Zijn bezit

De handdoek

Hij loopt richting de kamer die normaal altijd op slot zit. "Heb jij de sleutel?" Ik kijk hem verbaasd aan. "Juppp" zegt hij. "Mag ik ook kijken?"

"Nee" zegt hij bot. "Waarom niet? Wat zit er achter de deur?"

Bryce doet de deur van het slot en gaat voor de deur staan. "Ga je er niet in?" Ik kijk hem met samengeknepen ogen aan. "Jawel" antwoord hij nonchalant. "Waar wacht je dan op?" Ik ga voor hem staan en sla mijn armen over elkaar.

"Op jou."

"Ga maar hoor. Ik hou je niet tegen" zeg ik. "Jeez, Daxton had gelijk" zucht hij.

"Waarover?"

"Dat jij eigenwijs bent" zegt hij op een klierende toon. Ik doe alsof hij me erg gekwetst heeft. De afleiding lijkt te werken, aangezien hij me opeens geschrokken aankijkt. Ik draai me om en loop een paar stappen weg. Ik wil net de hoek om lopen wanneer ik de deurklink naar beneden hoor gaan. Vliegensvlug draai ik me om en ren naar de deur. Opeens pakken twee sterke armen me van achter beet en tillen me van de grond. Ik kijk naar beneden en herken de armen meteen. Zayden.

"Laat me los!"

"Wat ben je nou aan het doen?" Hij laat me voorzichtig los en zet me weer op de grond. "Wat zit er in die kamer, Zayden?" Ik draai me om en zie dat hij onder het bloed zit. "Wat heb je gedaan?" Ik kijk hem geschrokken aan.

"Relax, het is niet mijn bloed" zegt hij rustig. "Van wie is dat bloed dan wel?" Ik zie dat hij wegkijkt. "Zayden?"

Hij loopt richting de kamer waar ik niet in mag. "Hallo" roep ik. Hij loopt stug door. Hij loopt de kamer in en doet de deur achter zich dicht. Ik probeer snel achter hem aan te gaan, maar de deur zit al weer op slot. Soms ben ik echt te nieuwsgierig.

Ik leun tegen de muur aan en wacht tot ze er weer uit komen. "Zayden, van wie is dat bloed?"

"Wil je er heel even over ophouden?" Hij is boos. Heel boos. "S sorry" stotter ik. "Ik vertel het je straks allemaal, oke? Ik moet nu even iets afmaken." Hij loopt weer richting de voordeur. Ik weet niet wat hij aan het doen is, maar ik heb een gevoel dat het niet goed is.

Ik loop net de hoek om wanneer Bryce in een keer hard langs me heen komt lopen. Hij lijkt me niet gezien te hebben. Ik kijk het hoekje om en zie dat de deur op een kier staat. Zal ik even snel kijken? Even snel kijken kan toch geen kwaad? Vast niet.

Ik loop naar de deur en druk hem voorzichtig open. Ik loop naar binnen en klik het licht aan. Oh. My. God. Ik kijk om me heen. Ik kan mijn ogen niet geloven. Langzaam loop ik de kamer verder in. Ik draai een rondje om alles te kunnen zien. Zwaarden, messen, kettingen, stukken kleren en oh my god, een wolvenhoofd. Het wolvenhoofd komt me zo bekend voor, maar ik kan hem op dit moment niet goed plaatsen.

Opeens wordt alles duidelijk. Dit is de kamer. De kamer waar mijn zus het over had. Mireya. De kamer van zijn slachtoffers. Ik voel me opeens erg benauwd worden. Snel ren ik de kamer uit en gooi de deur achter me dicht. In een paar seconden ben ik boven. Ik loop naar de douche en zet de douche aan. Ik trek mijn kleren uit en stap onder de douche.

Een paar minuten later word er op de deur geklopt. Ik reageer niet. "Allison, mag ik even douchen?" Het is Zayden.

"Waarom? Je hebt net ook al gedouched?"

"Omdat ik onder het bloed zit" antwoord hij droog. Shit, dat was ik voor een seconde even helemaal vergeten. Ik zet de douche uit en begin me af te drogen.

"Allison?"

"Wat?" Ik klink geïrriteerd. "Je kleren liggen nog hier." Ik hoor hem lachen. "Fijn dat je het zo grappig vind, kan je ze dan nu even aangeven?"

"Kom ze maar halen."

Ik hoor aan zijn stem dat hij geen grapje maakt. Boos doe ik een handdoek om en doe de deur open. Hij zit op bed met mijn kleren naast zich. Hij zit nog meer onder het bloed dan net.

Boos pak ik mijn kleren en draai me om. Wanneer ik wil weglopen voel ik dat hij mijn handdoek beet pakt.

"Waag het niet" zeg ik.

"Of anders?"