7. Bölüm

3.6K 412 59
                                    


"Dün seni aradım ama açmadın..." Chanyeol kısa olana tuvalete gelmesine dair bir mesaj atıp buraya çağırmaştı. Baekhyun başta tereddüt etsede yinede gelmişti.

"İşim vardı" başını kaldırmadan konuştu. Sesi oldukça kısık çıkmıştı konuşurken boğazı yanıyordu.

"Sen iyi misin?" Chanyeol eliyle onun kolunu tutup sorduğunda Baekhyun acıyla tıslamış bir adım geri çekilmişti.

"D-dokunma bana" dediği ne anlaşılıyor ne de duyuluyordu.

"Baekhyun, ne oldu?" Uzun olan çocuk gözlerini büyüterek kan lekesinin kirlettiği beyaz gömleğe bakarak sordu.

"Düştüm" kollarını arkasına saklarken bakışlarını kaçırdı. Kollarını tuttuğu için canı acımıştı ama şuan ağlamak istemiyordu.

"İzin verde bakayım-" tekrar uzanmaya çalıştığında Baekhyun gözlerini uzun bedenin üzerine dikip sesini yükselterek konuşmaya başladı.

"Uzak dur benden! Yaklaşma!" Ne kadar bağırsada sesi gerçekten çıkmıyordu. Sağ gözünden bir damla yaş dökülmüştü.

"Baekhyun..." Chanyeol ne olduğunu anlamayarak olduğu yerde ona bakıyordu.

"Yaklaşma anlamıyor musun? Seni sevmiyorum sadece eğlenmek için yaklaştım çünkü birinci olmana dayanamıyorum! bu yüzden seninle oynadım" buna daha fazla devam etmek istemediği için burada kesiyordu. Kendisi aşık olabilirdi ama Chanyeol'un ona daha fazla yaklaşmasına izin veremezdi. İleride sevgili felan olacakları yoktu. Buna ailesi izin vermezdi, öğrenince her şey daha kötü olurdu.

"Yalan söylüyorsun, Baekhyun bana ne olduğu-"

"Gerçekten aptalsın," titreyen dudaklarını ısırıp elinin tersiyle akmaya devam eden göz yaşını sildi. Neden sürekli ağlamak zorundaydı?
"Sadece bu okula geldiğin gibi geri gitmeni istiyorum..." diyerek dile getirdi.

"Ağlama" Chanyeol ona dediği şeylere kırılsa bile karşısında ağlayan bir Baekhyun her şeyi unuttuyordu.

"Pişmanım Chanyeol," ne derse desin Chanyeol ona o güzel bakışlarını sunup onu düşündükçe bırakmayacağını biliyordu bu yüzden en yıkıcı şekilde konuşmaya başladı.
"Sana dokunup, seni seviyormuş görüntüsü verdiğim için pişmanım. Seni sevebileceğimi düşünmek bile midemi bulandırırken bunları yaptığımı bilmek çok kötü hissettiriyor-" daha fazla konuşmasına kalmadan kapının çarpılma sesi duyuldu.

"B-en ne dedim?" Giden çocuğun ardından ağlaması hızlanmıştı. Elleriyle ağzını kapatıp hıçkırıklarına engel olmaya çalıştı. Bu annesinin vurduğu yerlerden daha çok acımıştı o zaman Chanyeol ne durumdaydı?

---

"Baekhyun birinci olmuşsun tebrik ederim!" Jongdae yanına gelip onu sarstı. Baekhyun onun neşeli haline katılmayıp başını sallayarak sınıftan çıktı. Chanyeol bir haftadır okula gelmiyordu. O gün sınıfa geldiğinde Chanyeol'un çantasını alıp çıktığını konuşurlarken duymuştu. Bir daha okula uğramamıştı, Baekhyun onu aramak istesede kendinde o yüzü bulamıyordu.

"Hey, önüne baksana!" Birine çarptığı hissettiğinde durup özür diledi.

"Baekhyun, iyi misin?"  Sonrasında hemen bir kız sesi onun iyi olup olmadığını sordu. Başını kaldırmadan onayladı ve çatıya çıktı, öğle arasıydı ve 1 haftadır burada yalnız başına yemek yiyordu aslında sadece vişne suyu içiyordu. Ağlayarak.

---

"Neden yemiyorsun?" Annesi düz sesiyle sordu. İçinde hiçbir merak barındırmıyordu.

"Aç değilim..."

"Birinci olduğun için daha fazla yemelisin, canının istediği bir şey varsa alıp gelebilirim, hm?"

"Hayır, odama çıkıp soru çözebilir miyim?"

"Tabi ki! İyi çalışmalar" bu sefer kadının sesinde mutlulukla vardı.
Yemek masasından kalkıp kimseye bakmadan odasına çıktı.

Chanyeol'u arayıp konuşmak istiyordu bir haftadır olduğu gibi rehbere girip sadece baktı. Bu sefer arayıp sesini duyacaktı. Evet, bunu kesinlikle yapacaktı. Aniden gelen cesaretle arayıp telefonu kulağına götürdü. Çok çalmadan telefon açılmıştı.

"Ş-şey için aramıştım, sıranın altında unuttuğun kitabı kaybolmasın diye dolabıma koydum." Dedi ve cevap gelmesini bekledi fakat diğer taraf dinlemek dışında bir şey yapmıyordu.

"Bir şey demeyecek misin?" Beklenti için de sordu. Karşı taraf telefonu kapattığında çok da şaşırmamıştı. Sadece sesini duymak istiyordu, en azından nefes aldığını biliyordu.

Bir hata yapmıştı ve belki bundan sonra sadece elinde olan 2 resme bakarak özlemini giderecekti. Bu çok zor olacaktı.

Merhabaa  💕

Arkadaşlaar beğenmediğiniz yer veyahut eklememi istediğiniz bir şey varsa lütfen söyleyin 🙏

I'll Happy With YouHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin