Zijn bezit

Deel 2: de jacht

Gehaast loop ik terug naar het huis. Mevrouw van Drachten zit er niet meer. Een grijs verschijnt op mijn lippen. "Ik hou van het kat en muis spelletje, mevrouw van Drachten" zeg ik terwijl ik richting de trap loop.

Allison's p.o.v

Ik hoor iemand aan komen lopen. Het lijkt alsof diegene haast heeft. Ik aai over mijn buik heen. Waarom voel ik niks meer?

Ik krijg rillingen over heel mijn lichaam als ik de deur open hoor gaan. "He meisje, kom we moeten hier weg" zegt een lieve stem. Het is mevrouw van Drachten. Ik probeer iets terug te zeggen, maar er komt niks uit behalve een kleine kreun. Ik voel dat ze me oppakt en op de grond zet. Ik probeer zo stevig mogelijk op mijn benen te staan.

Mijn ogen zijn steeds meer gewend aan het licht, maar ik krijg ze nog niet helemaal open. Voorzichtig lopen we de trap af, de achtertuin in. Ik hoor de voordeur met een klap dichtgaan. Is dat Zayden? Ik blijf stil staan.

"Nee meisje, even doorlopen nu. Het is niet Zayden" zegt ze terwijl ze me verder mee trekt. Opeens herinner ik me Bryce weer. Mijn hart begint sneller te kloppen en ik begin sneller te ademen.

"Kom maar, alles komt goed" zegt ze liefkozend. We lopen steeds verder de tuin in. We lopen langs een schuurtje heen. Ik wijs naar het schuurtje. "Nee liefje, nog iets verder."

Strompelend lopen we stapje voor stapje tot we bijna het eind van de tuin hebben bereikt. We lopen om een grote struik heen en gaan via de achterkant de struik in. Ik kijk verbaasd naar het grote gat in de struik. "Niet tegen Zayden vertellen hoor. Dit hebben mijn klein kinderen gedaan" zegt ze met een kleine glimlach op haar mond. Ik probeer te glimlachen. Ze haalt een flesje water uit haar jaszak en geeft het aan mij. Dit mens denkt ook werkelijk aan alles.

Trillend pak ik het flesje aan en begin gulzig te drinken. Ik drink het flesje bijna in één keer leeg. Ik slaak een zucht.

"Wie niet weg is, is gezien. Ik kom" hoor ik Bryce in de verte roepen terwijl de achterdeur met een klap dicht gaat. "Oké, goed. Nu moeten er erg stil zijn" zegt mevrouw van Drachten fluisterend. Ik ga op de grond zitten en trek mijn knieën op. Mijn hoofd leg ik voorzichtig op mijn knieën neer. "Waar is Zayden?" Het verbaasd me dat ze me überhaupt verstaat.

"Onderweg, meisje" zegt ze zuchtend. "Het enige wat we nu kunnen doen is hopen dat ze hier snel zijn" zegt de er achteraan. Ik knik.

Zayden's p.o.v

Op de snelweg heb ik het gaspedaal de hele tijd volop ingedrukt. Met bijna 300 km/u razen we de snelweg over. We zijn nu al een half uur onderweg. "Hoelang nog in dit tempo?"

"10 minuten, maar we moeten ook nog een stuk over een landweg dus laten we uitgaan van een kwartier" antwoord Daxton. "Oké, 5 minuten nog dus."

We scheuren over de landweggetjes. Daxton houdt zich stevig vast. Ik zie het huis in de verte. Ik druk het gas nog iets verder in. Ik kom eraan schatje.

Allison's p.o.v

Ik hoor Bryce zachtjes neuriën. Ik hoor nog niet goed welk liedje hij neuriet. Ik kruip nog iets verder in elkaar. Ik kijk naar mevrouw van Drachten en zie dat zij ook bang is. Ik voel het zelfs. We horen hem steeds dichterbij komen. De deur van het schuurtje gaat open. Thank god dat we daar niet in zijn gegaan.

Nu pas hoor ik welk liedje hij neuriet. Het is slaap kindje slaap. Het schuurdeurtje gaat weer dicht. Shit.

Zayden's p.o.v

Ik gooi de auto aan de kant en sla de deur achter me dicht. Samen met Daxton ren ik op het huis af. Ik voel mijn wolf van binnen. Hij probeert naar buiten te komen.

Ik gooi de deur van het huis open en wenk naar Daxton dat hij zachtjes moet zijn. De jacht is geopend.