BİR MİLYONERİN BEBEĞİ (İTALYAN SERİSİ#1)

SENİ SEVİYORUM

Antonio, kravatını ayna karşısında bağlarken suratındaki ifade son zamanlarda hep olduğu gibi huzurluydu. Türkiye'de hiç ummadığı bir şekilde neredeyse iki buçuk ay geçirmişti, bu onun gibi sorumluluk sahibi bir iş adamı için çok uzun bir süreydi. İtalya'daki işlerle uzun bir süredir Marco ilgileniyordu, kardeşi bunların altından kalkabilecek bir adamdı elbette ama Antonio konu işse, kardeşine bile tam anlamıyla güvenmezdi. Üstelik yokluğundan istifade eden yaramaz kardeşi Fabrizio uzun bir süredir Avrupa turundaydı; geri döndüğünde onunla artık adam olması konusunda uzun bir konuşma yapmalıydı. Hem miniği Flora'yı çok özlemişti... Birkaç gündür telefonla da konuşmamışlardı. Acaba sağlığı yerinde miydi? Hastalığı nüksetmiş miydi? Ah, bir de...

Bir de Enrico vardı. Enrico Rafael. Del Pieroların en küçüğü ve en yenisi.

Antonio'nun bir süredir kafasından atmaya çalıştığı, ve bir türlü kabullenemediği oğlu.

Homurdanarak yatağının kenarına oturdu ve oflayarak başını ellerinin arasına aldı. Cazzo! Eve döndüğünde ilgilenmesi gereken asıl sorun buydu.. Eski karısı Sofia ile evlenmelerinin sebebi, Sofia'nın Ignazio ailesine mensup olmasıydı. Ayrıca her erkeğin isteyeceği türde çekici bir kadındı. Antonio evlendikleri andan itibaren karısına sadık kalmıştı. Tamam, çok ilgili bir koca sayılmazdı ama en azından sadıktı. Fakat Sofia öyle değildi. Karısının, Antonio evden ayrıldığı anda eve aldığı bir aşığı vardı meğerse... Antonio bunu öğrendiğinde çileden çıkmıştı. Bir erkek, onurlu bir erkek için aldatılmak ölümden bile beterdi. Antonio o bastardo'yu bulmuş ve Sofia'nın gözleri önünde kafasına sıkmıştı. Yapması gereken aynı şekilde karısını da öldürmekti ama yapamamıştı. Onun yerine, onu kolundan tuttuğu gibi dışarıya atmış ve bir daha İtalya'da herhangi bir yerde gördüğü takdirde öldüreceğini söylemişti.

Zor zamanlardı. Del Piero ailesinde, geçmişten bugüne hiç boşanma olmamıştı. Psikopat babasına rağmen zavallı annesi bile ondan boşanamamış, kendisini öldürmeyi tercih etmişti. Ama Antonio böyle omurgasız bir kadınla kağıt üzerinde bile evli kalmaktan tiksindiği için, tek celsede onu boşamıştı. Basın bu durumun üstüne çok gitse de, hemen ardından ağabeyi Emilio'nun öldürülmesi dikkatleri o yöne çekmişti. Fakat aptal Sofia, Antonio'nun lafını dinlememişti.

Canına susamış gibi, birkaç ay önce adamın kapısına kadar gelmişti. Üstelik bu defa tek değildi, yanında küçük bir erkek çocuğuyla birlikte. Antonio silahını belinden çıkarıp kafasına yasladığında o fettan gözlerini adamın üzerine dikip, "Beni öldüremezsin. Ben senin oğlunun annesiyim." demişti, burnunu havaya dikip. Antonio hayatında daha çok şok olduğu tek bir an bile hatırlamıyordu. Elbette ilk Sofia'ya inanmamıştı, Sofia güvenilmez ve tehlikeli bir kadındı. Üstelik olanlardan sonra ailesi onu reddettiği için, tekrardan Del Piero'lara yamanmaya çalışıyor olabilirdi. Fakat yapılan tek bir DNA testi, Antonio'nun tüm umutlarını boşa çıkarmıştı. Evet, Enrico onun oğluydu. O da bir Del Piero idi.

Antonio onurlu bir adamdı. Onurlu bir adam, annesi ne kadar pisliğin önde gideni olursa olsun, oğlunu sanki ona ait değilmiş gibi dışarıda bırakamazdı. O da yapamamıştı. Enrico'yu kendi evine yerleştirmiş, çocuktan hiçbir şekilde desteğini çekmemişti. Fakat bir kez olsun başını okşayamamıştı da. Kucağına alıp, doya doya sevememişti. Küçükken en büyük korkusu babası gibi bir adam olup, çocuklarına sevgi gösterememekti... ve bu da başına gelmişti.

Bu tonlarca ağırlıktaki sorunları görmezden gelmesinin tek sebebi Yasemin'di. Güzeller güzeli Yasemin. Gitgide kapıldığı sevecen, seksi, cesur, güzel gülüşlü Türk kadını. Antonio'nun şu anda ihtiyacı olan en son şey hayatına bir kadının girmesiydi ama kendini tutamıyordu. Yasemin'i kilometrelerce ardında bırakıp İtalya'ya döndüğünü düşünmek, fiziksel bir ağrı gibi giriyordu genç adamın kalbine. Yapamazdı. Onu burada, Antonio'suz bırakamazdı. Bir şekilde Yasemin'i, kendisiyle gelmesi için ikna etmeliydi.