Ben geldim. Uzun bir ara oldu biliyorum ve nedenini bildiğiniz için o kısmı açıklamayı geçiyorum.
Beklediğiniz için teşekkür ederim, beklettiğim için özür dilerim.
Aslında bugün bölüm atmayacaktım ama ara çok oldu diye atayım dedim. Bölüm uzun değil maalesef. Belki Vatan-ı Elzem'in en kısa bölümü oldu diyebilirim.
Yine de güzel bir bölümle karşınızdayım.
Buyrun sizi bölümle başbaşa bırakayım.. bölüm sonumda görüşmek üzere ☺️💕
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#İyikiVarsınEren 🇹🇷
---}•
"Ya Gökçen, az hızlı çıksana şu merdivenleri ! İyi ki en üst katta oturmuyoruz ha, sen çıkana kadar ciğerimi bırakırdım şuraya !"
Gökçen gözlerini devirip, çantasını omzuna iyice yerleştirdi ve bir adım daha attı.
Derin arkasını dönüp gözlerini kısarak baktı alt merdivendeki arkadaşına.
"Yorgun musun ? Öyle de durmuyosun ama ?"
Gökçen bi cık sesi çıkardı.
"Ruhen evet, bedenen hayır."
"Ruhuna noldu be durup dururken ?"
Gökçen omuzlarını silkip bir basamak daha çıktı.
"Canı sıkıldı heralde ! Ne bileyim ben, iyi değilim işte."
Derin bir 'hah' sesi çıkarttı.
"Ruhunun abimden ilahi şudur ancak emeli, değmesin Gökçen'in kalbine namahrem eli !"
Gökçen aşağıdan bi tekme savurdu ancak düşecekken son anda demirlere tutundu.
"O gerizekalının adını anma yanımda !"
Derin kaşlarını kaldırıp tatlı tatlı sırıttı.
"A-aa şuna bak !! Oysa ki onlar duruşmadayken dışarıda can çekişen kız şimdi ; adını dağlara yazdım yarim modundan, oy beni vurun vurun moduna geçti."
Gökçen yorgun bir nefes daha alıp sabır dileyerek gözlerini kapattığında, Derin apartmanın içinde bağırıp duruyordu.
" Kızımmm, profesyonel platonik aşık olarak söylüyorum ki, başlamadan bittiğini sandığınız aşklar elbet sonu yazılmış ama henüz okunmamış masallar gibidir. Siz henüz kitabın başındasınız, sonu görmeden karalar bağlamayın. Ne takıyonuz be bu kadarr ?"
