°•Being A Park BaekHyun°•

Episode (7)

BaekHyun's point of view...

ေဆးရံုကပန္းျခံေလးထဲ MiNa ေလးကို ခဏေပးကစား လိုက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္က ေတာ့ အျပစ္ကင္းစင္လြန္းတဲ့ ကေလးေတြကို သာ သေဘာတက် ထိုင္ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္ တိုင္လုပ္ေပးထားတဲ့ မေသသပ္တဲ့ စြန္ေလးကို ကိုင္ကာ ေျပးလႊားေဆာ့ ေနတဲ့ MiNa ေလးကလဲ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ ေနပံုပင္။

ကေလးဆိုေတာ့လဲ ဘာအပူပင္မွ မရွိဘူး ေပါ့။ MiNa ေဆးရံုကိုေရာက္ တာႏွစ္ ပတ္ရွိေနေပမယ့္လို႔ သူ႔ရဲ႕အေဖကို ေတာ့ တစ္ခါမွ မေတြ႕ရေသး။ ကိုယ့္သားသမီး ကိုေတာင္ ေသခ်ာ တာဝန္ ယူႏိုင္သည္ မထင္။ ကေလးက ဒီေလာက္ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနတာကို။

ဒီေန႔မွ ကြ်န္ေတာ္ ေတြးလိုက္လို႔လား မသိ။ MiNa က လူတစ္ေယာက္စီ ဝမ္း သာအားရ ေျပးသြား၏။ MiNa အေဖ ထင္သည္။

MiNa : Dr. ဒါ MiNa ရဲ႕ ေဖေဖ.

Joon : BaekHyun လား?

ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ကို တရင္းတႏွီး ေခၚလိုက္ တာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ေတာ့ အံ့ၾသသြားမိသည္။

Joon : ငါ့ကို မမွတ္မိဘူးလား? ငါ Lee Joon ေလ။

Baek : ေအာ္ ... မွတ္မိျပီ။ sorry ကြာ။ မင္းက ေက်ာင္းတုန္းကနဲ႔ မတူေတာ့လို႔ ငါမမွတ္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္။

Joon : ရပါတယ္ကြာ ...

ကမာၻၾကီးက က်ဥ္းက်ဥ္းေလး ပါ့လား။ ျပန္ မေတြ႕ရေတာ့ဘူး ထင္ထားတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းကို ျပန္ေတြ႕ရတယ္။ သူ႔ သမီးကလဲ ကြ်န္ေတာ့္ လူနာတဲ့ေလ။

ပန္းျခံက ခံုေလးမွာ တူတူထိုင္ရင္း MiNa ကစားတာကို ေစာင့္ၾကည့္ ေနလိုက္သည္။ ကေလးက ဘယ္ခ်ိန္ဘာ ထျဖစ္မလဲ မေျပာႏိုင္ဘူး ေလ။

Joon : ငါတို႔ မေတြ႕တာ ေတာင္ေတာ္ ၾကာျပီေနာ္။

Baek : ဟုတ္တယ္ေနာ္။ အဲ့တုန္းက မင္းက ျဗဳန္းစားၾကီး ေက်ာင္းထြက္ သြားတာ ဆိုေတာ့ ငါေသခ်ာ မေမးလိုက္ ရလို႔။ မင္းဘာလို႔ ေက်ာင္းထြက္ သြားတာလဲ?

Joon : ငါက ဝါသနာ ပါလို႔ ေဆးတတ္တာ။ ငါ့အေဖ အေၾကာင္းမင္း သိတယ္မလား။ ငါ့ကို အတင္းေက်ာင္း ထုတ္ျပီး စီးပြားေရး လုပ္ခိုင္းတာေလ။

Baek : ေအးကြာ။ ဒါနဲ႔ မင္းမိန္းမ အတြက္ ငါစိတ္မေကာင္း ပါဘူးကြာ။