In Time

In Time : An Introduction to Happy Ever After

Prologue

I never believed in Fairytales, nor do like them in the very first place. The only thing I remember about this cheesy crap is that it used to be my bedtime story. A story that would definitely make me snore and totally make me sleep. I even despise that always common term of theirs wherein they begin their stories with " Once upon a Time'" and end it with the note of "..and they lived happily ever after". They were never true, as what others would say. There are no happy ever afters, no clumsy princesses to be saved, no brave and noble prince who is willing to fight a wicked witch turning into vicious dragons. They are just mere products of the wild imaginations of that brilliant authors.

But what if, one day, you'll come to realize that everything you believed in regarding these stuffs, started to prove you wrong? What if you'll realized one day that indeed you are writing your very own fairytale, that there are really pricessess to save and conflicts to overcome? Intriguing and confusing as it sounds, but here is how my own fairytale has begun. Once upon a time...

*************************************

Chapter 1

"Cut!"

Malakas na sigaw ng Director habang nakaharap sa screens na nakukunan ng camera. Masisilayan sa mukha niya ang isang malaking ngiti.

"Nice shot. Pwedeng-pwede na to. Sige guys, pack-up na tayo."

Dagdag pa nito habang nakapalakpak. Agad nagsimula namang mag ayos ang staff para iligpit ang mga gamit at equipment nila. Dahan-dahan nilang tinanggal ang props sa set at inayos para ilagay sa truck at sasakyan ng mga crew. Oras na para lisanin nila ang location. Halos mag two- 2 am na ng mga oras na yun.

Agad namang lumapit sa akin ang P.A kong si Lianne. Binigyan ako ng bote ng mineral water at pinunasan ang pawis ko. Binigyan ko naman siya ng isang matamis na ngiti at nag simula na rin niyang ayusin ang mga gamit ko at iniligay ito papasok ng van.

Marahil nagtataka kayo ngayon kung bakit eto ang sitwasyon at nangyayari sa mga oras na ito ngayon.Ngunit bago ko muna ipaliwanag ang lahat, gusto ko munang magpakilala. Ako nga pala si Zachary Xamuel Lopez. Mas kilala sa screen name na Zac Lopez. Ito ang mundong ginagalawan ko, ang magulong mundo ng show business. Isa akong artista, isa akong SIKAT na artista para lang i emphasize kung anong buhay meron ako.

Aminado akong hindi madali ang trabaho ko. Ayoko ring sabihing hindi masaya dahil maganda naman ang kita dito. Pero deep inside, I don't feel complete. I don't feel satisfied. Maaring sabihin niyo na napaka- selfish ko, o di kaya napaka- demanding ko na, kasi naman dahil na rin sa mga narating ko ngayon naghahanap pa rin ako ng iba. Hindi pa rin ako lubusang masaya.

At the age of 19, isa nang malaking parangal ang ma- hail na Best Actor ng dalawang beses. Nakatanggap na rin ako ng Breakthrough Actor of the Year when I was younger. Siguro nga matuturing nang successful ang career ko given a short span of time. I only started at the age of 17. And I must say na nakapasok nga ako sa showbiz with that age, hindi na rin dahil sa gusto ko, pero dahil pinilit ako.

I already starred 4 T.V. shows. Two of it was on Primetime, and hindi naman sa pagmamayabang, all of it was top rater. Naging part na rin ako ng tatlong movies, dalawa dun, ako yung lead star and I must say, all of it was blockbuster too. Maiituturing ngang asset ako ng Home Network ko. With all the revenues na natanggap nila dahil sa shows and movies ko, kaya nga inaalagaan nila ako ng mabuti.

Unlike yung mga other na artista na kapag sumisikat na eh, lumalaki na ang ulo, pero ako, I stayed who I am as what others have known me before. Siguro na rin dahil sa hindi ko talaga ine- enjoy o nararamdaman na sikat ako, or maybe wala naman talaga akong pakialam kahit sikat na ako. All I know is that, meron pa ring kulang sa akin. Meron pa rin akong hinahanap. At gusto kong malaman kung ano yun, ang bagay na kukumpleto sa pagkatao ko, na hindi ko makita at mahanap sa mundong ginagalawan ko.

"Oh, Zac. Going home?" pag-interrupt ng love team kong si Steffanie sa pag-iisip ko.

"Yeah." tipid kong sagot.

"Keep safe and take care of yourself okay?" sabi pa niya and kissed me on the cheeks.

Ngumiti nalang ako, yung pilit na ngiti, bilang sagot sa kaniya. Agad naman siyang umalis.

"Sir Zac, tara na po." sabi naman ng isa ko pang P.A. slash bodyguard slash driver ko, na si Alexander.

"Sige." sagot ko naman sa kaniya at agad pumasok na ng van.

Inayos ko na ang sarili ko at umupo doon sa bandang likuran ng sasakyan. Nasa driver's seat si Alex katabi si Lianne. Kinuha ko naman ang Iphone ko, at isinaksak ang earphones sa tenga ko para makinig ng Music. Sa ganitong bagay kasi minsan nawawala ang stress at pagod ko sa trabaho.

Papaidlip na ako sana nang biglang nag ring ang cellphone ko. I checked the screen at nakita kong may tumatawag

Mommy Calling...

Nag alangan sana akong sumagot pero alam kong hindi titigil si Mommy kung hindi ko sasagutin. So I just decided to pick it up.

"Hello Mom." bungad ko sa kabilang linya.

"Son, how's the taping?" tanong ni mommy.

I smirked. Mas interesado pa siya malaman kung anong nangyari sa TAPING hindi tungkol sa AKIN.

"Fine." I answered coldly.

"Well, that's fine. Drop by the house later. We'll talk about some stuffs about your new projects and endorsements.Okay? Have a safe trip." salaysay ni Mommy and then she hanged up. Hindi man lang hinintay ang sagot ko.

Well, that's my mom. It's always been the way we treat each other since I started in this industry. We dont act like parent and child, but rather as talent and manager. Yes, you heard it right. My mom is my manager. The ever sophisticated Georgina Lopez. Dati rin siyang artista. She is at the peak of her career when she got pregnant by my dad.

At dahil dun, unti-unti na syang nawala sa lime light. She got depressed then, kaya nga ginawa niya ang lahat ng makakaya niya and that's when I entered the complicated world of show business. Pinasikat niya ang career ko ng husto para ipagpatuloy ko ang naudlot niyang pangarap. At para ipakita na rin sa mga tao na kaya niya pa ring umahon mula sa problemang nagpakababa sa kanya dati.

And the other thing that drived her to be so keen about making me famous is that when she and dad separated. She was so driven to prove to my dad that she don't need him, that she can handle me by herself. At dahil na rin dun siguro, hindi na niya nararamdamn na nasasakal na ako, na hindi ako nasisiyahan sa mga ginagawa ko, na may nawawala pa ring puwang sa pagkatao ko.

Ipinikit ko nalang ang aking mata. Trying to drive all those crazy thoughts in my mind. Masyado lang magiging ma-drama kapag ipagpapatuloy ko pa ang pag-iisip ko tungkol dun. Inayos ko nalang ulit ang earphones ko at nilakasan ang volume nito. Nag-play naman ang song na Welcome to My Life ng Simple Plan. Ang lakas ko lang maka-emo.

Well you don't know what it's like.

Welcome to my Life.

Tama nga talaga ang kanta. Ito ang mundo ko. Ito ang napakagulo kong mundo. Maraming mga bagay na pwedeng sabihin ang mga tao tungkol dito, pero limitado lang naman ang alam nila. Kaya mas mabuti na lang na subukin nilang pasukin ang mundo ko para malaman nila kung paano at ano ba talaga.

Pinagpatuloy ko lang ang pakikinig habang nakapikit ang aking mga mata. And with that, I found myself slowly drifting to sleep.