Zijn bezit

Twee linker voeten

Vanaf vandaag ga ik (proberen) 7 dagen achter elkaar uploaden!

En de naam die ik heb gekozen is: Mireya van @IlonaGroenendijk ! Dankjewel voor het insturen!

Ik kijk hem met een glimlach aan. "Ik heb nu eerst mijn handen vol aan jou."

"Allison, je hoeft dit niet te doen. Het gaat wel" zucht hij. "Blijf zitten" beveel ik wanneer ik merk dat hij alweer probeert op te staan. "Oke dit kan een beetje prikken."

"Allison, nee wat is daaaah!" Hij schreeuwt het bijna uit wanneer ik desinfecteermiddel op zijn wond doe. Hij kijkt me geïrriteerd aan. "Had je me niet even kunnen waarschuwen?"

"Jawel, maar had je het me dan laten doen?"

"Ja" mompelt hij.

"Lieg niet."

"Oke, misschien niet, maar dat zullen we nu niet weten he?" Hij kijkt me met fijn geknepen ogen aan. "Jawel, want ik moet er nog een paar desinfecteren."

"Oh nee, niks daarvan" zegt hij terwijl hij probeert op te staan. "Zayden blij zitten" probeer ik op mijn allerstrengst te zeggen. "Allison, ik genees snel." Hij klinkt geïrriteerd. Snel druk ik mijn lippen op de zijne. Hij ploft weer neer op de grond. "Waar heb ik dat aan verdiend?" Snel spuit ik het flesje leeg over zijn wonden. "AAH VERDOMME!" Hij krimpt ineen en springt zo snel mogelijk overeind. Ik kijk hem geamuseerd aan. Aansteller. "Waarom deed je dat?" Hij klinkt heel boos. "Doe is normaal en ga zitten, mietje." Met een klein gegrom gaat hij weer op het bed zitten.

"Je hebt rust nodig" zeg ik, "waar hebben jullie haar gevonden?" Hij lijkt verrast door mijn plotselinge vraag. "In een oud huisje" antwoord hij. Ik knik.

"Ken je dat dan?" Zayden kijkt me vragend aan. Ik haal mijn schouders op. "Nee, ik denk het niet."

"Ik ga morgen wel met je mee" zegt hij zacht. Een paar minuten geleden was ik nog zo boos op hem dat hij me niet mee vroeg, maar dat lijkt nu allemaal al weer vergeten. Hij kijkt me afwachtend aan, benieuw wat ik ga zeggen. "Is goed." Een klein lachje vormt zijn lippen. Damn, hij is echt knap. Zachtjes geeft hij me een kus en legt dan zijn hoofd weer achterover tegen het kussen aan.

"Wil je wat eten?"

"Ja, graag" antwoord hij.

"Wat wil je?"

"Maakt niet uit." Hij kijkt me glimlachend aan. "Waarom doe je zo lief?" Hij trekt zijn wenkbrauwen op. "Doe ik dat?" Ik knik. "Oh."

"Ik vind het niet erg hoor" antwoord ik terwijl ik naar de deur loop. Ik kijk nog even snel om om te zien of hij me nakijkt, maar hij zit alweer met zijn hoofd in zijn telefoon. Ik weet niet waarom, maar ik baal dat hij me niet nakijkt.

Vlug ren ik de trap af naar de keuken. Even ben ik bang dat ik Ruby tegen ga komen in de keuken, maar er is gelukkig niemand. Snel smeer ik een broodje met eiersalade en ren weer naar boven. Ik ben bijna bij de bovenste traptree, wanneer ik opeens over mijn eigen voeten struikel. Met een klap val ik neer. Ik weet niet hoe het me lukt, maar het broodje ligt nog op het bord.

Shit, dat scheelde niet veel of ik moest schoonmaken. Voorzichtig doe ik de deur open. "Wow, ik viel bij.." Ik stop met praten wanneer ik Zayden niet meer in bed zie liggen. Ik hoor dat de douche aan staat. Hij is toch niet echt serieus?!