GÜL KURUSU / TAMAMLANDI

Karımı Almaya Geldim

" KAREN !!! "

İki genç kız yerlerinden zıplayarak birbirlerine baktı. Vincent'ın gür sesi büyük evin içinde yankılanmıştı.

Karen telaşlı gözlerle kapıya baktı. Hayır tanrım o burdaydı ve sesinden anlaşıldığı kadarı ile çok kızgındı.

"Karım nerede, çağırın çabuk ve sakın yalan söylemeye kalkmayın ? Kapının önünde ki atı gördüm "

"Kendi atımı nerede görsem tanırım "

Diye içinden geçirerek bakışlarını üst balkona çevirdi.

Karısının buraya geldiğini tahmin etmek çok da zor değildi Vincent için. Bu saatte gidebileceği başka bir yer olmadığını biliyordu.

Bir kaç dakika içinde Karen aşağı inmezse eğer bakışlarını ayırmadığı merdivenleri çıkmak saniyelerini alacaktı ve kızı kendisi aşağı indirmek zorunda kalacaktı.

"Dua et buna gerek olmasın Karen, eğer ben çıkarsam seni ayaklarının üzerinde indirmeyeceğime eminim "

Leydi Annabeth ile eş zamanlı olarak iki kardeşte merdivenlere doğru koşarken Karen'in biraz daha geride kaldığını gören Vincent genç kızın endişeli ve ürkmüş halinden etkilenmemeye çalıştı.

" Çok iyi bir yalancının yüzüne yerleştirilmiş sahte bir ifade Vincent " diyerek kendini teskin etmeye çalıştı. Yüzünde gördüğü ifadeye kanmayacaktı.

" Lord Vincent, neler oluyor ? Bu saatte ne işiniz var burada ! "

" Karımı almaya geldim Leydi Annabeth ! "

" Karınız mı ? , bu saatte burada ne işi olabilir?"

Bakışları Vincent'in baktığı yere kaydığında Karen'in Sally'nin arkasında durduğunu görerek endişeyle kızına baktı.

" Tanrım Sally burada ne işin var "

Vincent'in gerçeği bildiğini bilse de bunu kızıyla paylaşıp paylaşmadığını bilmediğinden aralarına girmek istemeyerek durumu idare edercesine kızına Sally demişti.

Karen'in yüzünde ki ifade tekrar başka bir hâl alırken Vincent, Leydi Annabeth'e dönerek

" Artık karıma Sally diye seslenmenize gerek yok Leydim, gerçeği bildiğimi kızınız da bu gece öğrendi, tahminimce yapacaklarımdan korktuğundan size sığındı "

Karen konuşmak için ağzını açsa da Vincent'in bakışlarını görerek sessizliğini korudu.

Leydi Annabeth de yüzünden fark edilen bir mahcubiyetle kızına bakarak,

" Senden korktuğu için buraya sığındığını düşünmüyorum Vincent, aksine Karen'in ne kadar cesur olduğunu biliyorum "

" Evet, herneyse "

Gitmek için karısına baktı ve yanına doğru gelmesini bekledi. Genç kız bu bakışlardan anlamış olacak ki kardeşine ve annesine sarılarak sizi seviyorum dedikten sonra Vincent'in peşi sıra kapıya doğru yürüdü.

Serin havaya doğru adım attıklarında arkalarından kapanan kapının ardından aralarında ki sessizlik daha da çekilmez bir hal almıştı.