My Miss Blue Rose (Royal Astra #01 and #1.5)

Forty first Star

REINA

WALA na akong puwedeng matakbuhan, si Rondell na lang ang maaasahan ko ngayon. Masama siguro nga akong tao. Hindi ko na nga magawang mahalin si Rondell tapos idadawit ko pa siya rito. Nakakaloko ang buhay. Hindi mo ma-predict kung anong susunod na mangyayari. One moment, you are happy and the next, you are not.

"Ron, Puwede bang ilayo mo muna ako rito, dalhin mo ako sa malayong malayo. Kahit saan. Basta malayo."

"Pero bakit?" may pagaalalang tanong niya.

"Gusto kong maintindihan ang lahat, magagawa ko lang iyon kung makakapag-isip ako, magagawa ko lang iyon kung makakalayo ako dito."

"Sige." Sabi ni Ron at sumakay na kami sa kanyang motor.

"Nasaan tayo?" tanong ko pagkadating naming sa lugar na never ko pang narating.

"Nandito tayo sa Roses and Symphonies Flower Garden sa Batangas."

"Garden?"

"Ang totoo ay flower farm ito na minamanage ko, itinayo ko ito on my own, isa itong business at kami ang nagsusupply ng mga bulaklak sa malalaking flower shops sa bansa." Tumango-tango ako at iginala ang aking paningin.

"You can take a tour if you want. Hahayaan kitang mag-isip. Tawagin mo na lang ako kapag may kailangan ka. Smile, Reina." ginulo-gulo niya ang buhok ko na parang bata pagkatapos ay nag- jogging na siya patungo sa kung saan.

•♥•♥•♥•

TAHIMIK ko lang na pinagmamasdan ang mga bulaklak na nakatikom pa dito.

"Ang mga bulaklak, nakatikom sila sa simula, bubuka sila pagkaraan ng ilang araw at malalanta pero hindi kalaunan ay magkakaroon muli ng mamumukadkad." Sumulpot si Ron sa likuran ko.

"Rondell! Kanina ka pa ba diyan, nasaan na ang lalaking kausap mo?" kanina kasi ay nakita ko siyang may kausap habang nag-iikot ako dito sa farm.

"Umalis na siya, huwag na nga natin siyang pag-usapan."

"Okay. Alam mo Ron, napakagandang pagmasdan ng mga bulaklak kapag nakatikom pa sila, hindi nila nakikita ang problema ng mundo."

"Pero mas maganda silang pagmasdan kapag bumuka na ang mga talulot nila."

Napaharap ako kay Ron "Ha?"

"Aware sila sa nangyayari sa paligid nila. Hindi sila nagtatago sa katotohanan, handa silang harapin ang mundo gaano man ito kaganda o kagulo."

Napako ako sa kintatayuan ko dahil sa sinabing iyon ni Rondell,

"Ah, Ron, halika na. Tara na," pagyayaya ko sa kanya.

"Saan?" nagtatakang tanong ni Rondell.

"Iuwi mo na ako."

"Talaga? Mabuti naman."

Hindi ko alam kung paano nangyari pero parang natauhan ako sa sinabing iyon ni Ron. Bagama't sigurado ako na hindi ako ang pinupunto ng sinabi niyang iyon, para paring kusang nauntog ang ulo ko sa pader.

Kailangan kong harapin ang mga problema ko.

LAURENCE

I DOWNED my third bottle of beer. This is frustrating as hell. Missing the one you love is like being killed not just once but over and over again.

Naninikip ang dibdib ko. Para akong mauubusan ng hangin. When she left... she left with my breath and my heart away with her. I no longer know what to do with this damn life. Ang taong dahilan kung bakit ako patuloy na kumakapit ang siya namang bumitiw sa akin. Damn it!