Zijn bezit

Deel 2: nooit meer

WAUW!! 100 volgers! Bedankt allemaal! Sorry voor de trage uploads. Ik heb het extreem druk op het moment. Hier weer een nieuw hoofdstuk, ik hoop dat jullie hem leuk vinden!

Zayden's p.o.v

Ik gooi de auto aan de kant en sla de deur achter me dicht. Samen met Daxton ren ik op het huis af. Ik voel mijn wolf van binnen. Hij probeert naar buiten te komen.

Ik gooi de deur van het huis open en wenk naar Daxton dat hij zachtjes moet zijn. De jacht is geopend.

Allison's p.o.v

Het schuur deurtje klapt dicht. We horen hem steeds dichterbij komen. Ik kijk mevrouw van Drachten aan en zie dat zij nu ook begint te trillen. Ik voel mezelf weer lichter in mijn hoofd worden. Ik pak haar hand vast en knijp er zachtjes in. Ze knikt naar me, alsof ze wil zeggen dat alles wel goed komt. Maar alles komt niet goed. Hij heeft alles stuk gemaakt.

Hij is nu naast de struik. Ik doe mijn ogen dicht en wacht op het moment dat hij ons vind.

Tot mijn verbazing loopt hij langs de struik heen. "Allison, maak eens een geluidje." Ik probeer mijn adem in te houden. "Ademen, meisje" zegt mevrouw van Drachten fluisterend. Ik zak wat meer tegen mevrou van Drachten aan. Ze pakt me stevig vast. "Het komt goed" fluistert ze in mijn oor. De voetstappen komen weer deze kant op. Dit is het. Dit is het moment dat hij ons gaat vinden, en ik kan er niks meer tegen doen.

Een poos blijft het stil. Ik kijk verbaasd mevrouw van Drachten aan die haar schouders ophaalt. De verbazing is ook van haar gezicht af te lezen. Ik leun iets naar voren en schuif voorzichtig met mijn hand wat bladeren aan de kant. Net wanneer mevrouw van Drachten mij terug wil trekken, kijk ik recht in de bruine ogen van Bryce. "Kiekeboe" schreeuwt hij zo hard dat ik ervan naar achter val.

Zayden's p.o.v

Ik haal het pistool uit mijn zak en houd hem stevig vast in mijn hand. Ik wijs dat Daxton boven moet gaan kijken, terwijl ik de benedenverdieping afzoek. Ik loop richting de achterdeur wanneer Daxton schuddend naar beneden komt lopen. Opeens hoor ik zacht iemand roepen buiten. "Allison, maak eens een geluidje." Het is Bryce. Ik ren naar de achterdeur en zie door het raampje dar Bryce helemaal achterin de tuin is. Hij staat met zijn rug naar ons toe. Zachtjes open ik de deur en ren zo snel als ik kan naar het schuurtje. Daxton wil me achter het schuurtje trekken, maar ik ruk mijn arm los wanneer ik zie waar zijn blik op gefocust is. Hij loopt recht op de struik af. Ik moet mijn wolf bedwingen om niet naar buiten te komen. Als ik hem vermoord, doe ik het zo. Hij bukt iets voorover. "Kiekeboe" schreeuwt hij. Opeens beweegt de hele struik. Shit, Allison. Ik spring achter het schuurtje weg en houd mijn pistool op hem gericht. "Sta stil Bryce."

Hij kijkt geïrriteerd op. "Jij bent hier sneller dan verwacht" zegt hij terwijl hij zijn blik niet van de struik af haalt. "Bryce, ga bij die struik vandaan" beveel ik. Ik loop op hem af. Zijn hand schier naar voren en ik hoor mevrouw van Drachten gillen. Ik twijfel geen seconde en schiet hem recht in zijn schouder. Hij schreeuwt het uit, maar laat Allison nog niet los. Ik ren snel op hem af en geef hem een harde klap met het pistool in zijn gezicht. Hij valt kreunend op de grond. Zonder aarzeling schiet ik hem recht in zijn borst.

"Allison?" De paniek is te horen in mijn stem. Mevrouw van Drachten komt samen met Allison achter de struik vandaan. Ze ziet er slecht uit. Haar blik is gefocust op Bryce. Haar handen beginnen te trillen. Uit het niets zakt ze door haar benen heen. Ik ben net snel genoeg om haar op te vangen. Haar ogen zijn al gesloten.

"Daxton regel jij het verder met Bryce?" Hij knikt. Ik til Allison op en neem haar mee naar binnen. "Bedankt, Roosje" zeg ik terwijl ik haar een glimlach schenk. Ze glimlacht en wuift het compliment weg met haar handen. "Ik bel de dokter" zegt ze terwijl ze al richting de telefoon loopt. Ik loop met Allison in mijn armen naar boven en leg haar voorzichtig op het bed neer. Ik geef haar een kus op haar hoofd. Ze kreunt iets onverstaanbaars. "Wat zeg je liefje?"

Met moeite legt ze haar hand op haar buik. "Ik voel niks meer" fluistert ze voordat ze weer wegvalt. De tranen staan in mijn ogen als ik haar zo zie liggen. De laatste keer dat ik zoiets zag was toen mijn moeder overleed, vermoord door mijn eigen vader.

Ik leg het dekbed over haar heen en ga op de stoel in de hoek zitten. Ik wil er zijn als ze weer wakker wordt. Ik laat haar nooit meer alleen. Nooit meer.