How I fel in love with my stepbrother - Nederlands

Hoofdstuk 18

Pov Roos
Ik lig rustig een Disney film te kijken want ja Disney is life. Dan wordt er opeens op mijn deur geklopt. "Ja?" De jongens komen binnenstormen en Simon gooit me gemakkelijk over zijn schouders heen. Dan denken mijn ribben: nee nu gaan we pijn doen. Ik stribbel hevig tegen in de hoop dat ze mij gewoon in mijn kamer laten zodat ik ongezien mijn ribben kan kalmeren. Helaas gebeurt dat niet.
Als ik op de bank gezet ben, doen mijn ribben zoveel pijn dat ik bang ben dat ik geen adem meer kan halen. Dan zie ik Lars kijken. Hij kijkt me vragend aan. Ik probeer het te negeren, maar zijn blik laat me niet los....shit dit gaat hij niet laten rusten.
De jongens merken ook dat er iets is. Voordat ze vragen gaan stellen begin ik snel over iets anders. "Waar was dit voor nodig? Waarom ben ik gekidnapt uit mijn eigen kamer?" Vraag ik met een pruillipje. Ik kijk de jongens smekend aan. Dan beginnen ze te lachen en lijken ze het vergeten te zijn. "Je moet met ons een film kijken" ik lach. "Juist ja. Welke film?" "Kies jij maar" ik knik grijnzend en zet The D.U.F.F. op. De jongens zuchten maar zeggen niks. Ze komen op en rond de bank en stoelen zitten. Lars zit aan mijn ene kant, Simon aan de andere kant. Ik merk dat er een spanning tussen die twee hangt, maar ik kan niet goed plaatsen waarom dan. 

pov. Lars

We dumpen Roos op de bank, maar meteen merk ik dat er iets niet klopt. De andere jongens merken het ook. Helaas zegt Roos er niks over en praat ze er meteen overheen. Ik besluit dat ik dit nog een keer met haar ga bespreken, maar niet als de jongens erbij zijn. Dit wil ik alleen doen met haar, in de hoop dat ze dan wel iets zegt. Ondertussen heeft Roos een film opgezet en de rest gaat erom heen zitten. Snel zorg ik dat ik naast haar kom te zitten, helaas heeft Simon hetzelfde idee gehad en zit aan de andere kant van Roos.

Na de film besluiten we dat het tijd is voor eten. Roos snelt naar de keuken om eten klaar te maken. We hebben met zijn alle besloten dat pannenkoeken wel een goed idee zijn. Roos leeft zich uit in de keuken terwijl wij nog een aflevering van The Walking Dead kijken. Na een tijdje komt Roos de kamer binnen gewandeld. "Nou we kunnen eten hoor" zegt ze en zet de pannenkoeken op tafel, zet er daarna de borden bij en zet de appelstroop en de poedersuiker erbij. Iedereen valt meteen aan.

Na het eten ruimt Roos alles op en verplaatst zich snel naar de keuken. De jongens zetten nog een aflevering aan. Ik besluit dat nu het moment is dat ik Roos confronteer met dat haar vreemde ik-laat-niks-merken tactiek. Ik loop naar de keuken en blijf even in de deurpost staan. Ze maakt al haar bewegingen bijna sierlijk af. Ze heeft oordopjes in haar oren die aangesloten zijn op haar telefoon. Ze beweegt vrolijk mee met haar muziek. Ik loop naar haar toe en help haar. Ze kijkt me even verbaasd aan, glimlacht dan en stopt dan haar muziek. Even zwijgen we, dan besluit ik dat ik haar nu moet confronteren. "Ehm Roos?" ze kijkt me vragend aan. "Ja?" "Roos, ik heb gezien dat je iets verbergt. Wat is er aan de hand?" ze kijkt me geschrokken aan. "Roos....alsjeblieft....vertel me de waarheid" het klinkt bijna smekend. Ze kijkt naar beneden. "Be...beloof je...alsjeblieft dat je niet gaat flippen?" ik kijk haar verbaasd aan. "Waarom zou ik flippen?" "alsjeblieft beloof het me...." "oke goed. Ik zal niet flippen" "er is ehm....die keer dat ehm....dat ehm..." ik kijk haar vragend aan. Ik wil het uit haar trekken, maar bedenk me dan dat ze dan helemaal niet meer gaat praten dus wacht ik rustig af. Ze zucht een keer diep, houdt haar blik strak op de grond en verteld dan verder. "Die keer ehm...dat Mike me vast hield zeg maar....zijn mijn ribben een soort van gekneusd geraakt." ze houdt haar blik strak op de grond. Alleen al bij het horen van de naam Mike raak ik opgefokt. Dan bedenk ik mijn belofte...ik zou niet flippen... Het enige wat ik kan bedenken is haar in een knuffel trekken. "Waarom heb je dat dan niet verteld?" ik merk dat ik de boosheid in mijn stem probeer te verbergen. Roos merkt het ook. Ze trekt zich terug uit de knuffel en kijkt me bijna bang aan. "Ik wilde niet dat je het wist. Ik wil niet dat je je zorgen om me maakt. Ik wil niet dat je al je boosheid in gaat houden voor mij en dat je later iets uit wraak gaat doen. Laat het los oke?" Ik kijk haar aan en knik langzaam. "Yeah sure" Roos lijkt niet overtuigd. "Lars? Laat het alsjeblieft los....wraak heeft geen zin....alsjeblieft het is niks. Ik genees sowieso weer" Ik knik langzaam en loop zonder nog iets te zeggen terug naar mijn vrienden. Die Mike gaat eraan. Sorry Roos, maar hij heeft je pijn gedaan. Daar gaat hij voor boeten. 

Pov Roos

Ik ben bezig met de keuken opruimen als Lars erbij komt. Nu komt het. Daar waar ik zo bang voor was. Hij heeft het ontdekt en nu wil hij weten wat er aan de hand is. Ik heb gelijk ook nog.

Na mijn verhaal is Lars woedend. Hij probeert het te verbergen, maar ik zie dat hij dit niet gaat vergeten. Hij draait zich om en zegt geen woord meer. Damn....hier was ik dus al bang voor. Ik besluit dat ik beter bij de jongens kan blijven zodat ze geen stomme dingen gaan doen. Die doen ze waarschijnlijk toch wel, maar misschien kan ik de schade beperken. Ik ruim de rest op en snel dan weer naar de kamer. Helaas voor mij heeft Lars het al aan de rest verteld en kijkt iedereen mij aan als ik iet wat ongemakkelijk de kamer binnen kom.

pov Kevin

Lars komt boos de kamer weer in. "Die Mike gaat eraan" zegt hij duister. Iedereen kijkt hem vragend aan. Hij legt uit dat die vent Roos verwondt heeft en dat ie dat nooit meer kan gaan doen. Ze merkt dat Lars het al heeft verteld en voelt zich duidelijk niet op haar gemak. Wij kijken haar allemaal aan. We trekken haar allemaal tegelijk in een knuffel. Na de knuffel heeft Roos tranen in haar ogen. "En daarom wilde ik het jullie dus niet vertellen. Neem geen wraak alsjeblieft. Ik kom er wel bovenop. Hij leert het wel. Alsjeblieft geen domme dingen doen. Dat is hij het niet waard" Ze draait zich om en rent de kamer uit. "Godverdomme Roos kom terug alsjeblieft?!" Lars probeert haar terug te roepen, maar natuurlijk luistert ze niet. Ze rent het huis uit en slaat de deur dicht. Shit...

pov Lars

Nadat ik het de jongens heb verteld wat er met Roos aan de hand is, komt ze net binnen. De jongens trekken haar in een knuffel. Roos krijgt tranen in haar ogen en smeekt ons niks te doen. Dan rent ze verward het huis uit. Godver Roos. Nee blijf hier....

Heyhey, sorry voor het zolang niet updaten :0 maar met de studie is het zo druk :'(  Maar als een soort goed makertje een iets langer hoofdstuk :)

Hoe is het met jullie? Wat vinden jullie van het verhaal? Please let me know!

Heel veel liefs,