Aslında ben haftada bir bölüm yayınlıyor idim ! Ancak nedendir bilinmez hemen yazdım ve yayınlamak için soluğu burada aldım. Upuzun bir bölüm oldu. Tam tamına 8000 kelime !!
Bu arada beni destekleyen, yorumlarını eksik etmeyen okuyucularıma tekrar tekrar teşekkür ediyorum ! Beni ve komandolarımı çok mutlu ettiniz ! Umarım bu bölümü de beğenir fikirlerinizi söylersiniz. Gerçekten yazarken büyük keyif aldığım bir bölüm oldu.
Neyse fazla uzatmayayım sizi bölümle bırakayım. Kendinize iyi bakın canlarım, bölüm sonunda görüşmek üzere !!!
MULTIMEDİAYI DEDİĞİM YERDE AÇIN CANLAR , EMİN OLUN OKURKEN NEDEN ÖYLE DEDİĞİMİ ANLARSINIZ :)
Bölüm arasında da bir medya geçecek; Neşet Baba'dan :)
YENİ KAPAĞIMIZ :
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gökçen'den :
Alparslan put gibi donakalırken askerler gülmemek için kendilerini sıkıyorlardı ve ben her şeyin farkındaydım. Askerler bizi izlemeyi bırakıp yola koydukları dubaları minibüse yüklüyorlardı. Dayanamayıp Alparslan'ın gözleri önünde ellerimi hareket ettirip transtan çıkmasını sağladım.
"Hey ! Kendinde misin bay ukala?"
Alparslan kaşlarını çatıp askerleri duydu mu diye bakındıktan sonra kolumu tuttu ve kenara doğru çekti. Elimde tuttuğum valiz bu şiddet yüzünden asfalt yola düşerken oflayıp kolumu elinden kurtardım.
"Morartacaksın ya, bırak."
"Siz niye sürekli bana hakaret ediyorsunuz ?" diye tısladıktan sonra tekrar konuştu. "Hem de askerlerimin yanında !"
Göğsümde kollarımı birleştirip sırıtarak baktım.
"Sen niye sürekli başıma bela açıyorsun ? "
"Ben başınıza bela açmıyorum öğretmen hanım, aksine sizi beladan uzak tutmaya çalışıyorum."
Alaylı bir şekilde gülüp ona bakarken hala üzerime yürümemek için kendini zor tutuyordu.
"Ne sıfatla ?"
Sorduğum soruyu dilimin ucunu ısırdıktan sonra fark ettim.
Ne demek ne sıfatla Gökçen !! Adam seni koruyor daha ne ?
