İlk bölümü okumanız için buradan ayrılacağım birazdan. Ancak öncelikle şunu belirteyim ; bu kitap bir hayal ürünüdür. Dolayısıyla hayalim gerçeklerle örtüşmediğinde beni uyarın ama kızmayın lütfen. Bu hikayenin bende ki yeri çok başka. Diğer hikayelerim gibi.. Profilimde üç tane hikaye var yarım kalan, sonu gelmeyen. Nedenini bilmiyorum inanın. Ama onları bitireceğimi biliyorum. O yüzden o hikayeler hakkında ki sorularınızı buraya atmayın lütfen.
Benim hayalimde canlanan Alparslan ve Gökçen farklı bu yüzden buraya karakter koymayacağım. Siz kafanızda nasıl canlandırırsanız onu baz alabilirsiniz.
Lafı uzatmamak için çabalarken başka ne yazabilirim diye düşünmemeye çalışıyorum. Uzadıkça uzayabilir o yüzden aklıma geldikçe bölüm sonlarına not düşerim.
Umarım yazdıklarım ve yazacaklarım sizi mutlu eder ve bu deli dolu serüvene benimle birlikte ortak olursunuz. Şimdi buraya yazdığım tarihi not düşeceğim. Siz de okumaya başladığınız tarihi not düşerseniz birlikte bu yola baş koyabiliriz.
Beni ve komandolarımı yalnız bırakmayın. Sizleri çok seviyoruz. Keyifli okumalar canlarım..
⇝ 13.03.2017 ⇝
Son olarak ; MAVİ BERE DÜŞMEZ YERE !
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gökçen'den :
Önümde uzanan dağa baktım. Sonu, başı yoktu. Olmazdı da. Şırnak'ta, doğunun en güzide kentinde dağın sonu mu olacaktı ?
Bu düşünceyle gülümsedim.Karakola varmama az kalmıştı. Belki iki kilometre kadar. Sızlayan dizlerime küfrederek yürümeye devam ettim. Bir yandan da akbabalara tepesinde tur attıracak dik yamacı olan dağa bakıyordum.
"Şu karşı ki dağı aşınca mı karşıma çıkacaktı ya ?"
Dayımın bana 'mükemmel' tarifi sonucu dağı arşınlayarak çıkarken bir yandan da kendime sövüyordum.
Şırnak'a ilk defa geliyordum. Aslında doğuya ilk defa geliyordum. Zaten bundan sonra bir süre burada kalacağımdan alışmak iyi olurdu. Dayım beni otobüsten inince terminalden alacaktı ama son anda işi çıkınca gelememişti.
Ben de oturup beklemeyeceğimden servisle gelmiştim. Dayımın bundan haberi yoktu tabi. O beni hala terminalde bekliyorum sanıyordu. Oysa ben çoktan servisle yol almaya başlamıştım. Daha doğrusu gelmeye çalışmıştım. Servis yarı yolda bozulunca inmek zorunda kalmıştım. Kalan yolu yürüyerek gidecekken şoförün sesiyle ona dönmüştüm ;
