Zijn bezit

Antwoorden

Boos pak ik mijn kleren en draai me om. Wanneer ik wil weglopen voel ik dat hij mijn handdoek beet pakt.

"Waag het niet" zeg ik.

"Of anders?"

"Waarom doe je ineens zo?" Hij kijkt me verbaasd aan en laat mijn handdoek los.

"Hoe doe ik?"

"Zo.. zo anders" stamel ik. Ik merk dat ik tranen in mijn ogen krijg. "Ik ben gewoon mezelf, Allison" zegt hij terwijl hij zijn schouders ophaalt. "Waarom deed je dan eerst zo anders?"

Hij staat op en loopt naar me toe. "Ik had je net gevonden. Begrijp je niet dat jij me soms een beetje overvalt?" Hij geeft me zachtjes een kus op mijn voorhoofd. Ik draai me om en pak mijn kleren. Wanneer ik naar de douche wil lopen houdt hij me tegen. "Wat?"

"Loop nou niet weg" smeekt hij. "Ik doe wat jij ook altijd doet." Ik loop de douche in. "Allison." Hij klinkt streng. "Tenzij je me gaat vertellen van wie dat bloed is, wil ik me graag aankleden."

Hij schud zijn hoofd. "Dat dacht ik al" mompel ik terwijl ik de douche in loop.

Zayden's p.o.v

Geërgerd loop ik de kamer uit. Als ik haar vertel wat ik aan het doen ben, ben ik bang dat ze me nooit meer aankijkt. Maar ik moet het doen. Ik voel de drang om hem te vermoorden, maar marteling werkt beter.

Ik loop de voordeur uit en gooi de deur dicht. Harder dan bedoeld. Binnen een paar minuten sta ik weer voor de west-schuur. Ik hoor een zacht gesnik. Ha, watje. Langzaam doe ik de deur open. Hij zit nog precies hetzelfde. Handen achter zijn rug gebonden en zijn voeten zitten ook aan elkaar vast. Zijn kleren zijn bebloed en gescheurd. Zijn hoofd hangt voorovergebogen. Wanneer hij me binnen hoort komen kijkt hij verschrikt op.

"Klaar voor een nieuwe ronde?" Ik kijk hem lachend aan. "Nee alsjeblieft" smeekt hij. Door zijn gesmeek moet ik nog harder lachen. "Je hebt het er zelf naar gemaakt, Keegan" zeg ik terwijl ik op hem af loop.

Allison's p.o.v

Ik hijs mijn spijkerbroek over mijn heupen en trek een zwart shirtje aan. Als ik weer terugkom uit de douche is Zayden weg. Aan de ene kant ben ik blij dat hij weg is, maar aan de andere kant had ik hem zo graag willen vragen naar die kamer. Ik kan dat wolvenhoofd niet uit mijn hoofd zetten. Die kwam me zo bekend voor, maar waarvan? Ik moet het nog een keer zien. Ik loop de gang op richting de deur. Ik probeer hem open te doen, maar natuurlijk zit die op slot. Shit.

"Allison, ga daar nou is weg" zegt een zware stem achter me. Ik draai me om. "Daxton, ik moet het nog een keer zien." Ik klink bijna smekend. "Nog een keer?" Hij kijkt me met grote ogen aan. Ik voel mijn wangen rood worden. "Uh, ja."

"Wie heeft jou daar binnen gelaten?" Hij schreeuwt. Shit, weer heb ik iemand boos gemaakt. Ik krimp een beetje in elkaar. "Allison, wie heeft jou daar binnen gelaten?"

"Niemand" zeg ik zacht. "Hoe ben je dan binnen gekomen?"

"De deur stond open" mompel ik.

"Wie heeft de deur open laten staan?"

"Weet ik niet" lieg ik. Hij knikt en loopt meteen snel weg. Opgelucht haal ik adem. Ik loop naar de keuken en schenk een glas water voor mezelf in. Met een dekentje kruip ik op de bank voor de televisie.

Een half uurtje later komt Zayden binnen lopen. Hij heeft gedoucht, maar niet hier. Waar dan wel?

"Allison?" Hij kijkt me vragend aan. Ik weet meteen wat hij bedoeld. Hij bedoeld de kamer. De kamer waar in niet in mocht gaan. De kamer waar ik in ben gegaan.

"Waar heb je gedoucht?" Ik probeer het onderwerp te veranderen. "Allison. Waarom ben je de kamer in gegaan?" Ik voel dat ik rood begin te worden. "Ik denk niet dat jij degene bent die de vragen mag stellen" snauw ik. "Wat wil je vragen, Allison?" Hij gaat naast me zitten. Ik krijg de drang om bij hem op schoot te kruipen, maar ik dwing mezelf dat niet te doen. Ik kijk hem aan en zie dat hij een kleine glimlach op zijn gezicht heeft. Shit, hij moet het gemerkt hebben.

"Ga je mijn vragen eerlijk beantwoorden?"

"Ja."

"Is dat de kamer van je slachtoffers? En wie is dat wolvenhoofd?"

Hij zucht diep. Wow, hij gaat echt antwoorden.