Zijn bezit

Deel 2: kat en muis

Zachtjes hoor ik iemand iets fluisteren. Het is Bryce. Ik hoor niet goed wat hij zegt. Een klein poosje later hoor ik voetstappen richting de deur lopen. Is hij weg? Ik hoop het. Ik probeer nog één keer om mijn ogen te openen, maar het lukt niet. Langzaam zak ik weer weg in een diepe slaap.

Zayden's p.o.v.

Er is iets mis. Ik voel het. Allison zou nooit tegen Bryce zeggen dat ze me mist. Ik loop de woonkamer in. "Daxton, heb je nog nieuws?"

Daxton staat op wanneer hij me weer binnen ziet komen lopen. "We hebben Ruby gepakt. Ze was bij de schuur bezig waar Keegan in zit. Keegan is weg." Ik knijp mijn ogen fijn. "Ze heeft dit niet alleen gedaan neem ik aan?"

Daxton schud zijn hoofd. "Ze wil alleen niet vertellen wie haar opdrachtgever is" zucht hij. "Waar zit ze?"

"In garage oost. Ik wist niet waar ik haar anders zo snel moest laten." Ik knik en loop richting de deur. "Wat gaat u doen?"

"Ik krijg het wel uit haar. Ga je mee?" Hij knikt en loopt snel achter me aan.

Ik stap in de auto en rijd naar de garage aan onze oost kant. Ik gooi de deur open en stap binnen. Ruby zit met een grijns op haar gezicht. Ze staart me aan. "Zie is aan, de enige echte Zayden," zegt ze spottend, "ik moet eerlijk zeggen, ik had jou hier niet verwacht. Meestal laat je anderen jou vuile probleempjes opknappen."

Ik loop op haar af, in complete stilte. Ze kijkt me aan. Verwachtingsvol. Ze weet niet wat ik ga doen.

"Wie is het Ruby?"

"Ik zou niet weten waar je het over hebt" antwoord ze. Ik pak een zakmes uit mijn broekzak en zet het tegen haar keel aan. "Ik vraag het niet nog een keer."

"Kom op, we weten allebei dat jij de ballen niet hebt om dat te doen. Niet bij een meisje" hijgt ze. "En waarom denk je dat?" Ik druk het mes iets verder tegen haar keel aan waardoor en een kleine snee ontstaat. Ze kijkt me vuil aan.

"Hoe is het met Allison, Zayden?"

Opeens wordt alles duidelijk. Bryce. Hij deed al zo raar. Waarom heb ik dit niet eerder doorgehad?

Ik haal het mes van haar keel af. "Bel Allison" beveel ik tegen Daxton die in de hoek staat te kijken. Snel drukt hij haar nummer in op zijn telefoon. "Meteen naar voicemail" antwoord hij. Met een ruk draai ik me om en storm de deur uit. "Het is waarschijnlijk al te laat" schreeuwt Ruby me na.

Ik ren naar de auto toe. Wanneer ik instap komt Daxton aan rennen. "Wat is er aan de hand?"

"Bryce, dit was zijn plan. Ik zag hem laatst in de hal. Ik dacht dat hij een foto van Allison in zijn hand had, maar ik geloofde het niet. Dus ik heb het laten gaan."

Daxton zijn ogen worden groot. "Allison is nu dus alleen met hem."

"Ja Einstein, ga je nog mee of blijf je hier staan gapen?" Ik stap in de auto en start de auto terwijl Daxton instapt.

"Bel mevrouw van Drachten en zeg dat ze Allison daar zo snel mogelijk weg moet halen" beveel ik. Daxton drukt haar nummer in op zijn mobiel. Tot mijn verbazing neemt ze op. Daxton verteld snel alles en hangt dan op.

"Wat zei ze?"

"Bryce had haar een dag vrij gegeven. Ze is in de stad maar gaat zo snel mogelijk terug naar het huisje" antwoord hij.

"Fijn, dan is ze er pas over een kwartier" zeg ik geërgerd.

Ik rij zo snel als ik kan. Het lijkt alsof de auto niet sneller kan.

"Zayden, zou u niet iets zachter rijden? Anders komen wij misschien niet eens een heel aan" stamelt Daxton terwijl hij zich met zijn hand nog iets stevigers vast houdt.

Ik kijk hem geïrriteerd aan. "Laat maar, ik heb niks gezegd" zegt hij snel.

Bryce's p.o.v.

Ik zit naast haar op bed wanneer ik ineens een auto aan hoor komen rijden. Wie is dat? Snel loop ik naar beneden. Ik hoor Allison zachtjes iets mompelen. Shit, en dan wordt zij nu nog net wakker ook.

Mevrouw van Drachten stapt uit haar auto. Ze ziet er gehaast uit. Ik open de voordeur voor haar. Ze ziet er verschrikt uit wanneer ze mij ziet staan. Wat is er aan de hand?

"Ik heb even wat boodschapjes gedaan" zegt ze terwijl ze naar binnen loopt met lege handen. "Waar zijn die boodschapjes dan?"

"In mijn auto. Ze zijn erg zwaar. Wil jij misschien mijn auto even in de garage parkeren en dan de boodschapjes mee nemen?" Ze ploft neer op een stoel. Ik knik geërgerd.

Ik loop naar de auto toe en stap ik. Snel rijd ik naar de garage en rijd de auto naar binnen. Ik stap uit en open de kofferbak. Geen boodschappen. Huh? Waarom zou ze geen boodschappen hebben?

Ze is oud. Maar boodschappen vergeten? Nee. Het bel-schermpje in haar auto staat nog aan. Daxton heeft haar gebeld. Shit.

Gehaast loop ik terug naar het huis. Mevrouw van Drachten zit er niet meer. Een grijs verschijnt op mijn lippen. "Ik hou van het kat en muis spelletje, mevrouw van Drachten" zeg ik terwijl ik richting de trap loop.