How I fel in love with my stepbrother - Nederlands

Hoofdstuk 30

A/n lieve readers, sorry dat er een tijdje niet geupdate is. Om het een beetje goed te maken is hier een extra lang hoofdstuk. Enjoy! 😘💕

Pov Roos
We zijn een paar maanden verder. Ik zit nog steeds in het revalidatie proces, maar het gaat steeds beter. Nog een paar weken en ik ben weer helemaal de oude. Tussen Lars en mij gaat het prima denk ik.  Ik weet niet zo goed hoe het precies met ons zit, maar ik weet wel dat hij me beschermt zoveel hij kan en dat hij tegen iedereen, behalve mij, een soort van eikel is. Al gaat dat ook wel iets beter. Kirsten zei al dat hij een bad boy met een zacht randje geworden is. How cute. Het is bijna meivakantie gelukkig. Lars moet wel veel leren voor de examens maar ik denk dat het allemaal goed moet komen met hem. Als hij geslaagd is, gaat hij in Utrecht studeren....dan zie ik hem dus eigenlijk niet veel meer. Maar daar wil ik nu nog niet aan denken, eerst maar eens dit jaar overleven.
Na het ongeluk is mama foetsie opgelost in de lucht of zo iets. Niets of niemand heeft meer van haar gehoord. Zelfs Geert zegt dat hij haar niet meer heeft gezien of gesproken. Wel een beetje raar tho, maar het zal wel. Ik ben er nog niet helemaal gerust op dat de politie nog steeds niet weet wat er is gebeurd die avond van het ongeluk. Ze hebben wel een vermoeden, maar ze hebben nog geen belastend bewijs voor. Dus ze kunnen helemaal niks bewijzen.

Ik moet zo meteen weer naar school en ik heb geen zin, surprise surprise. Sinds het ongeluk laten Lars en Kirsten me niet meer alleen. Lars staat nu onder de douche, maar hoeft niet naar school vandaag dus heeft hij gevraagd of Kirsten mij thuis op wil halen. Andersom ook; als ik uit ben staan Lars en/of Kirsten er op dat zij met mij mee fietsen. Ik vind het wel lief van hen, maar het moet niet te gek worden. Ze kunnen me niet altijd beschermen. "Lars ik ga! Tot straks!" Roep ik naar hem. Meteen stopt de douche en komt er een doorweekte Lars, met alleen een handdoek om zijn middel, in de deuropening. Ik kan het niet laten en loop naar hem toe en geef hem een knuffel. We laten los en hij drukt zachtjes een kus op mijn lippen. "Wees voorzichtig oké?" Ik knik en hij geeft mij nog een kus op mijn voorhoofd. "Tot straks." Mijn stem klinkt meer als een fluistering. "Tot straks kleintje." Ik kijk hem even quasi-boos aan, maar lach dan even. Dan gaat de deurbel en haast ik me naar beneden. "Het girlie klaar om te gaan?" Roept Kirsten vrolijk. "Yeah sure." Ik rol even met mijn ogen en lach even. Ik roep nog even doei naar het huis en sla dan de deur dicht. Dan fietsen we al kletsend naar school.

Pov Lars
Roos is net weer naar school gegaan. Ik kleed me snel aan en bel Simon. De politie kan geen bewijzen vinden, dus we hebben ons eigen onderzoek opgezet. "Ben je er klaar voor?" "Ja. Waar spreken we ook al weer af?" "Dude serieus? Bij dat restaurant tegenover The Light." "Oh ja tot zo." "Tot zo." Ik hang op en prop snel wat brood naar binnen. Daarna ga ik naar mijn auto en rijd er vast heen. Onderweg kan ik aan niets anders denken dan aan Roos...Ze slaat zich hier zo sterk doorheen en ik kan het niet hebben dat ze die Mike en die moeder nog steeds niet hebben. Die mensen hebben Roos gewoon verongelukt! Mike heeft haar ontvoerd! Wie weet waar deze mensen nog meer kunnen doen? Ik ben zo in gedachten dat ik niet goed op de weg let. Net voordat ik tegen een boom aan knal kom ik weer bij zinnen en trek ik aan mijn stuur. De auto slingert weer de weg op. Dat scheelde niks....gelukkig is er niemand op weg.
Al snel kom ik bij het restaurant en wacht op de parkeerplaats op Simon. Ook hij is er al snel. Dan gaan we samen naar binnen en gaan aan een tafeltje ergens in een hoek zitten. "Waarom kunnen we dit ook al weer gewoon niet bij jou doen?" "Omdat de kans dat papa of Roos binnen komt te groot is en dat kunnen we niet riskeren. Niemand mag weten dat we dit doen. Als we alles hebben nemen we alles mee naar de politie en dan zijn we van al het gezeik af." Simon knikt instemmend.

Pov Roos
Op school doet iedereen gewoon normaal tegen mij. Ik heb een vermoeden dat Lars daarvoor gezorgd heeft. Ik heb besloten om me er niet meer druk over te maken. Hij doet toch wel wat hij wil.
Kirsten en ik lopen naar wiskunde toe. Bweh ik heb er zo geen zin in. Die vent is niet interessant, wiskunde ligt mij gewoon niet en Kirsten en ik zitten niet eens bij elkaar omdat die vent geen orde kan houden. Zuchtend lopen we naar binnen en gaan we allebei op onze plaatsen zitten.
De hele les heb ik niet opgelet. Ik bleef me maar zorgen maken over Lars. Ik weet dat hij iets van plan is en het irriteert me dat ik hem er niet vanaf kan praten. Kirsten en ik hebben besloten om zelf uit te zoeken wat er die ene avond is gebeurd. Misschien laat hij het dan los, als hij antwoorden heeft. Ik kan er niet bij dat mama verdwenen is. Waarom zou ze dat doen? Waarom na die ene nacht? Ik besluit om straks oma maar even te bellen, misschien weet zij iets en dan kunnen we meteen afspreken wanneer ik een keer langs kan komen. Eindelijk gaat de bel. Kirsten en ik snellen samen het lokaal uit en gaan naar de toiletten. Snel toets ik het nummer van oma in. Kirsten weet al van mijn plannetje, dus dat maakt niet meer uit. Al snel neemt oma op. "Dag kindje, hoe is het met je?" "Hoi oma, het gaat goed hoor. Revalidatie gaat heel voorspoedig, dus dat is fijn." "Goed om te horen, weten ze al wie het gedaan heeft?" "Nee. Ze zijn nog steeds met het onderzoek bezig....maar mama is na het ongeluk verdwenen...." het is een tijdje stil. "Och kindje toch wat erg....wil je hier komen voor een weekendje?" "Ja graag. Heel graag. Wanneer komt je uit?" "Voor mij maakt het niet heel veel uit, kijk liever hoe het in je school past." Kirsten pakt snel haar telefoon en kijkt wanneer we toetsen zouden hebben. Ze laat zien dat we pas over 6 weken weer toetsen hebben. "Eh oma, we hebben pas over 6 weken toetsen. Dus het kan eigenlijk tot over 6 weken. Hoe past dit weekend of volgend weekend?" "Oh dit weekend is prima. Kom je vrijdagavond dan al?" "Ja graag. Dankjewel tot vrijdag." "Tot vrijdag." "Dag oma." "Dag kindje." Ik hang op en geef Kirsten een knuffel. "Thanks girlie." Kirsten glimlacht "Always." Snel lopen we de toiletten uit en dan gaat de volgende bel. We snellen naar het Nederlands lokaal en nemen snel plaats. Onder de les zetten we vast dingen op een rijtje. Ik vertrok rond 19:00 uur. Ik zou 20 minuten moeten fietsen, maar ik was pas ongeveer op de helft toen het gebeurde. Dus ongeveer 19:10. Lars en Simon waren er 19:14 zeiden ze. Ze zeiden ook dat ze mama en Mike in de auto hebben zien stappen rond 19:03. Dat zou best kunnen. Met de auto kan je binnen door en ben je met 5 minuten op dat kruispunt. Ze zouden dan ergens nog gestopt moeten zijn of zo iets. Ik kwam rond 19:45 in het ziekenhuis. Kirsten kreeg rond 20:00 uur het berichtje via Instagram. "Hoe gaat het eigenlijk tussen jou en Simon?" Kirsten begint te blozen. "Het ging om hem hè, die avond dat ik je winggirl moest spelen?" Ze knikt verlegen en haar hoofd is zo rood als een tomaat. "Aaaaaaaaah cuttteeeee!!!" "Shhjt niet zo hard." Ze slaat me zacht op mijn arm en lacht dan. Ik kan niet meer stoppen met lachen. "Jullie zouden zo cute zijn samen." Fluister ik glimlachend. Kirsten lacht verlegen. "Maar hij vindt mij vast niet zo leuk of interessant." "Tuurlijk wel! Wat is er niet om leuk te vinden?!" Ze haalt haar schouders op. "Als je wil kan ik wel subtiel kijken wat hij er over denkt?" Ze kijkt me synisch aan. "Jij? Subtiel? Kom op zeg, jij bent net zo subtiel als mijn kleine teen." Ik kijk quasi-gekwetst en dan begin ik te lachen. "Oke misschien heb je gelijk." Dan gaat de bel en lopen we lachend het lokaal uit. Eindelijk is onze dag voorbij en fietsen we naar huis. Als Kirsten zeker weet dat Lars thuis is fietst ook zij naar huis.

Pov Lars
Simon en ik hebben hard door gewerkt en hebben wat aantal dingen op een rij gezet. Bijvoorbeeld de tijdlijn. Opeens word ik gebeld door Kirsten met de mededeling dat zij en Roos al onderweg naar huis zijn. Snel neem ik afscheid van Simon en race naar huis. Ik ben goed en wel binnen als Roos ook binnenkomt. "Hey Hoe was je dag?" Ze haalt haar schouders op. "Mhwa wel prima. Hoe was jouw dag?" "Prima." Ze komt naar me toe lopen en geeft me een knuffel. Zo blijven we een tijdje staan, zij veilig in mijn armen. Dit is een beetje traditie geworden en ik mag dan wel een 'badboy' zijn, ik wil het liefst zeker weten dat zij veilig is.

Dag leuke leukerds, im back! 🎉🎉 ik zag net dat ik 14K heb bereikt! 😱😱😱 Dankjulliewel!!!!! Echt heel erg bedankt. Alleen maar liefde voor jullie ❤❤❤❤ Maar goed hoe is het verder met jullie?
Heel veel liefs,