Wake Up Pessimist

Chapter 37: When i see you

Jiad point of view

Masama ang ugali ko ,oo alam ko !
Alam kong wala nang mas sasama pa sa ugali ko ...

Kabastos ko sa magulang diba?
Wala akong galang !

Hindi niyo alam! sila din naman ang dahilan kung bakit ako nagkaganyan

Nakalabas na ako at umalis sa office nang pinakamamahal kong ina .(pwe)
Na walang ginawa kundi itakwil ako bilang anak

Nagulat ako dahil may nakita ako
Nakita ko na may papasok sa office ni mama
Nakita ko yung babaeng nanakit sakin
Nakita ko yung babaeng namahiya sakin
Nakita ko yung babaeng dahilan nang lahat lahat .

Sa paglingon ko na yun .hindi ako nagkamali na siya nga yun
Unti unti kong naiyukom ko ang palad ko
Gusto ko siyang saktan pero naalala ko

Naalala ko yung mga nagawa ko sa isang taong mahal niya sa buhay na sinaktan ko .hindi lang sinaktan higit pa don ..

------------------
Shaira Point of view

Kitang kita ko at rinig na rinig naming lahat na mga first year college dito ang kabastusan at pagiging walang galang ni jiad .

Umalis na siya sa office nang mama niya
Porket mama niya ginaganun niya

Bakas sa mga mata nang principal ang pagiging dissapointed kay jiad

"He already changed now ,i miss my old son.i miss him !"

Sabi nang principal na pabulong

*Blag *

Sa biglang pagbukas nang pinto may inuluwa na isang babae at isang lalake dun

"Mam !sorry im late!"

Lahat kami tumingin sa dalawa na magkahaway pa ang kamay

Eto ba si liam?ang gwapo pala niya
Malamang siya nga .eh sino naman itong kasama niya ?

"Ikaw ba si liam ?"parang tanga na pagtatanong ko lang sa kanya

"Yes po "

"Ahh sige po kailangan na kayong kausapin nang principal !"

"Okay !"

"Attention all students !!!packed your things now .tommorow will be the first day of your camp !"

"What!?

"Agad !"

"Ano ba yan !"

"Ang boring !"

"Fine "

"Wow kabilis!"

Yan ang mga sinasabi nang ibang estudyante
Akala kaya nila sa pag iinarte nila hindi sila makakasama !pwes sa camping na yun tignan ko lang kung mag inarte pa sila ..