°•Being A Park BaekHyun°•

Episode (11)

ChanYeol's point of view...

အခန္းတံခါး အသာေလး ဖြင့္ျပီး အထဲကို ေခ်ာင္းလိုက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚ ေစာင္ၾကီး ေခါင္းမွဴး ျခံဳကာ အိပ္ေနတဲ့ Baek ကိုေတြ႕ လိုက္ရသည္။ အိမ္ေအာက္ ထပ္မွာ ျပင္ဆင္ စရာရွိတာ ျပင္ဆင္ျပီး အခု ဘယ္လို သြားေခၚရ မလဲမသိ။

Mr.Lee ကအေနာက္က ေရာက္လာ ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို အသာလာတို႔ တာေၾကာင့္

Yeol : လန္႔တာဗ်ာ။ ဘာေျပာမလို႔ တံုး?

Mr.Lee : အစ္ကိုေလး ေအာက္ဆင္း ေစာင့္ ေနလိုက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေခၚလာ ခဲ့မယ္

ကြ်န္ေတာ္လဲ ဘာမွ ေျပာမေနေတာ့ပဲ အိမ္ေအာက္ ဆင္းလာခဲ့ လိုက္သည္။ ရင္ခုန္စြာ နဲ႔ပဲ Baek ဆင္းလာမွာကို ေစာင့္ေနလိုက္၏။ ကိုယ့္ေယာက္်ား ကို မျမင္ဘူးတာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႔ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ရင္ေတြ တုန္ေနရတာ ပါလိမ့္ ...

ေလွကား ထိပ္မွာ သူရပ္ေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ေတြ အစိုးမရေတာ့။ အျမဲ ရင္ခုန္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္သူ ရယ္ပါ။ Mr.Lee ကအခ်က္ျပလိုက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ေလွကား ထိပ္မွာရပ္ ေနတဲ့ သူက ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည္ပံုမေပၚ။

သူ႔ရဲ႕ ႏူးည့ံလွတဲ့ ေျခဖဝါးေလးက ေလွကားရဲ႕ ပထမဆံုး အထပ္ကို နင္းလိုက္ ခ်ိန္မွာ ေမွာင္မဲ ေနတဲ့ အိမ္ထဲ ဖေယာင္းတိုင္ အလင္းတစ္ခု ေပၚထြက္ လာ၏။

ဒုတိယအထစ္ ~

ေနာက္ထပ္ အလင္းေရာင္ေလး တစ္ခု~

တိတယအထပ္~

ေနာက္ထပ္ အလင္းေရာင္ တစ္ခု~

သူက ကြ်န္ေတာ့္ ဘဝအတြက္ ေတာ့ အလင္းေရာင္ေလး ဆိုတာကုိ သိေစခ်င္ တာေၾကာင့္ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝ ထဲကို သူ ေျခစလွမ္းထဲက အခုလို အလင္းေရာင္ ေလးေတြကိုပဲ ယူေဆာင္ေပး ခဲ့တယ္။ ကေလးေလး အပါအဝင္ေပါ့~

သူ႔ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ခုခု ကို ထူးဆန္းေနသလိုမ်ိဳး။ အံ့ၾသေနတာ ျဖစ္မွာ ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္က လုပ္လိုက္ရင္ အဆန္းေတြ ခ်ည္းပဲေလ။

ေနာက္ဆံုးေသာ ေလွကားထစ္ကို သူေရာက္ေတာ့ တစ္အိမ္လံုး အဝါေရာင္ မီးေလးေတြ ရဲ႕အေရာင္ ျဖင့္ လင္းထိန္ သြား၏။ ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕ မွာရပ္ ေနတဲ့ သူလဲ အခုေလာက္ဆို အေျခေနကို နားလည္ ေလာက္ပါျပီ။