How I fel in love with my stepbrother - Nederlands

Hoofdstuk 19

Pov Simon,

Nadat Roos weg gerend is uit het huis, is de hele sfeer veranderd. Lars is kortaf, de rest van de jongens wachten rustig af. We weten namelijk allemaal dat als Lars eenmaal geprikkeld is, we hem niet nog bozer moeten maken. Dan gaat de bom af zeg maar.

Er was eens een jongen die Lars eens uitdaagde toen hij in een geprikkelde bui was. Laat ik het zo zeggen: die jongen kan zijn arm nog steeds niet helemaal strekken en durft ons allemaal niet meer aan te kijken. 

Zwijgend kijken we een film. Op de helft breekt Trevor de stilte. "Lars? Moeten wij haar gaan zoeken? Kunnen we überhaupt iets doen?" Lars kijkt hem een lange tijd emotieloos aan. Wij houden allemaal onze adem in. Dit kan twee kanten op gaan: de ene kant is dat Lars flipt en dit niet zonder geweld gaat eindigen, de andere kant is dat Lars eerst helemaal niks zegt en dan in eens alles eruit gooit. Op dit moment hoop ik het tweede, ik heb namelijk geen zin om nog een vechtpartij mee te maken. Niet op dit moment in ieder geval. Lars staart Trevor nog steeds aan. Hij haalt diep adem en barst dan los. "Ik weet het allemaal niet meer. Ik bedoel ze is een fantastisch meisje, maar ze is een meisje en ik snap er niks meer van. En dan mijn vader nog die is zeg maar totaal veranderd en ik weet het niet meer." We kijken hem allemaal even sprakeloos aan. Zo open is hij nog nooit geweest. Wat is er gebeurd? 

Na een lange stilte geeft Daniel een klap op zijn schouder. "Weet je wat jij nodig hebt dude? Een goede avond in The Light. Are We In?!" Daniel springt op en wordt enthousiast. Lars kijkt hem even aan en knikt dan langzaam. 

Pov Lars

Het zit met niet lekker dat  Roos net is weg gestormd. Niemand zegt iets, totdat Trevor opeens begint met praten. Wat hij precies zegt ontgaat me eerlijk gezegd een beetje. Roos blijft maar door mijn hoofd spoken. Het zit met absoluut niet lekker. Ik maak me ook best wel heel erg zorgen om haar. Die Mike loopt nog steeds rond en het zit me niet lekker dat ik haar niet kan beschermen op dit moment. Ergens is het mijn eigen schuld, ik had niet zo stom moeten doen. Aan de andere kant, ze had me ook een kans kunnen geven. Er was een kans dat ik geen wraak zou willen nemen. Oke dat niet, natuurlijk ga ik wraak nemen maar daar gaat het even niet om. Ik schrik op als Daniel een klap op mijn schouder geeft en voorstelt om naar The Light te gaan. Op zich nog best een oke idee, dus knik ik langzaam. Ik ben nog niet helemaal overtuigd dat het slim is om te gaan, maar daar komen we maar op een manier achter. Er heen gaan dus.

Pov Roos

Ik ren naar buiten en smijt de deur dicht. Even alleen. Ik ren richting zee, totdat mijn ribben mij in de steek laten. Ik ren nog een stukje door totdat ik echt denk dat ik bijna dood ga en laat me dan in het zand zakken. Ik blijf liggen totdat ik weer een beetje adem heb. Het wordt langzaam schemerig en ik kom helemaal tot rust. Misschien reageerde ik net wel een beetje heftig, maar misschien ook niet. Ik weet het even niet. 

Ik kijk genietend naar de zon die achter de zee zakt en geniet van alle rust om me heen. Dan gaat mijn telefoon. Het is oma. Ik neem op "Hoi oma""Dag lieverd. Hoe is het?" ik ben even stil en vertel haar dan alles wat er gebeurd is. Dat Lars en ik als couple goals in slaap zijn gevallen laat ik maar even achter wegen. Na mijn verhaal zegt oma "dat is niet niks meisje. Wil je morgen anders even langs komen? Dan kunnen we samen leuke dingen gaan doen en ben je er even weg? Even tot jezelf komen. Is dat een goed idee?" "Ja dat is een heel goed idee" ik glimlach even. "Hoe is het met jou?" "Zoals gewoonlijk goed" ik hoor oma lachen zoals alleen oma dat kan. "We praten morgen verder oke? Ik moet snel naar yoga." "is goed. Veel plezier bij yoga! Dag lieve oma!" "Dag meisje, tot morgen" dan verbreken we de verbinding. Ik zie dan op mijn telefoon dat het al laat aan het worden is, dus ik besluit om maar terug te gaan naar huis.

Eenmaal thuis aangekomen, wat langer duurt dan ik had gedacht ik had blijkbaar langer gerend dan ik dacht, zie ik de jongens net het huis uit komen. Ik probeer zo onzichtbaar mogelijk naar binnen te komen, maar natuurlijk zien ze mij. Lars pakt mijn arm vast en houdt me zo tegen. Hij brengt zijn gezicht heel dicht naar die van mij en kijkt me recht aan. "Roos alsjeblieft, laat ons je helpen. We beloven dat er niks ernstigs gebeurd. Snap alsjeblieft dat ik pissig wordt als iemand jou pijn doet. Dat verdien je namelijk niet. Ik kan hem alleen maar aankijken en knik een beetje. Ik ruk mijn arm los en loop zonder nog iets te zeggen het huis in. Als ik bijna binnen ben draai ik me om en zeg "Ik waardeer het enorm dat jullie me willen beschermen en zo, maar ik kan best voor mezelf zorgen en sommige dingen moet je laten zoals het is." Met die woorden sluit ik de deur achter me en sjok naar boven. In mijn kamer maak ik me klaar om te gaan slapen en pak mijn laptop erbij. Als ik eindelijk in bed lig, start ik een film op.

Pov Lars

Roos is net weer naar binnen gegaan. Ergens ben ik best wel opgelucht. Ik weet nu dat ze enigszins veilig is. We gaan door naar The Light. Waarschijnlijk weer een heftige avond te gemoed. 

Na een aantal uur ben ik de weg al helemaal kwijt. Ik heb ik weet niet hoeveel bier op. De shotjes zijn er ook hard door heen gegaan. Er hangt een meisje rond mijn nek, ik heb alleen geen idee meer hoe ze heet, wie ze is en wat ze hier doet. Ik weet allee dat ze aandacht tekort heeft en dat ik genoeg aandacht voor haar heb.

Ik ben officieel de weg kwijt. De jongens hebben me weggesleept omdat ik simpel gezegd gewoon niet meer kan lopen. Dat meisje van eerder vanavond heb ik niet meer gezien. Het boeit me eigenlijk ook niet. Eerlijk gezegd maakt niks me meer uit op dit moment.

Heyhey weer een hoofdstukje :) Wat vinden jullie ervan? Ik zou nu eigenlijk iets voor school gedaan moeten hebben, maar dit vond ik leuker :') oeps. Hoe is het met jullie? Heel veel liefs,