BAEKHYUN
"İşte ne?"
Duyduğum sesle olduğum yerde çakılmıştım.Ne kıpırdıyabiliyor ne de tek bir söz söyleyebiliyordum.Mantığımı,planlarımı her şeyimi bir anda kaybetmiştim.Arkamı dönemiyordum.Arkamı dönünce ne ile karşılaşacağımı bilmiyordum.Ve lanet olsun ki paniğin bütün vücuduma yayıldığını hissediyordum.
"Sen..."dedi,oldukça tehtitkar bir sesle.Çoktan titremeye başlamıştım.Ve uzun süredir yaşamadığım kadar büyük bir atak yaşayacağımı hissediyordum.
Her zaman,her koşulda eğer bir işe kalkışıyorsam sonrasında karşılaşacağım şeyden korktuğum için bunu sağlam temeller üzerine oturtmaya çalışırdım.Çünkü lanet olası bir panik atak hastasıydım.Ve bir şeylerin yolunda gitmediğini bilmek bile vücudumun çığrından çıkması neden oluyordu.
Tamam dedim.Tamam Baekhyun sakin ol.
"Yüzünü hemen bana dön."Sesindeki tehtitkar ton gitmemişti.Ve bu ton titrememi daha da arttırmaktan başka hiçbir işe yaramıyordu.Kahretsin,dedim içimden.Kahretsin şimdi olmazdı.Burada,bu lanet adamın önünde bu kadar savunmasız kalamazdım.
Yavaşça ona döndüm.
İçimden defalarca sakin ol,sakin ol demekten başka hiçbir şey yapamıyordum.Ve kalp atışlarımın her saniye daha da arttığını hissediyordum.
"Sen.."dedi yeniden.Ona bakmıyordum bile.Sadece ellerime odaklanmış ve titremesini durdurmaya çalışıyordum.Dur dedim.Lanet olası hemen dur.
"Titriyorsun..."sesindeki ton aniden yumuşamıştı.Ve bu ton bakışlarımı ona yönlendirmemi sağlamıştı.
Kahverengi gözleri endişe dalgalarıyla parlıyordu ve sadece ellerime bakıyordu.Kalp atışlarım daha da hızlandı ve dudaklarım kurudu.
"5 dakika.."dedim zorlukla.Bana şaşkınlıkla baktı ve ne dediğimi anlamaya çalıştı."Bana izin ver..."olduğum yere çöktüm ve başımı ellerimin arasına aldım.Endişeli bir şekilde bana doğru birkaç adım attığını sezebiliyordum.Fakat bana doğru yaklaşması yapmasını istediğim en son şeydi.O yüzden elimi yavaşça kaldırdım ve onun olduğu yerde sabitlenmesini sağladım.
"Yardım...ister misin?"Kahretsin!Odasına gizlice girmiştim ve bana yardım etmeyimi teklif ediyordu?Bu adam manyak falan mıydı,yoksa sadece öyle mi göstermeye çalışıyordu?Fakat nedenini bile anlamadığım bir şekilde onun bu teklifi beni birazda olsa sakinleştirmeyi başarmıştı.
Kahretsin..dedim yeniden.Kahretsin.
İyi insanlardan bir şeyler almayı sevmezdim.İyi insanları yaralamayı sevmezdim.Ve Chanyeol'un oldukça iyi bir insan olduğunu iliklerime kadar hissediyordum.
Sadece bekliyordu.Sakinleşmemi ve kendime gelmemi..Kimseyi aramadan öylece bekliyordu.Bunu anca iyi bir insan yapabilirdi.
"Daha iyi misin?"dedi ellerimin titremesi durduğunda.Başımı kaldırıp ona bakacak cesareti bulamıyordum ve iliklerime kadar ürpermeme engel olamıyordum.
"Hey.."ellerini ellerimin üzerine koymuş ve tam önümde çömelmişti.Tamam dedim.Baekhyun sakinleş.Bunu hak ettin.Sadece başını kaldır ve sakince yüzleş.
"Tamam çağırabilirsin."dedim yavaşça başımı kaldırırken.O kadar yakınımdaydı ki bu dahada irkilmeme neden olmuştu.Merakla bana bakıyor ve ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.
"Kimi çağıracağım?"dedi.Şaşkınlıkla gözlerimin büyümesine engel olamadım.Bu adam gerçekten aptal olmalıydı.Yabancı birinin odasında olduğunu daha anlayamamış mıydı?
"Polisi.."dedim.Gözlerinin tam içine bakıyordum.İkimizde yatağın yanına çökmüş öylece duruyorduk.Fakat benim polisi dememle onun yüzü karmakarışık bir hal almıştı.Ne yani?Başından beri polisi çağırmayı düşünmemiş miydi?Bu çocuk gerçektende aptaldı.
"Neden polisi çağırayım ki?"
"Ah Tanrım!Şuanda senin odandayım.Beni tanımıyorsun.Şuanda bir bıçakla belkide karnını bile deşebilirim ve sen hala bana öylece bakıyorsun.Yapacağın ilk şeyin polisi aramak olması gerekiyordu."
"Ama sen..."boş gözlerle ona bakıyor ve cümlesini tamamlamasını bekliyordum.O ise yüzüme anlayamadığım bir ifadeyle bakıyor ve cümlelerini nasıl ifade edeceğini düşünmeye çalışıyordu.
"Sen çok güzelsin.."dedi.Şaşkınlıkla gözlerimi kırpıştırdım.Yüzündeki deminden beri anlayamadığım ifade hayranlıktı.Ve bu beni oldukça şaşırtmıştı.
"Seni partiden ayrılırken gördüm.."dedi.Tanrım bu adam ne diyordu böyle?Ve neden hala yüzüme bu aptal ifadeyle bakıyordu.Tanrı aşkına!Lanet olası bütün ünlüler böyle olmak zorunda mıydı?Önüne her gelene asılıp her şey bok etmek...
"Ya tabi..."dedim.Gözlerimi devirip aniden ayağa kalkarken.Biraz önce panik ata krizi geçiren Baekhyun gitmiş ve ukala Baekhyun geri dönmüştü.Ve yeni gelen Baekhyun'un ünlü palavralarına inanmaya hiç ama hiç niyeti yoktu.
"Bir an önce polise gidelim ve bu iş bitsin."
"Seni ihbar etmeyeceğim." Benim ayağa kalkmamla o da ayağa kalkmıştı ve kollarını göğsünde birleştirmişti.Gözlerinde anlayamadığım muzip bir pırıltı vardı.Ve bu beni ürkütmeye yetiyordu.
"Sen delisin."dedim.Güldü.Ve bana doğru bir adım attı.
"Neden kendini ihbar ettirmek için uğraşıyorsun ki?Hapise girmeye çok mu meraklısın.."Hapisin buradan çok daha iyi olduğunu düşünüyordum.Çünkü Chanyeol'un bakışları bedenimin her bir santiminde dolaşmaya çoktan başlamıştı.
"Hapse gireceğimi kim söyledi?"dedim.
Onun takındığı bakışların aynısını takınıp onu geri püskürtmeye çalışıyordum.Buradan çıkmalıydım.Lanet olası bu yerden çıkmalıydım.
"Seni dava edeceğim.."irkildim.Tamam buna hazırlıklıydım.Sadece soğukkanlı olmam gerekiyordu.
"Davanın sonuçlanması birkaç ay sürer.Sonuçlandığında ise sadece para cezası alırım.Ve emin ol çalıştığım yer o parayı öder..."
"Gazetecisin."dedi.Daha yeni kavrıyormuş gibi.Benim bir fan olduğumu düşünüyor olmalıydı.Ve ben aptallığımla kendi kendimi ele vermiştim.
"Aradığın şeyi bulabildin mi?"Gözleriyle gözlerimde delikler açıyordu ve bakışları bird tehlikeli bir hal almıştı.
Beni yatağa atıp becerebileceği bir fan olarak düşünmüştü.Ve lanet olsun ki gazeteciler ünlüler dünyasının korkulu rüyasıydı.
"Sanırım.."dedim.Gülümsedi.Ve birkaç adım geri gitti.
"Öyleyse merakla bekliyorum."eliyle kapıyı işaret etmişti.Ne yani?Öylece gitmeme izin mi verecekti?Neler oluyordu böyle?
Hiçbir şey söylemedim ve kapıya doğru yavaş adımlarla ilerlemeye başladım.Tamam sorun yok.Sadece öylece yürüyüp gidecektim.Ne olabilirdi ki?Birkaç adım daha...
"Sen.."dedi.Tam kapı koluna uzanıp kapıyı araladığımda.Tabikide öylece gitmeme izin vermeyecekti.Lanet olsun!Ne düşünüyordum ki?
"Kim olduğunu bulacağım.."tüylerimin ürperdiğini hissettim.Ve son söylediği cümle ile bu ürperme yerini korkuya ve yeni bir panik dalgasına bırakmıştı.
"Bundan sonra sen benimsin."
