hayvanların kaçışını izlemenin zevkli bir şey olmadığını düşünüyorum.” Diye cevap verdi bu kez. John ise daha da üsteleyerek “Ne o yoksa ette mi yemiyorsun.” Deyip gülümsedi. Onun bu sözü üzerine ise kurulan masa etrafında ki herkes kahkaha seslerini birkaç ton artırarak gülmeye başladılar. Maya ise John’un bu tavrından hoşlanmadığını açıkça belli eder bir ifadeyle karşılık verdi. “Mesele et yemek ya da yememek değil.” “Nedir o zaman.” Diye sordu bu kez de John. “Sorun şu ki eğlence için avlanmak bana her zaman çok saçma geldi.”
İşte Maya’nın verdiği bu cevap krala karşı yapılan hadsizlik olarak düşünülmüştü. Hector ise John’un vereceği tepkiyi bilemediği için oturduğu yerden ayağa kalkıp Maya’nın kolundan tuttu.
Maya Hector’la göz göze geldiği anda ise John’dan gelen sesle ikisi de bakışlarını ona çevirdi. “Yani ben saçmalıyorum sence öyle mi?” “Ben size saçmalıyorsunuz demedim. Sadece eğlence için böyle bir şeye gerek olmadığını savundum. Eminim ki etrafınızda sizi eğlendirecek daha az acılı oyunlarınız vardır.” Maya geçen gün Leydi Amly ile John’u aynı yatakta gördüğü ana getirmişti konuyu. John ise bunu anladığı için yüzünde şehvetimsi bir gülümseme ile tek kaşını kaldırıp “Haklısın..” dedikten sonra masa etrafında oturmaya devam eden saray ahalisine bakıp ayağa kalktı ve devam etti. “O zaman bizde bu gecelik başka eğlenceler tatmaya devam edelim.” Köşede ağır nağmelerle kemanından yemek müziği notaları dökülen müzisyene bakıp “Sanırım bu küçük leydinin canı bu akşam sıkıldı. Dans müziği çalsın.” Dedikten sonra Hector’un elinde ki Maya’nın kolunu kavradığı gibi “Leydim benimle dans eder misiniz?” dedikten sonra alacağı cevabı umursamadan masanın yanında ayarlanan boşluğa çıkıp, çalan keman notları eşliğinde dans etmeye başladı.
