I'll Happy With You

11. Bölüm

|BAEKHYUN|

"K-kız arkadaşın mı?" Heralde kız arkadaşı olacaktı! Saçma sapan sorular soruyordum hem Chanyeol beni affettiğine göre burada kalmanın anlamı yoktu, öyle değil mi zeze? Bakışlarımı çantamın fermuarına taktığım zeze'nin üzerine diktim. Ağlamıyordum, yüzümde bir ifade yoktu ama bu ağlamayacağım anlamına gelmiyordu.

"İnsanların duygularıyla oynamak nasılmış hissetmek istedim ama senin gibi olamıyorum" benden nefret ediyor gibi hissediyorum ve bu canımı yakıyor.

"Üstüme gelme" dolan gözlerimi kaçırdım.

"Yalan mı söylüyorum? Beni öptüğün için pişman değil miydin?" Başımı hızla olumsuz anlamda salladım. Hiç pişman olmamıştım. Ona nasıl bu kadar bağlandım onu bile bilmiyorum sadece seviyordum. Başka bir şey diyemiyorum çünkü ne zaman bu konu hakkında düşünmeye kalksam gözümün önüne gelen gülen yüzü çözüme kavuşmama engel oluyordu.

"Baekhyun," beni kucağına alarak yatağının üzerine bıraktı "benim biraz işim var, kısa sürecek geldiğimde ödeve başlarız" deyip hızlıca kapıdan çıkmıştı. Ağlamak istemiyordum ama ne o beni affedecekti ne de ben kendi söylediklerimi unutabilecektim.

Chanyeol'un kalktığı sandalyeye oturup elime kağıt kalem aldım ve yazmaya başladım. Tekrar özür dilediğimi ve bir daha karsışına çıkmayacağımı yazıp çantamı sırtıma geçirmeden önce Zeze'yi çıkarıp kağıdın üzerine bıraktım ve odadan çıktım.

"Nereye gidiyorsun?" Karşı odanın kapısı açıldıktan sonra Chanyeol çıkıp beni ayakta görünce şaşırmıştı.

"Eve?"

"Ödevi bana mı yıkmaya çalışıyorsun?"

"B-ben yapıp ikimizin adını yazarım-"

"Birlikte yapacağız" yanıma geldi ve elimden çekerek odaya götürdü. Elimi tutuyordu! Büyük ve sıcak elleri vardı ve benim elimi tutarken çok güzel görünüyordu. Çok uyumluydu ellerimiz.

"Zeze'yi mi bıraktın?" Masanın yaklaşarak Zeze'yi kaldırdı ve kağıdı elini alıp içinden okudu. Elimle yüzümü kapatıp gelecek şeyi bekledim "Okuldan mı ayrılıyorsun?"
Kaşlarını kaldırarak sordu.

"Sene sonu olduğu için hiçbir yer kabul etmez..." Şaşkınlıkla ağzımı açıp ona baktım. Bir umutla gitme demesini beklemiştim. Üzülmesini bile beklemiyordum.

"O zaman yüzümü görmek zorunda kalacaksın bunun için üzgünüm" bakışlarımı yere dikerek konuştum. Geldiğimden beri ne kadar özür dilesemde kendimi kötü hissediyordum.

"Üzgün olmana gerek yok, orada en sevdiğim yüzlerden biri senin ki" ona baktığımda ne dediğini farkederek dudaklarını ısırmıştı. Beni seviyordu, bunu hissediyorum ama kırıldığınında farkındayım.

"Benim en sevdiğim yüz ise Joohyuk" sandalyesine oturmak yerine yatağın ucuna oturduğunda söylediğim şey kaşlarını çatmasına sebep oldu.

"Ödev için onu seçseydin o halde?" Yanına oturup bağdaş kurarak daha geriye gittim. Şuan yatağın ortasındaydım ve o bana bakmak için başını çeviriyordu.

"Ama benim sevdiğim sensin"

"Bu yüzden-"

"Tamam hatırlatıp durma lütfen..." Dediğimde başıyla onaylayıp kafasını önüne çevirdi. Bana bakmasını istiyordum. Beni görsün, beni öpsün, beni sevsin çünkü ben onu görüyordum ama bunu ona nasıl anlatabilirim?

"Saat çok geç olmuş anlaşılan bugün burada kalacağım" kolumdaki saate bakıp yalandan yüzümü astım.

"Saat daha akşam 6"

"Evet," başımla onayladım. "Neyseki yatağın geniş" bakışlarımı yatakta gezdirdim.

"İstersen seni eve bırakabilirim"

"Veya sarılarak yatabiliriz?" Derin bir nefes alıp yerinden kalktı ve bana bakmadan elini uzattı. "Yemek yiyelim..." Yatakta ayağa kalkıp ona yaklaşarak kollarımı boynuna sardım.
Beni şaşırtarak kollarını belime sarıp kucağına aldığında kıkırdayıp bacaklarımı beline doladım.

"Seni çok özledim..." Yüzünü ellerimin arasına alıp söylediğinde yolun ortasında durup bana bakmıştı.
Bense gitgide ona yaklaşarak dudaklarımızı buluşturdum. Chanyeol ellerini kalçamın altında indirip tutuşunu kolaylaştırırken, sırtımın duvara çarpmasıyla ağzına inlemiştim. Sanırım dudaklarını da özlediğimi söylemeyi unuttum.

Ellerimi ensesindeki saçlara koyup çekiştirirken Chanyeol alt dudağımı emiyordu. Çok geçmeden dili dudaklarımın arasından kayarken çoktan damağıma değdiğini hissettim. Beklemeden dillerimizi buluşturdum sanki bir savaşın içinde gibiydik. Chanyeol kendini bana bastırdığında inledim.

"Ohh..." Kendisi alt dudağımla tekrar ilgilenirken bende onun üst dudağını öpüyordum. Dudakları çok güzeldi. Tıpkı diğer her şeyi gibi...

Geri çekildiğinde ikimizde nefes nefese bir birimizin dudaklarına bakıyorduk. Benim sayemde bu kadar kırmızı olması beni çıldırtacaktı. Gülümseyip ona yaklaşarak küçücük bir öpücük bırakıp geri çekildim. Dudaklarına bakarken orada bir gülümseme oluştuğunda şaşırarak, ağzı açık şekilde gözlerimi gözlerine diktim.

"Yemek yemeye gerek kalmadı sanki?" Güldüğünde güldüm. Belki mutluluktan ağlayabilirdim.

"Ağlıyor musun?" Başımı olumsuz anlamda sallayıp boynuna gömdüm.
Beni yatağın üzerine bırakıp kendide oturduktan sonra ne zaman geri döndüğümüzü bilmiyordum.

"Sarılarak uyumana izin veriyorum" dediğinde kıkırdayıp yorganı üzerime çektim ve sağıma dönüp Chanyeol'u izlemeye başladığımda oda bana dönmüş üzerimdeki yorganı düzeltip kolunu belime koymuştu. Bu hareketine gülümseyip ona daha çok yaklaştığımda kolunu daha sıkı sarmıştı.

"Saat daha erken bu yüzden biraz konuşabiliriz yani istersen?" Diyerek teklif sundum. Başını sallayıp konuşmadan beni izlemeye devam etmesi bir yandan mutlu edip diğer yandan utandırmıştı.

"Pekala sınıfın en yakışıklısı Joohyuk, sence?" kendine gelmesi için sinir olduğu şeyi söyledim.

"Seni eve bırakacağım" yüz ifadesini değiştirmeden karşılık verdi. Ben ise onun haline gülüyordum.

"Pekala, hakkımız da birer birer bir şey söyleyelim, o zaman sen başlıyorsun" deyip güldüğümde Chanyeol de gülüp uzatmadan hakkında bir şey düşündü.

"Senin kokunu seviyorum" deyip burnunu boynuma yaklaştırıp kokumu içine çektiğinde huylanıp kıkırdadım. "Sıra sende" geri çekilip konuşmamı bekledi. Onu sevdiğimi söyleyecektim fakat zaten daha önce söylemiştim.

"Annem birinci olamadığım zaman vücudum morarıp, kanayana kadar beni dövüyor"

Uzadığı için kestim yoksa daha gidiyordu... Neyse sonraki bölüme kaldı gerisi

Kendinize iyi bakın

Hoşçakalın 🙏💕💕