Bölümümüz uzundu. Bende dedim ki hepsini bir anda yüklemeden 3 parta böleyim...
Haftada bir bölüm yayınladığımı söylemiştim. Part halinde ki bu bölümü de haftada bir olmak üzere atacağım.
Bölüm uzun yine de merak etmeyin yani :)
Umarım beğenirsiniz keyifli okumalar canlarr :)
ℂ⋆ℂ⋆ℂ⋆ℂ⋆ℂ⋆
Ve ALİTÜRKELİ ;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ℂ⋆ℂ⋆ℂ⋆ℂ⋆ℂ⋆
Pars Timi tam beş dakika içinde karakol bahçesinde sıraya geçti ve tam teçhizatlı halleriyle hizayı bozmadan komutanlarını beklediler.
Gökçen dayısının odasında onun hazırlanmasına yardım ederken bir yandan da Ali'ye yetişebilmeleri için dua ediyordu.
Ali'yi Gökçen'de tanıyordu. Yani yüzünü görmemişti ama dayısının bahsettiği kadarıyla tam bir deli olduğunu biliyordu.
"Birazdan ilçe jandarmadan buraya takviye ekip gelecek. Biz gelene kadar burayı kollayacaklar. Sen Alparslan'ın odasına geç burayı komutanlar kullanır zaten. Ve Gökçen..."
Savaş, Gökçen'e kaşları çatık bir şekilde baktı.
"Sakın odadan çıkma. Sakın !"
Gökçen hiçbir şey demeden sadece başını salladı. Tek dileği sağ salim olarak dönmeleriydi. Bu yüzden içinden dua etmeye devam etti.
Alparslan odanın kapısını açtı ve bir hışım girdi.
"Görev emri çıktı. İlçe jandarma yolda. Artık çıkmamız lazım."
Savaş "Güzel." Diye mırıldandı ve silahını da alarak dışarı çıktı. Alparslan Gökçen'e baktı. Demese olmazdı. Bir de o uyaracaktı.
"Gökçen hanım.."
Gökçen'in gözlerinden aynı anda ateş çıkınca Alparslan düzeltme gereği duydu.
"Gökçen"
Gökçen tek kaşını kaldırıp Alparslan'a baktı.
"Sakın benim odamdan ayrılma. Olur da pusuya düşerseniz.. "
Alparslan devamını getiremeden yutkundu.
Ya düşerlerse ?
Olmaz da diyemiyordu ki !
"Olur da öyle bir şey olursa sakın bir delilik yapma. Komutanlar ne derse onu yap. Tamam mı ?"
