How I fel in love with my stepbrother - Nederlands

Hoofdstuk 1

Pov Roos

Vandaag is de dag. We gaan verhuizen naar de kust. We gaan bij de nieuwe vriend van mama, Geert, en bij zijn zoon wonen. Ik hoop dat die zoon maar een beetje meevalt. Mama is super gestresst en loopt al vanaf 7 uur deze morgen door het huis te rennen om de laatste spullen in te pakken. Ik daarentegen ben net pas opgestaan. Ik pak mijn enige setje kleren die nog niet ingepakt zijn en ga onder de douche staan.
Nadat ik gedouched ben ga ik naar beneden. Ik begroet mijn moeder en slof naar de keuken. Ik smeer mijn brood en eet het langzaam op. 'Kom op Roos. Ben je al bijna klaar? Dan kunnen we zo vertrekken.' 'Ja mam, ben zo goed als klaar.' Als ik buiten kom zie ik mijn vrienden staan. Ik loop naar ze toe en trek ze in een knuffel. 'Ik ga jullie missen guys.' Zeg ik met tranen in mijn ogen. 'Wij jou ook.' zeggen ze in koor. We lachen even en geven elkaar dan nog een groepsknuffel. 'We houden contact.' zegt Anne door haar trainen heen. Ik kan niks dan alleen maar knikken en half huilen. Ik geef iedereen een laatste knuffel en dan stap ik bij mijn moeder in de auto.
Na een lange stilte zegt mijn moeder: 'Het komt wel goed. Je maakt daar vast ook vrienden' ze glimlacht. Ik kan niks anders dan alleen maar een zwakke glimlach terug geven. Ik zucht 'Yeah sure. We zullen zien' ik staar weer uit het raam. Langzaam val ik weer in slaap.

Pov Lars

Nog een uur en dan komt de nieuwe vriendin van mijn vader met haar dochter. Beter valt die dochter een beetje mee. Mijn vader loopt al de hele tijd te stressen. Ik word er gek van.
Uiteindelijk besluit ik om te gaan gamen. Ik mag mijn vrienden niet uitnodigen, want ik moet gezellig zijn en de nieuwe gasten niet afschrikken. Wat een onzin. Oke mijn vrienden zien er misschien badboy achtig uit maar dat zegt helemaal niks.
Ik heb net fifa opgestart als mn vader binnen gestormt. 'Kom Lars ze zijn er bijna' ik rol met mijn ogen maar sluit toch maar af. Ik loop met papa mee naar buiten. We lopen de trap af en gaan op de parkeerplaats een paar neter verder op staan. We wonen namelijk op het strand dus de auto's kunnen niet bij het huis komen.
Papa is hyper als een klein kind die net iets gekregen heeft wat hij al heel lang wilde hebben. Ik zucht en doe mijn handen nonchalant in mijn zakken. Ik kijk een beetje verveeld om me heen totdat ik de auto zie. Beter gezegt: totdat ik het meisje in de auto zie.

Heyhey wat vinden jullie ervan? Dit is mijn eerste boek so let me know what you think :)