I'll Happy With You

9. Bölüm

|Baekhyun|

Chanyeol gitmişti. Ona seni seviyorum demiştim o ise beni sevmediğini söylemedi! sadece bana güvenmediğini söylemişti ve dibine kadar da haklıydı. Annemin aklıma uyarak ne yapmaya çalıştığımı  ben bile bilmiyorum. Sadece sorgulamadan annem ne derse yapmıştım.

En kötüsü ise elmaya alerjisi olduğunu öğrendiğimde sınava girmeden hemen önce ona bir şekilde yedirmemi istemişti annem bense bunu ona yapmayı düşünmüştüm. Kendimden iğreniyorum.

Chanyeol 1 hafta boyunca yoktu sonra kaydını aldırmak için gelmiş bir daha görünmemişti. O günün üzerinden 2 hafta geçmişti. Eğer o gün ki kısacık görüşmeyi saymazsak 1 aydır görüşmüyoruz denebilir. O gittiğinden beri birinci oluyordum, sanırım annemin asıl istediği de buydu.

Gece boyunca ders çalışmıştım ya da gerçeği söylüyorum; Chanyeol'un ne durumda olduğunu, ne yediğini birde en saçması; oynadığı oyunları bile tahmin etmeye çalışmıştım. Ona neden bu kadar bağlandığımı bilmiyorum. Benimle konuşmasın ama burada olsun çünkü çaprazıma döndüğümde boş sıra görmeye dayanamıyordum.

Başımın ağrıdığını bahane ederek sıranın üzerine koymuş camdan dışarıyı izliyordum. Öğretmenler başlarımdan dolayı bana insiyatif gösteriyordu ama benim tek istediğim Chanyeol'un sınıfa gelip yine birinci sırayı almasıydı. Yemin ediyorum annem vurduğunda çıtımı çıkarmayacaktım. Geri gelsin.

Sağ gözümden akan yaş başımı koyduğum defteri ıslatırken umursamadım. Aslında şaşırmıştım çünkü uzun zamandır ağlayamıyordum bile. Sadece duygusuzca yaşamaya çalışıyordum.

Eğer Chanyeol geri dönerse yanına gidip onu hiç rahatsız etmeyeceğim. Zeze onu bana getir. El yapımı küçük kuşu gözümün önüne getirip içimden dua etmiştim. Yaptığımın saçmalık olduğunu farkettiğimde gözlerimi kapatıp düşünmemeye çalıştım.

"Park Chanyeol?" Açılan kapıyı duyduğumda umursamamıştım fakat ebebiyat öğretmeni Bayan Kim'in şaşıran sesinin eşliğinde o sevdiğim ismi söylemesi gözlerimi açmamı sağladı. Başını kaldırıp bakmadım, bakamadım.

"Erken döndün?" Dönecek miydi?

"Jongin kavga çıkardığı için kamp dağıtıldı." Hiçbir şey anlamıyordum.

"Çocuklar, Chanyeol kamp için okuldan kaydını aldırmak zorunda kaldı. Diğer okullar bizim okulumuzu kıskandığı için öğrenci kabul etmiyordu bu yüzden Chanyeol başka bir okulun öğrencisi olarak gitti ve 2 hafta aramızda yoktu. Aslında bunun 3 hafta olması gerekiyordu, öyle değil mi Chanyeol?" Genç kadın sözünü bitirdikten sonra kıkırdadı. Chanyeol'un tepkisini göremiyordum büyük ihtimal başıyla onaylamıştı çünkü ses gelmiyordu.

Ne yani Park Chanyeol bana geri mi döndü zeze!? Gözlerimi kapatıp sevinçle ayaklarımı yere vurdum. İçimdense çığlık atıyordum.

"Byun Baekhyun?"

"Evet, Bayan Kim?" Başını kaldırıp tahtanın önünde duran kadına baktım. Chanyeol'un bana baktığını hissediyordum. İlk defa mutluluktan ağlayacaktım.

"Anlaşılan baş ağrınız geçti. Derse odaklanın lütfen" gülümseyip başımla onayladım. Çaprazımda ki sıraya yerleşen Chanyeol'e baktığımda gülümsemem büyümüştü. Sonra aklıma ona bulaşmayacağım sözüm geldi ama Chanyeol bana bütün sözlerimi bozduracak mükemmelliğe sahipti! Nasıl geri durabilirdim ki?

Onu özlemiştim.

---

"Herkes birer partner seçip haftaya kadar bu ödevi bitirecek, şimdi sırayla partner olmak istediğiniz kişiyi söyleyin" Fizik öğretmeni olan Gong Yoo konuşup gözlerini taktımıştı.

Chanyeol ile olmak isteyen kızlar  kendi arasında tartışırken gözlerimi devirip elimi kaldırdım "Chanyeol ile Baekhyun yazar mısınız?" Öğretmen başını sallayıp ilk sıraya bizim adımızı yazmıştı. Kızlar bana kötü kötü bakarken, ben sesimi duymasıyla bana dönmüş olan Chanyeol'e bakarak gülümsedim.

"Eşimi değiştirmek istiyorum" ayağa kalkıp itiraz ettiğinde gülümsemem büyüdü. Bana eşim demişti!

"Pekala Park Chanyeol ile olmak isteyen varmı?"

Sevdiğim adam'a;

"Zeze'yi istemiyor musun?"

Diyerek mesaj attım. Bu kadar naz yeterdi. Arkasından döktüğüm göz yaşların hatrına beni affetmeliydi.
Hem asıl ona kırgın olan bendim! O gün durup göz yaşlarımı silmeden çatıdan ayrılmıştı. Ayrıca onu sevdiğimi söylemişken!

"Ben vazgeçtim, efendim" mesajı okuduğunda ne bana döndü ne de başını bir daha kaldırdı. Onu gelir gelmez üzmüştüm... Özürümü kabul ettirip okuldan gidecektim.

---

"Gitme... Ben giderim" Çatıda otururken Chanyeol'un döndüğünü hala kabullenemiştim. Kapı açıldığında beni gördü geri gideceği sırada arkasından seslenip durdurdum.

Geri dönüp yanıma oturdu, kalkmamı bekliyordu. "Şey Chanyeol," cebimden zeze'yi çıkarıp ona uzattım. Ah vermek istemiyordum! "Zeze..." elimden hızla alıp başını salladı.

"5 dakika görmene izin veriyorum, sonra geri vereceksin" ciddi olup olmadığıma bakmak için bana döndü. Bense gayet ciddiydim.

"O zaten benim?"

"Seni özledim" gülümseyerek söyledim. Buruk bir gülümsemeydi ama onu ne kadar özlediğimi bilemezdi. Neden bu kadar özlediğimi ben bile bilmiyordum.

"Bu yüzden bende kalacak" oysa beni duymamış gibi sözüne devam etti.

"Sesini, yüzünü, gülüşünü..." Dediğimde gülmedi o zaman kendimden nefret ettim.

"Bir şey soracağım..." Diye söze başladığında meraklı bir şekilde başını sallayıp konuşmasını bekledim. "Fizik sınavının öncesinde yemem için zorladığın bir kek vardı? O aslında sen yaptığın için değildi öyle değil mi? İçinde elma vardı?" Yaptığı tahminin doğruluğu gerçekten beni mahvediyordu.

Cevap veremedim.

"Peki, o kadar ısrar ettikten sonra tam yiyeceğim an neden geri çektin?" Çünkü yaptığımın bir saçmalık olduğunu farkettim.

Yine cevap veremedim. Sadece onun yüzüne bakıyordum. Bunu yapacak yüzüm yoktu ama onu gerçekten özlemiştim ve ağlayarak görüşümün bozulmasını istemiyordum.

"Gitmiyor musun?" Diye sorduğunda son kez bakışlarımı üzerinde gezdirdim, en az o da benim kadar bitkin duruyordu. Hayat kendimden nefret etmem için sebepleri gözlerim önüne seriyordu. Oysa ben kendime zaten hiç sevmemiştim ki. Başımı sallayıp ani bir hızla Zeze'yi elinden aldım ve ayağa kalktım "Yarın ödev için size geleceğim" dedim ve çatıdan ayrıldım.

Hızlıca yazdığım için bircok yerinde yanlışlık olabilir bunun için lütfen kusura bakmayın hatta gördüğünüz yerde beni uyarın

Okuyup yorum yapan oy veren o kişilere çok teşekkür ederim çok mutlu oldum okurken, hoşçakalın💕