Zijn bezit

Mireya

Ik stap voorzichtig over het draadje heen en loop naar Mireya toe. Ik maak haar los en til haar van haar stoel. Opeens hoor ik een hard geschreeuw van buiten komen. Ik geef Mireya aan Daxton. "Zet haar in de auto en laat Wes bij haar blijven. Kom zo snel mogelijk weer terug. We maken ze af."

Allison's p.o.v

Zacht hoor ik een gefluister naast me. Dat zal Zayden wel zijn. Ik doe niet de moeite om mijn ogen open te doen. Langzaam dommel ik weer weg.

Er wordt op de deur geklopt. Met moeite ga ik rechtop zitten. "Ja?" De deur gaat langzaam open. "He Ella" zeg ik botter dan bedoeld. "Allison, sorry dat ik naar Zayden ben gegaan. Ik wilde niet dat je nog meer gewond zou raken" stamelt ze. "Het is al vergeven en vergeten." Eigenlijk niet, maar misschien gaat ze weg als ik dat zeg. Het werkt blijkbaar niet, want ze staat er nog steeds.

"Is er verder nog iets?"

"Ja, ik wilde je toch laten weten dat Zayden weg is."

Ze kijkt me raar aan wanneer ik geen reactie geef. Ik ben het ondertussen wel gewend dat iedereen bij me weggaat.

"Ik mag het je eigenlijk niet zeggen, omdat ze je geen goede hoop willen geven. Maar ze zijn naar een plek waar je zusje misschien is" zegt Ella. "Wat?" Ik sla de deken van me af en sta zo snel mogelijk op. "Waarom heeft hij me niet meegenomen?" Ella kijkt me aan alsof ik Duits praat. "Vraag je dat nou echt?"

"Ja, hij had me mee moeten nemen" zeg ik geïrriteerd. "Hij wil je beschermen, Allison." Ik grinnik. "Ja, dat zal wel" antwoord ik. "Wat? Geloof je me niet?" Ze drukt me terug op het bed en komt naast me zitten. "Ik heb hem nog nooit zo gezien, Allison" zegt ze met een diepe zucht. "Oh, dus ik moet dankbaar zijn dat hij me behandeld als een klein kind?" Waarom snapt ze het niet?

"Allison stop, je kende hem niet voordat hij jou ontmoette. Hij was erger. Veel erger. Hij is veranderd, voor jou. Dus praat nou niet over hem alsof hij een monster is. Geef hem een kans. Probeer hem niet te veranderen." Met dat gezegd te hebben staat ze op.

"Dus al die verhalen waren waar? Over al zijn slachtoffers?" Ik kijk haar met grote ogen aan. Ze lijkt te twijfelen over wat ze wil zeggen. "Je gelooft wat je wil geloven, Allison." Ze draait zich om en loopt weg. Heeft ze gelijk? Heb ik hem nog nooit echt een kans gegeven? Ik weet het niet. Veel tijd heb ik ook niet om erover na te denken, want ik hoor de voordeur open gaan.

Ik spring uit bed en ren naar beneden. Daxton komt in bebloede kleren binnen. "Wat is er met jou gebeurd?" Ella rent geschrokken naar hem toe. "Lang verhaal" zucht hij.

"Waar is Zayden?" Ik kijk hem geschrokken aan. "Ik zou je vriendje maar bedanken als ik jou was. We hebben haar." Tranen rollen over mijn wangen. Ik hoor een autodeur die dichtgeslagen wordt. "Ik denk dat hij daar is" zegt Daxton terwijl hij zijn arm om Ella heen slaat. Ella duwt hem met een vies gezicht van haar af.

Zo hard als ik kan ren ik naar buiten. Ik schrik me dood als ik hem zie. Hij is er erger aan toe dan Daxton. "Zayden! Wat is er gebeurd?" Hij ziet er uitgeput uit. "Lang verhaal."

"En Mireya?" Ik durf het bijna niet te vragen, bang voor het antwoord. "Ze is oke, ze is in het ziekenhuis" antwoord hij, "de auto staat daar als je er heen wil. Een van de jongens brengt je wel." Nadat hij is uitgepraat loopt hij weg. "Ik ga morgen wel" zeg ik snel. Langzaam draait hij zich om. "Wat? Waarom?" Hij kijkt me verbaasd aan.

Ik kijk hem met een glimlach aan. "Ik heb nu eerst mijn handen vol aan jou."

Wauw bijna 10k!! Ik ben van plan om bij de 10k elke dag, voor een week lang, een nieuw hoofdstuk te uploaden. Laat het me weten of dit je iets lijkt of niet!