The One (girlxgirl) - COMPLETED

Chapter 45 - Moving Forward

SAM's POV

People say it is so difficult to move forward if one found their great love and lose them. Well, it is not easy but it's not impossible. I could say I found the great love of my life and lost her but life should go on. And who said that if you lose your great love eh you won't find love again? I don't believe that. One way or another you will find love again and that love will stay. Hindi naman porke na brokenhearted ka eh wala ng magmamahal sa'yo at hindi ka na din ulit magmamahal. You just have to open your heart again and believe that the one would come. I guess I'm just lucky. I am surrounded by people who loves me.

Nandito ako ngayon sa veranda ng townhouse namin sa Tagaytay. I've decided to stay here for good and manage the largest branch of our business. Ang dami na ng nangyari sa buhay ko at sa buhay ng mga tao sa paligid ko. It's been 2 years anyway. Ang kapatid ko nag graduate na at may 3 branches na sa mga malalaking malls sa Metro Manila and boutique na mina-manage nya. Ang Mama naman ay pumayag na ring mag-retire at hayaan kami ng kapatid ko na i-manage ang mga negosyo namin. Minsan nagrereklamo pa rin kasi hindi sya sanay ng walang ginagawa pero at least nae-enjoy na nya ang buhay nya ngayon. Like now, she's touring Asia. Si Kat naman, sikat na ang coffee shop nya at may branch na rin sya dito sa Tagaytay na located sa ground floor ng superstore namin kaya nadadalas din ang pagpunta –punta nya dito at tumutulong din sa pagma-manage sa mga superstores namin na nasa Manila. Naging business partner ko na kasi sya pati na rin si Jules. Sinara na ni Jules yung sports shop nya and she decided na makisosyo sa business namin. Sya nag in-charge sa sports section sa lahat ng superstores. And finally, Max. She has been good to me. Since I decided to accept her in my life, she haven't failed me. She's always there when I need her and even when I don't. Kahit na sobrang busy nya sa business nila na sya na ang nagma-manage, she'd always check up on me. She visits me at least once a week. Ang business din nila nag naging supplier ng lahat ng mga beverages sa superstore. I couldn't ask for anything more. Kaya I can say that I'm happy now. I'm not the same Sam na depressed at puro na lang inom ang inatupag.

Siguro nagtataka kayo bakit hindi ko man lang binabanggit yung isang taong yun. Wala naman kasing babanggitin. Dahil magmula ng huli ko syang nakita 3 years ago sa coffee shop ni Kat kasama ang lalaking yun ay hindi ko na ulit sya nakita at hindi na rin ako nag-effort pa na alamin ang mga nangyayari sa kanya. Now, you must think I'm bitter? No, I'm not. She's my past and the past should remain in the past. Right? Hindi na rin ako nagiisip ng mga "what if's" coz thinking about those "what if's" would just hinder me from moving forward with my life and I won't be this happy.

Isinara ko ang mata ko upang damhin ang malamig na hangin ng Tagaytay. Aaah, I'm really in-love with this place. Malayo sa magulo at mausok na Maynila. Dito ako palagi pag nagiisip ako or pag may mga inaalala akong mga bagay. The fresh air clears my mind.

Nakahalukipkip akong nakapikit at ine-enjoy ang hangin ng biglang may naramdaman akong lumapit sakit at naramdaman ang mainit na yakap mula sa likod. Hmmm, sweet strawberry scent. Alam na alam ko kung sino ito.

"Oh, ang aga mo yata ngayon?" sabi ko dito.

"Oo eh. Nakaka-miss kasi. " sagot naman nya.

"Miss mo na agad ako?" tukso ko sa kanya.

"Hindi ah..Miss ko ang view from this place and the quiet and specially the food." Natatawang sagot nya.

Inalis ko ang yakap nya at humarap sa kanya putting my hands on my hip sabay kunot ng nuong sabi ko "Ganon? Yung pagkaing luto ko at ang view pala ha?! Oh sya, umalis na dito at pumunta dun sa kusina. May pasta dun. Umalis ka sa harapan ko." masungit ko sabi

"Ayan tayo eh, nagtatampo agad..." natatawang sabi nya

"Loooove, wag ka na magtampo. You know I was just kidding right?" malambing nyang sabi.