Zijn bezit

Vastberadenheid

Omdat ik een poosje niet heb geüpload is hier een hoofdstuk van meer dan 1000 woorden. Veel plezier met lezen❤️
----------------------------------------------
Alles begint te draaien. Ik probeer een vast punt te vinden om naar te kijken, maar het lukt niet. Langzaam begin ik vlekjes te zien. En dan, wordt opeens alles zwart.

Ik knipper een paar keer met mijn ogen. Wanneer ik ze helemaal open zie ik dat ik thuis in bed lig. Zayden zit op het rand van het bed. Hij zit met zijn rug naar me toe. Hij praat tegen iemand aan de telefoon. "Nee, we hebben geen uur" zegt hij boos. "Nee tuurlijk niet. Zoek het nou maar uit. Als Allison wakker is wil ik kunnen zeggen dat we haar hebben gevonden, oke!" Hij begint nog harder te praten. Hij hangt op en draait zich om naar mij. Hij schrikt als hij ziet dat ik wakker ben. "He liefje, hoe voel je je?" Hij kijkt me vol medelijden aan.

"Waar is Mireya?" Ik kijk hem met grote ogen aan. "We hebben haar nog niet gevonden" zegt hij zacht. Ik gooi mijn hoofd weer achterover op het kussen. "Weten mijn ouders het al?" Ik knijp hard in mijn eigen handen, omdat ik merk dat ze beginnen te trillen. Zayden pakt mijn handen vast. "Ja, ik heb het ze verteld" antwoord hij. "Wacht, heb jij het ze verteld?" Ik kijk hem geschrokken aan. "Ja, is daar iets mis mee?"

"Nee" antwoord ik snel. Hij knikt.

Zijn telefoon gaat. "Ja?" Ik schud mijn hoofd. Hij klinkt altijd zo boos aan de telefoon. "Wat?" Hij springt op. Snel ga ik ook rechtop zitten. "Oke, laat Wes en de rest van de jongens vast klaar staan. Ik kom zo." Ik sta op.

"Ja, je hoort toch wat ik zeg?" Ik geef hem zachtjes een stoot in zijn buik met mijn elleboog. Hij kijkt me aan en rolt met zijn ogen. Hij hangt op. "Ik ben er met een uurtje weer" zegt hij terwijl hij me een kus op mijn voorhoofd geeft. Hij wil al weglopen, maar ik houd hem tegen.

"Ik ga mee" zeg ik terwijl ik naar de kast loop om kleren aan te trekken.

"Nee" antwoord hij. "Wat nee?"

"Nee."

"Zayden, ik wil mee."

"Nee."

"Maar waarom niet?" Ik kijk hem met puppy-ogen aan. "Te gevaarlijk" zegt hij kortaf. Ik hijs mijn spijkerbroek omhoog. "Jij beschermd me vast wel" antwoord ik. Ik pak een shirt uit de kast met een lage V-hals.

"Oke, maar dan trek je wel een ander shirt aan."

Ik zucht, maar besluit om maar een ander shirt aan te doen. Het is al heel wat dat hij me mee laat gaan. "Over 2 minuten voor het huis" beveelt hij.

"Ja baas." Hij rolt met zijn ogen en loopt de deur uit. Een paar seconden later hoor ik autodeuren dichtslaan. Snel sprint ik naar het raam. Ik zie Zayden in de auto stappen. Hij kijkt omhoog en ziet dat ik sta te kijken. Hij geeft me een knipoog en rijd weg. Boos zucht ik.

Ik trek mijn shirt omlaag en ren naar beneden. Ik zie Bryce in de auto stappen. Snel ren ik de deur uit en spring naast hem in de auto. 

"Allison, eruit. Nu" beveelt hij. Ik hoor de achterdeur dichtklappen. Jake is ook ingestapt. "Gaan we?" Hij kijkt Bryce vragend aan. "Nee, eerst moet Allison eruit" zegt Bryce koppig. "Ik ga er niet uit" antwoord ik vastberaden. Bryce kijkt Jake vragend aan. "Je hoorde de dame, rijden maar" zegt Jake. "Jij legt dit aan Zayden uit?" Bryce kijkt Jake doordringend aan. "Ja, ik zeg wel dat het mijn schuld is" zucht hij. "Waarom zijn jullie zo bang voor hem?"

"We zijn niet bang, Allison. We zijn voorzichtig omdat we weten tot wat hij in staat is. Dat is iets anders" antwoord hij. "Rij nou maar, als we te laat zijn hebben we allemaal een probleem" zucht Jake. Bryce lijkt nog even te twijfelen, maar start de auto toch.

"Waar gaan we heen?" Bryce kijkt me geïrriteerd aan. "We horen nergens heen te gaan. Jake en ik horen ergens heen te gaan." Jake geeft hem een klap op zijn schouder. "We gaan naar een schuur, Allison" antwoord Jake. Ik knik en besluit verder mijn mond te houden, voordat Bryce zich nog meer aan mij gaat ergeren.

Ik staar al bijna een uur uit het raam wanneer Bryce in een keer het stuur omgooit. Ik grijp het handvat vast. Bryce kijkt me lachend aan. "Rijden jullie hier allemaal als maniakken?" Ik kijk hem geschrokken aan. "Blijkbaar."

Hij zet de auto stil en stapt uit. "We zijn er" zegt Jake terwijl hij zijn deur opengooit. Ik zie Wes en nog wat anderen bij een schuur staan. Ik twijfel niet en loop er meteen op af. Bryce en Jake volgen snel. "Is ze daar? Is ze binnen?" Ik wil al naar binnen lopen, maar Wes houdt me tegen. Hij schud zijn hoofd naar Bryce en Jake. Ze proberen me vast te pakken, maar ik ben te snel en vlieg snel langs ze heen.

Binnen zie ik Zayden en Daxton. Ze zitten gehurkt op de grond. Daxton kijkt als eerste om. Wanneer hij me ziet staan springt hij op. "Allison!"

Ook Zayden kijkt om. Hij ziet er wit uit. "Waar is ze?" Ik doe mijn best om niet weer te huilen. Ik heb teveel gehuild de laatste tijd. "Allison." Zayden's stem klinkt boos en gebroken tegelijk.

Wanneer hij opstaat zie ik pas waarbij ze gehurkt zaten. Een lichaam. Ze zaten bij een lichaam. Ik wil erheen lopen, maar Daxton houdt me tegen. Zayden staat op en loopt naar me toe. "Het spijt me" zegt hij. Ik kijk naar het lichaam en zie wie het is. Tranen stromen over mijn wangen. Nee, nee dit kan niet waar zijn.

"Nee! Doe iets! Zayden doe iets!" Ik schreeuw het uit. Hij pakt me stevig vast. "Mijn zusje" huil ik. "Ze mag niet dood zijn."

Zayden neemt me mee naar buiten. Ik hoor hem nog zeggen dat Bryce en Jake in de problemen zitten, maar het boeit me niks meer. Mijn zusje is weg. Ik heb geen zusje meer.

Voor de zoveelste keer stort mijn wereld weer compleet in.