BİR MİLYONERİN BEBEĞİ (İTALYAN SERİSİ#1)

İLERLEYEN BÖLÜMLERDEN BİR KESİT&AÇIKLAMA

Boşluk.

Yaşadığım onca şeyden sonra, içimde öfke, acı, umutsuzluk dolu olması gerekirken tek hissettiğimin boşluk olması normal miydi? Ağlamam lazımdı. Çığlık atmam, etraftaki her şeyi yıkıp dökmem lazımdı. Ancak benim tek yapabildiğim, bir hastane odasında, yatakta öylece yatıp boş bakışlarla duvarı seyretmekti.

Kapı açıldı, girenin kim olduğuna bakmak için kafamı çevirmeye zahmet bile etmedim. Beklediğim kişinin asla gelmeyeceğini bildikten sonra, başkasının gelmesinin ne önemi vardı ki? Sıcak bir el, elimi sımsıkı tutup sıktı. Bu, ağlamaktan kızarmış gözlerini endişeyle üzerime dikmiş kuzenim Merve'den başkası değildi. "Yasemin?" dedi titrek bir sesle, "iyi misin?"

Başımı ona çevirdim, hiçbir şey söylemedim. Fakat gözlerimin içine bakan Merve yutkundu. Ağlamamak için kendisini sıkarken, gözlerini benden kaçırdı. "Beni hiç yalnız bırakmayacağını söylemişti." diye fısıldadım bir süre sonra. "Beni asla terk etmeyecekti... bebeğimizi birlikte büyütecektik. Merve, bıraktı beni? Bana yalan söyledi." İçimde yükselen öfkeye karşı sesim, verilen sakinleştiricilerden olacak, çok sakindi. Kuzenimin gözlerinden bir damla yaş süzüldü, o neden ağlıyordu ki? Her şeyini kaybeden bendim. Ağlaması gereken bendim. Ben neden ağlamıyordum ki?

Merve bir şey söyleyemeden kapı bir kez daha açıldı, ilk önce içeriye giren uzun boylu adamı, Marco'yu gördüm. O mavi gözleri, siyah saçlarıyla ağabeyine o kadar benziyordu ki bu kalbimi acıttı. Sonra... sonra kucağındaki minicik şeyi gördüm. Bebeğimi. Sevdiğim adamdan bana kalan tek şeyi.

Ağlamaya o an başladım. Birileri beni sakinleştirmeye çalıştı, birileri bebeğimi kucağıma verdi. Ben, güzeller güzeli yavrumun açmaya çalıştığı o masmavi gözlerine bakıp tekrardan gözyaşlarına boğulurken, Merve kulağıma her şeyin güzel olacağını fısıldadı. Fakat ben gerçeği biliyordum. Hiçbir şey güzel olmayacaktı. Bundan sonra sadece çocuğum için nefes alıp verecektim. 

Ama bir daha asla yaşamayacaktım.

***

evet... herkese merhaba. Ne yazsam, ne söylesem tam anlamıyla bilmiyorum. Gerçekten çok uzun bir süre girdi araya, siz beklediniz ve ben gerçekten sizi bu kadar beklettiğim, habersiz bıraktığım için öncelikle özür dilemek istiyorum. Defalarca bilgisayarın karşısına oturup bir şeyler yazmaya çalıştım, defalarca da bilgisayarın başından sinirlenerek kalktım. Uzun bir süre açıklama da yapmadım çünkü size açıklamayı geç, bu hikayeyle ne yapacağım hakkında gerçekten fikrim yoktu. Yazmak istedim yazamadım, silmek istedim silemedim. Bir Milyonerin Bebeği'ni yazmaya başladığımda, sanırım hayatımın en mutlu dönemlerinden birindeydim. Hayatımda her şey yolunda gidiyordu, ben de yazıyordum. Sonra bir anda, herkesin başına gelebilecek şeyler oldu, hayatım bir şekilde rayından çıktı. ben yazmayı bıraktım. İlk başta inanın bıraktığımı bile anlamadım. Defalarca hikayeyi silmek istedim, çünkü içimden diyordum ki tamam artık, bitti, ben bunu buradan alıp da devam ettiremem. wattpad'i telefonumdan silmiştim, uzun bir süre bırakın yazmayı, okumadım bile. Sonra tekrar indirdim ve okumaya başladım, şimdi de yazmaya geri döndüm.

arkadaşlar biliyorum çoğunuz kızgınsınız ve haklısınız. hiçbir şey diyemem, sadece bu kadar uzun ara için özür diliyorum. ama bazıları öyle şeyler yazmış ki, gerçekten çok sinirlendim. benim burada yazma amacım profesyonel olmak değil. ben kitap çıkarmak istemiyorum, yazdıklarımı sadece eğlence olarak yazıyorum, bilen eski hikayemden bilir, ben ilk hikayem Eyvah Hamileyim'i yazarken 10 beğeni ya alıyor, ya da almıyordum. ama önemli olan benim hikayede eğlenmem, okuyanlarında, kaç kişi okursa okusun, zevk almasıydı. oy ve yorum da işin getirisi. ki gerçekten güzel bir getiri, kim yarattığı bir şeyin beğenilmesinden hoşlanmaz? ama bu kimsenin kimseyi tehdit edebileceği, kimsenin kimseye küfür edebileceği anlamına gelmiyor. neyse, buralara çok girmek istemiyorum. uzun lafın kısası, tekrardan bekletme için ve bu kadar habersiz bıraktığım için üzgünüm. ama şunu da söyleyeyim, kurgumu gerçekten çok özlemişim! yazarken eski sevgilime dönmüşüm gibi hissettim kendimi.. şu anda elimde tam hazır iki bölüm var, az sonra ikisini de atacağım. umarım hala okumak isteyenler vardır. :)  sizi seviyorum, yazmayı çok özlemişim, ve siz beni kovana kadaaar buralardayım!!!

 ve söz veriyorum, bir aksilik çıkmadığı sürece, bir daha bu kadar uzun süre sizden ayrılmayacağım.

not: medyadaki size karşı ben